He Is Evil To Me, Voltooid✔

hoofdstuk 01

Pov Kealy
Zuchtend pak ik mijn spullen in, vandaag is mijn verjaardag, ik word 17.
Alleen erg jarig voel ik me niet.

Mijn ouders hebben gisteren een auto ongeluk gehad en zijn alle bij overleden.
Ik ga nu bij mijn oma wonen in Noord-Amerika en ik ga vanaf nu daar naar school.

Gisteren waren mijn ouders naar een 10 minuten gesprek bij mijn mentor, alleen ze zijn niet thuis gekomen.
Toen ik hoorde dat ze beide dood lanks de kant van de weg waren gevonden kon ik niet meer stoppen met huilen.
Alleen nu zijn mijn tranen op.

Jk pak mijn koffer in mijn ene hand en mijn handtas in de andere en loop naar buiten.
De taxi die me naar het vliegveld brengt staat al klaar en ik stap in.

Na 2 uur in de auto te hebben gezeten kom ik eindelijk aan bij het vliegveld.
Ik betaal de taxi en ga daarna het grote gebouw binnen.

Ik moet bij gate 5 zijn, en daar loop ik dus ook heen.
Ik chek mijn bagage in en daarna mezelf.
Omdat ik lekker vroeg was hoefde ik niet lang te wachten voordat ik het vliegtuig in kon door de drukte.

Ik zoek mijn plaats en vind die naast het raam.
Ik ga er zitten en neem een kauwgumpje en zet mijn telefoon op vliegtuig stand.

Als eindelijk iedereen binnen is stijgen we op en vliegen we over Europa richting Amerika.

...

"Maak uw gordel vast om te landen." Klinkt het door het vliegtuig waardoor ik wakker word.
Ik moest vanmorgen vroeg opstaan dus jk ben waarschijnlijk in slaap gevallen.

Ik maak mijn gordel vast en wacht tot we op de grond geland zijn.
We mogen het vliegtuig verlaten en ik stap uit.
Ik loop naar de bagage band en pak daar mijn koffer vanaf.

Ik loop naar buiten en zie mijn oma staan op de parkeerplaats.
Ik geef haar een omhelzing en een kus op haar wang, waarna we mijn spullen inladen en naar haar huis rijden.

Toen ik nog klein was kwam ik hier elke zomer met mijn vader, alleen toen ik naar de middelbare school ging werd het me te veel.

Ik kijk uit het raam naar het prachtige landschap hier en wacht tot we aankomen bij het huis van oma.
Ik stap uit en pak mijn bagage die ik meeneem naar binnen.
Oma wijst me mijn kamer en ik leg mijn koffers op bed.

Ik plof naast ze neer en voel de vermoeidheid opdoemen.
Ik kijk uit het raam en zie dat het al begint te schemeren.
Ik besluit mijn kleding morgen uit te pakken en mijn spullen alvast op te bergen.

Ik sta op en pak de koffer en maak hem open, ik heb niet veel spullen.
Heb ik ook nooit gehad, omdat ik me er nooit zo aan hecht, want het gaat toch ooit stuk of weg.

Ik pak het fotolijstje met een foto van mijn ouders en jij uit de tas en kijk er naar.
Een eenzame traan rolt over mijn wang bij t gedachte aan mijn ouders.

Mijn dode ouders.