NASİP

B/10

Selamün aleyküm arkadaşlar, yeni bölüm... Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar. Sizi seviyorum.

•••

Kırılırsınız. Hemde öyle bir kırılırsınız ki değil konuşmak, nefes almaya haliniz olmaz. Herşey çok güzel giderken birden olur kötü şeyler. Heh işte ozaman daha da kırılır insan.

Tam dedim ki; 'aramız düzeliyor. Artık iyiyiz.' Pat hemen bir olay oldu. Tam da ona inanmaya başladığım zamanda olması şart mıydı? Yada beni bu kadar kırması şart mıydı gerçekten? Sorsaydı ya bana. Noldu orda deseydi ya. Bende anlatsaydım.

Hemen beni kocasını aldatan kadın konumuna sokmak zorunda mıydı? Kalbimi bu denli kırıp, gururumu bu kadar ezmek zorunda mıydı? Ben söyleyeyim.

Değildi.

Ama yaptı. Kırdı, döktü, ezdi geçti. Hiç düşünmedi. Bunun sonrası ne olur diye. Acımasızlığı kalbime dokundu. Keşke diyorum. Keşke bana vursaydı da o kelimeleri sarf etmeseydi. Acıtmasaydı canımı bu denli.

Şimdi kim toplayacak ki bu kırıkları? Öyle ki toplanacak gibi değil. Eline almaya kalksan kanatır bu parçalar. Canını yakar. Etinin içinde kalır. İğneyle yada bıçakla çıkarmaya çalışırsın. Canın daha çok yanar. Kendi canını her defasında kendin yakarsın. Kimsenin birşey yapmasına gerek kalmaz.

En büyük düşmanın aynan olur, haberin olmaz.

Derin bir iç çekip başıma tülbentimi örttüm. Yorganın altına yavaşça girip gözyaşlarımın yastığıma akmasına izin verdim. Onlar gözümden aktıkça acımın biraz da olsa geçtiğini hissediyordum. Sanki acımı da içlerinde götürüyor gibiydiler. O yüzden içime akıtıp çoğaltmak yerine dışarı akıtıp azaltmayı tercih ettim.

Açılan kapıyla sesimi kestim. İçerde uyumamıştı. Dolap kapaklarının sesini duyarken hiç bir tepki vermedim. Banyoya girmedi tahminen odada değiştirdi üzerini. Gözlerimi sıkıca kapatıp tüm bedenimi istemsiz olarak sıktım.

Yatağın diğer tarafına çökünce kıpırdamamaya dikkat ettim.

"Elvin?" Diye seslendiğimde arkamı dönmek istemedim ama dönmeseydim hıçkırıklarım odayı dolduracaktı. Yavaşça arkamı dönüp gözlerine baktım.

Gözlerime dikkatlice bakıp çok içten bir şekilde, "Özür dilerim." Dedi. Burukça gülümsedim. Başımı göğsüme indirip göz teması kurmaktan kaçtım. Ama eli çenemi bulunca mecburen kafamı kaldırdım. "Elvin... haklısın ama, lütfen." Dediğinde derin bir nefes aldım. "Tamam Demir." Dediğimde inanmadı. Bu sefer o derin bir nefes alıp kolunu belime sardığı gibi kendine çekti.

Şaşkınlıkla gözlerim kocaman olurken kendimi geri çekmeye çalıştım ama daha sıkı tuttu. "Bir karar aldım Elvin." Deyip kaşla göz arasında tülbentimi başımdan sıyırdı. Elinden almaya çalıştığımda yataktan dışarı attı. Sinirle gözlerine baktım. Tam ağzımı açacaktım ki elini ağzıma kapattım. "Sen beni affedene kadar yataktan çıkmayıp böyle duracağız." Dediğinde güldüm. 

En fazla ne kadar dayanabilirdi ki? Sonuç olarak yarın işe gidecekti. Ses çıkarmadım. Ona istediğini vermeyecektim. Konuşmamı sağlayıp vicdanını rahatlatamayacaktı.

Gözlerim daha fazla dayanamadı ve uykuya yeni düştüm.

•••

Genç kızın sabah namazı için kurduğu alarm çalmaya başlayınca yerinden kalmak istedi. Lakin Demir'in sanki kaçmasından korkuyormuş gibi sardığı kolları yüzünden kılını dahi kıpırdatamamıştı.