Pół elf, pół wampir ✓

Rozdział 19

Od kilku minut szliśmy przez las wzdłuż światełka z mojego zaklęcia. Miałam nadzieję, że zaraz dojdziemy, bo naprawdę byłam ciekawa, co odbiera mi moc. Gdy przechodziliśmy przez strumyczek, zdałam sobie sprawę, że skądś kojarzę tę część lasu. Przyspieszyłam więc i po paru metrach zobaczyłam, to czego się spodziewałam.

- Jezioro - stwierdziłam - Ale czemu jezioro ?

Jezioro było miejscem, przy którym lubiłam przesiadywać, ale kompletnie nie miałam pojęcia, co miało z tym wszystkim wspólnego.

- Nie wiem już, o co w tym wszystkim chodzi - rzekła Alice.

- Zastanówmy się- odparł jak zawsze opanowany Carlisle-Czy na tym świecie jest ktoś, kto ma takie moce jak ty ?

- Raczej nie -odpowiedziałam, zastanawiając się nad pytaniem wampira.

- Ale coś odbiera ci moc, więc jest to coś związanego z twoim światem.-powiedział, patrząc w jezioro, jakby miało mu wyjawić wszelkie sekrety.

-Tylko co ?-zapytałam na głos samą siebie. Zaczęłam zastanawiać się nad całą sytuacją, aż wreszcie zaczęłam sobie przypominać parę istotnych faktów.

-Allia, jak twoi rodzi się tu dostali ?-spytał Carlisle, widocznie dedukując tak samo, jak ja.

-Przejściem-oznajmiłam i nagle zaczęłam wszystko sobie przypominać-Już wszystko rozumiem.

-Rozumiesz co ?- spytała zdezorientowana Alice.

- Prohibere - wypowiedziałam zaklęcie, dzięki któremu moje moce nie wędrowały już do niczego.

-Chyba też zaczynam rozumieć-odparł Carlisle wyraźnie ucieszony-jezioro jest przejściem, nieprawdaż ?

-Tak, to dlatego moje zaklęcie nas tu zaprowadziło- powiedziałam.

-Ale dlaczego odbierało ci moc ?-spytała Alice.

-Ponieważ przejście do mojego kraju się odbudowuje, to wymaga mocy a, że jestem jedyną elfką, to pobiera ją ode mnie-odpowiedziałam szczęśliwa.

Z wypowiedzeniem tych zdań uświadomiłam sobie, że będę mogła wrócić do swojego domu. Nagle poczułam wielką chęć rzucenia wszystkiego i po prostu otworzenia przejścia. Wiedziałam jednak, że tak naprawdę nie chcę odchodzić bez pożegnania się z wszystkimi. Widząc moją zmianę humoru i Alice uświadomiła sobie, co się stanie w najbliższym czasie.

-Więc odchodzisz ?-spytała smutno.

-W najbliższym czasie, ale nie na zawsze.-odpowiedziałam, podchodząc i obejmując ją ramieniem.-Jeżeli wszystko się uda, to będę was odwiedzać, jak często się da.

-Trzymam cię za słowo Allia-powiedział Carlisle- Myślę, że jeżeli wiemy już o co chodzi, to możemy wracać. Jak sądzę będziesz chciała iść do domu, aby się przygotować ?

-Tak, wrócę do siebie, a następnie przyjdę do was i razem się tu wybierzemy-zaproponowałam-Zgadzacie się ?

-Jasne, wyjaśnimy reszcie-oznajmił Carlisle.

-W takim razie do zobaczenia- pożegnałam się i ruszyłam w stronę domu.