I Found You

Chapter 1 - Matt Montesilva

That's Matt Montesilva.

I didn't use korean celebs. Too mainstream.

I used lookbookers :) I changed it from Adam G. to Vini U.

It all starts here...

Habang pinag mamasdan ko sila mula sa kina-uupuan ko, inuubos ko tong last bucket ng San Mig (Lights) na inorder namin. Tuwang tuwa ang mga mokong habang nakikipag sayaw at may kasamang harutan sa mga babae doon.

"As always.." Bulong ko sa sarili habang may papalapit na babae.

"Wanna dance? You seem so lonely." Sabay hawi ng buhok niya at kindat saakin.

"Lonely? You see, I'm with these fine bottles here. I was having fun until you came." I smirked and pinag patuloy ang pag inom.

Naiinis siyang umalis sa harap ko. "Girls.. tsk" Ani ko sa sarili at bnttoms up ang natitirang alak sa bote.

After few minutes later, maingay na bumalik sa pwesto nila ang mga mokong kong kaibigan may dala pang mga babae.

"Broooo, you should've come and dance with us!" Pasigaw na sabi ni Jake isa sa mga kaibigan kong sabik sa mga babae.

"Hahaha! Asa pa kayo dyan. Cncareer niyan pagiging heart broken niya, diba bro?" Pang aasar ni Renz. Lahat naman sila bestfriend ko, mas close lang kami ni Renz. Bukod kay Christian siya lang ang matino sa tropa.

"Tigilan niyo ko ah." Tipid kong sagot at tumingin sa malayo.

Tahimik si Christian at Ian. Ano kayang meron? Unusual na tahimik sila pag balik from the dance floor. Pero wala ako sa mood para tanungin sila baka gusto nilang sarilinin na lang problema nila. Tulad ko mas gusto kong walang nangengeelam saakin.

Ako nga pala si Matthew Damien Montesilva. Matt for short. Living life to the fullest for 22 years now, sa age kong to aakalain niyong tapos na ako ng College. But honestly, I'm still on my senior year in Southville University. BSBA-Export Management student ako at ayon sa Dean ng College namin ako daw ang pinaka favorite niya. Lagi ba naman akong nasa office niya. Kulang na lang dun na ako mag lesson. If you're gonna ask me if I am really living life to the fullest my short answer will be a big NO. Kung titignan mo lang ako at hindi kikilalanin iisipin mong napaka swerte kong tao dahil bukod sa mayaman ang pamilya na pinanggalingan ko, gwapo din naman ako with my 183cm height at athletic build ng katawan aba'y hinahabol habol ako ng babae sa school at sa kahit saan ako mag punta. But sabi nga nila, don't judge the book by it's cover. Tulad ng iba napaka dami ko ding problema at swerte man ako siguro dahil nakukuha ko lahat ng gugustuhin ko pero hindi nababayaran ng pera ang problema.

"I'm going first, enjoy the night." Tumayo ako at inayos ang sarili chneck ko ang mga gamit ko. Kinuha ang car keys sa back pocket ng jeans ko.

"Ang aga pa brooo, stay for more minutes dadating si Gab." Biglang tinakpan ni Ian ang madaldal na bibig ni Jake.

"Sige na bro! Drive safely. Aight?" Masiglang sabi ni Renz. I nodded and fist bumped every single one of them.

It's too crowded and loud so hindi effective ang pag galang at pag excuse ko sa mga harang sa daan kaya dere-derecho lang ako. I finally reach the parking lot at sumakay ako sa white scion tc '14 ko. Marami siguro akong nainom at nahihilo ako.

"Stop doing this to me.." Yumuko ako sa manubela at hinampas ng paulit ulit ang dibdib ko. Bakit ba ang sakit? Ang tagal na pero ang sakit padin.

Hinagilap ko ang ignition ng sasakyan at inistart ko ang kotse. Pumikit muna ako bago ko tahakin ang daan pauwi sa bahay.

3 A.M na ng umaga at mukha nga marami akong nainom dmdoble na ang paningin ko pero alam kong kaya ko padin mag drive. Pabilis ng pabilis ang takbo ko dahil konti na lang naman ang sasakyan sa daan.

"Makakalimutan din kita! Mapapalitan din ng saya itong sakit na nararamdaman ko ngayon. You'll see, i'll make you regret everything you did!" Hindi ko namalayang may luha ng pumapatak sa mata ko mas lalong lumabo ang paningin ko at..

*Briiiiiiiiiiiikkk* My car skid to a halt.

*Booooogsh!*

I opened my eyes and I felt a sudden stinging pain on my head. I can barely see what's infront of me. "Ugh. My head.."

I can hear people talking outside my car may sumisigaw, may nag papanic at meron ding tanong ng tanong kung okay lang ako.

Sa kondisyon kong to sinong matino ang mag tatanong kung okay lang ako? Seriously?

"I'll be forgetting you.. i'll be better.." I collapsed inside my car, not knowing what really happened.

-----

Pasensya na sa mahinang sense of humor at imahinasyon. Pag tiyagaan na lang :D

Rookie pa lang po.

Sorry if my typos or grammatically incorrect.

Will UD anytime this week :)