Only a vampire can love you forever

2: "Felix, meen je dat echt?!"

"Dag Selene!", riep Jade zwaaiend. Selene zwaaide nog naar Jade en stapte daarna de bus in. Jade moest nog een half uur op de bus wachten. Ze was rustig bezig met het bekijken van haar social media, totdat ze opeens een stem vlak achter haar hoorde. "Hey.", zei Felix. Jade herkende de stem uit duizenden. Haar hart maakt een sprongetje en ze draaide zich met een ruk om. Ze haalde een hand door haar haar. Verlegen sprak ze, "Hey." Felix lachte met zijn spierwitte lach. Felix was in zijn gedachte alleen maar bezig met de meisjes te observeren, misschien zou er iemand tussen zitten die veel afwist van medicijnen of van edelstenen. Felix was erg wanhopig, want hij had nog maar 2 kwartalen over. In de tijd ervoor had hij niets kunnen vinden, behalve dat het helend medicijn zich hier ergens moest bevinden. "Wachtend op de bus?", vroeg Felix aan Jade. Jade knikte lachend. Haar hoofd sloeg op hol. Felix haar crush praatte tegen haar! Niet tegen één van die andere populaire meisjes, nee hij praatte tegen haar! "Is er wat? Je staart me zo aan.", lachte Felix. Rood wordend wende Jade haar blik af. Ze wilde niet te hard van stapel lopen, anders wilde Felix vast niets meer met haar te maken hebben. Felix bracht met zijn hand de kin van Jade omhoog, "Wat is er aan de hand? Je bent zo stil." Jade lachte, de huid van Felix voelde zo zacht en teder aan. En hij raakte haar aan! "Er is niets hoor. Maak je maar geen zorgen. Ben jij ook op de bus aan het wachten?", vroeg Jade. Felix lachte, "Nee hoor. Ik heb niets te doen en toen stond jij hier zo opeens, helemaal alleen op het lege schoolplein. Dus ik dacht, laat ik mijn socialiteit eens opkrikken door met iemand te praten." Jade lachte. Er waren wel meer meisjes op het schoolplein, maar hij kwam naar haar toe. Ze werd helemaal warm van binnen. Felix voelde in zijn zak en vroeg, "Moet je nog lang op de bus wachten? Anders kunnen we ook samen iets gaan drinken." Jade knikte vrolijk, "Het lijkt me leuk om iets te gaan drinken, de bus kan wel wachten." "Ik trakteer!", riep Felix lachend terwijl hij een arm om Jade heen sloeg. Samen liepen ze naar het café toe.

Lachend liepen Jade en Felix het café in. Het zag er grappig uit; Felix was bijna twee koppen groter dan Jade. Felix hield de stoel naar achter en zei op een bekakte toon, "Gaat u zitten my lady." Jade lachte en ging zitten, "Dank u wel my gentleman." Felix schoof Jade aan en ging tegen over haar zitten. Stralend keek Jade Felix aan. Het leek voor haar alsof een droom werkelijkheid werd. "En wat wil je drinken?", vroeg Felix. Jade haalde haar schouders op, "Een cola of zo?" "Is goed.", lachte Felix. Een vrouw kwam bij de tafel en vroeg, "Wat willen jullie bestellen?" Felix zei, "Twee cola's graag." "Oké, komt er zo aan.", knikte de vrouw voordat ze weer weg liep. "En wat doe jij nu eigenlijk op school.", vroeg Felix aan Jade. Jade werd rood, ze wilde niet opscheppen met haar niveau. "Nou zeg op? Er is toch niets om bang voor te wezen?", vroeg Felix. "Ik doe gymnasium..", zei Jade zachtjes. Felix lachte, "Waar ben je zo bang voor? Dat is toch hartstikke knap!" "Vind je?", vroeg Jade terwijl ze een pluk haar achter haar oor stopte. Felix knikte. "Twee cola.", zei de vrouw toen ze de 2 glazen cola op de tafel neer zette. Felix betaalde netjes en gaf daarna een glas aan Jade. Felix pakte een kokertje uit zijn jas zak en goot het leeg in zijn Cola, het spul in zijn kokertje was donkerrood van kleur. Jade keek Felix apart aan, waren dat drugs? Felix zag haar kijken en verzon snel, "Dat is mijn medicijn, ik ben ziek geweest. Ik ben eigenlijk al beter maar ik moet mijn medicijnen nog afmaken." Jade lachte, stoer, knap en verstandig. 

"Je bent dus een brugger?", vroeg Felix. Jade lachte verlegen, "Ja dat klopt. En jij?" Felix ging rechtop zitten en zei, "Ik ben 2de jaars HAVO'er." "Aha.", zei Jade. "Ehh..Het klinkt misschien dom, maar zou je me willen helpen met mijn werkstuk?", vroeg Felix. "Felix, meen je dat echt?", Jade keek hem lachend aan, "Maar jij weet toch veel meer dan ik?!" "Ik weet echt niets over mijn onderwerp, misschien kan jij me daarmee helpen.", zei Felix. "En wat krijg ik daar voor terug?", zei Jade plagend. "Nog heel veel gratis drankjes en misschien zelfs een etentje. Doen?", zei Felix met een stralende lach. Jade knikte spontaan, "Waar moet je het over doen?" "Mijn werkstuk gaat over de Jadeïet. Eigenlijk heb ik geen flauw idee wat het is.", zei Felix blozend. "Wanneer moet het af zijn?", vroeg Jade. "Over 2 maanden.", zei Felix, dan had hij nog 6 maanden over voor als er niets nuttigs uitkwam. Buiten reed de bus voor. "Oh de bus is er. Hier is mijn nummer, dan contacten we over het werkstuk.", Zei Felix terwijl hij het briefje aan Jade gaf. "Dankjewel.", zei Jade. Samen liepen ze het café uit. Daar stonden ze dan, buiten in de lege, rechte winkelstraat. "Dag Felix!", zei Jade. Terwijl ze naar de bus keek. Ze wilde nog wat zeggen en draaide zich om. Maar Felix was verdwenen uit die lege, lange, rechte winkelstraat zonder steegjes. Jade haalde haar schouders op en stapte de bus in. 

Felix was het dak op geklauterd. Hij staarde Jade na. Hij stroopte zijn mouw op en zag dat de edelsteen in zijn arm meer wonden had veroorzaakt. Hij bekeek zijn arm en zag dat hij na zo'n 2478 jaar eindelijk weer een witte vampierige huid begon te krijgen. Ook voelde hij dat zijn tanden weer begonnen te groeien, zijn bruine lokken in zwart keerden en dat het zonlicht fel op zijn huid begon te branden. Felix schreeuwde het uit. De kreet was van mijlen ver te horen. Hij zakt op het dak van het café. Er ontsnapte een donkere traan uit de ooghoek van Felix. "Je begint weer in een monster te veranderen. Je vermomming zal niet lang meer duren..." Wanhopig zat Felix daar nog uren, na te denken over zijn plan voor vrijheid...