Only a vampire can love you forever

12: Gevangen

Pov Aylin:
Ik voelde zijn ruwe lippen op de mijne. Ik voelde me nog nooit zo gelukkig. Plotseling gierde de hormonen door mij lichaam. Mijn ogen sprongen open. Ik rukte me los en voelde de felle zon op mijn huid branden. Ik was langzaam aan het veranderen. Hoe moest ik me hier uit redden zonder hem te doden of hem verschut te zetten. Ik met mijn domme hoofd kon maar één ding bedenken. Ik trok Felix mee mijn slaapkamer in en duwde hem op mijn bed van ganzenveren. Hij keek me verbaasd en verliefd aan. Ik kwam tegen hem aan liggen. Gelukkig voelde ik de witte huid weer weg trekken.

Pov Felix:
Ik lachte. Ze is zo geweldig! Toen ik op het bed werd geduwd beschouwde ik dat als een hint. Ik sloeg mijn arm om haar heen en begon haar te kussen.

Pov Aylin:
Terwijl Felix mij begon te kussen, voelde ik me weer veranderen. Plotseling moest ik bloed hebben. Ik sperde mijn ogen en opende mijn mond. Door mijn instinct beet ik volop in de nek van mijn geliefde, Felix. Mijn huid was lijkbleek en mijn ogen zagen rood.

Pov Felix:
Ik was stil, maar niet blind. De scherpe tanden staken in mijn huid en ik keek een monster aan. Het voelde of ik mezelf heb verloren op die dag. Ik overleed en werd opnieuw geboren. Ik keek Cleopatra aan, als je haar nog Cleopatra kon noemen. Haar zwarte haren waren kil en lang. Haar ogen waren rood geaderd en haar huid was lijkbleek. Ik voelde me zwakjes.

Pov Aylin:
Dood! Nooit, zo zal het niet met hem eindigen. Ik wist dat er twee manieren bestonden om een vampier bijt te eindigen. Één, dood of twee, diegene ook een vampier maken. Ik wilde hem echt niet verliezen, hij was het beste wat mij ooit was overkomen. Ik weet niet wat ik deed maar ik kon me los maken uit de beet. De ogen van Felix waren gesloten. Vol spanning bleef ik naar hem kijken.

Pov Rhune:
Mijn slavenleger was bezig met het kamp opzetten om de nacht door te brengen. Ik zuchtte en bekeek de slaven. Een wat jongere vrouw was wat onhandig bezig met een vissenkooi. Ze wilde de vissen binnen halen, maar daarbij ontsnapte de vissen. Ik schudde teleurgesteld mijn hoofd en pakte de vrouw bij de kraag van haar jurk. Ze keek angstig om en volgde mij. Oplettend keek ik om me heen. "Wat gaat u met mij do...", begon de vrouw. Ik stopte haar zin door met mijn hand haar mond te blokkeren. Snel beet ik in haar nek en zoog ik haar leeg. Toen ik klaar was verstopte ik het lijk diep in het aangrenzende bos. Daarna keerde ik naar het kamp. Het was al schemerig geworden. De kinderen, vrouwen en mannen zaten zingend en kloppend om het kampvuur. Ze maakten muziek om hun verdriet te verdrijven. Ik moest denken aan mijn gestorven vrouw. Zij zong altijd mooie liederen, maar zij stierf aan een dodelijke ziekten. Sinds die dag ben ik mijn naam waardig gaan maken. Mijn naam betekend geheime formule of gedicht. Elke avond schreef ik een gedicht voor haar en legde het bij haar graf. En voor de rest werkte ik aan geheime formules waarmee ik ziekten kon genezen. Maar al snel werd ik jaloers op alles en iedereen. Daarom haal ik mensen bij hun geliefden weg, om wat leedvermaak.
Deze avond gunde ik ze deze vreugde één keer.

Pov Felix:
Ik voelde me wat lichtjes in mijn hoofd. Ik greep met mijn hand richting mijn nek. Ik voelde dat het bloede. Je kon twee gaatjes ontdekken. Langzaam opende ik mijn ogen. Het eerste wat ik zag waren twee rode ogen die boven me hingen. "Cleopatra...?!", bracht ik zachtjes en verward uit. De ogen keken mij lieflijk aan. Ik baande me een weg achteruit. Wie was dit monster.

Pov Aylin:
Waarom moest hij voor me weg gaan. Hij is bang, dat zie je. Ik voelde iets warm worden in mijn hals. Ik pakte de ketting vast. Elke vampier uit mijn koninkrijk had al sinds eeuwen een medaillon. Die kreeg je met je geborte. Als je een bijzondere daad had gedaan opende het en gaf het je een nieuwe naam. Ik hield het medaillon in mijn handen. Hij opende. In de binnenkant stond gegraveerd:
"Aylin Garcia"
Snel opende ik het bijbehorende briefje:
"Hierbij wensen wij u niet meer als Cleopatra, maar als Aylin Garcia. Wat 'leven gevende' betekend.
Gegroet raad der vampieren"
Ik glimlachte en zei, "Geen Cleopatra meer, noem me maar Aylin." Hij keek droevig en argwanend. Ik zuchtte. "Wat ga je net me doen. Waarom heb je me gebeten, monster.", zei Felix recht in mijn gezicht. Ik schaamde me en zei langzaam, "Het spijt me. Maar één voordeel." "Wat?", vroeg hij bot. "Ik heb je vampier gemaakt. Hier geld dat je nu tot mij behoord, tot eeuwig.", ik lachte.

Pov Felix:
Mijn liefde was helemaal verdwenen. Weg, opgelost in deze duistere rivier. Ik haatte haar...
"Nee.", zei ik. Ze trok haar wenkbrauwen op, "Wat bedoel je, nee?" "Ik ben geen bezit van jou!", riep ik kwaad. Ze knielde voor me neer en schoof een donkere ring om mijn ringvinger. "Vanaf nu zijn we verloofd voor eeuwig.", zei ze. Daarna gaf ze me een kus op mijn lippen. Ik voelde me gevangen en benauwd, maar ik wist dat ik er niets aan kon doen. Ook al wilde ik weg.

Pov Rhune:
De volgende dag was alweer aangebroken en ik was alweer druk onderweg. De laatste dagen waren de slaven erg lastig om te bemachtigen. Ik had al te maken gehad met verschillende types. Het was warm. Daar stond ik dan, midden in Caïro. Ik liep haastig door naar het paleis van mijn zus. "Cleopatra!", riep ik. Het galmde in de grote hal. Ik hoorde gepraat van boven. Ik liep de wenteltrap op. Mijn slavenleger waren bezig met een kamp. Ik klopte op de houten deur. "Wie zijt gij?", zei een bekende stem van binnen. "Rhune.", antwoorde ik. Langzaam ging de deur open. Ik schrok. Mijn zuster stond daar in haar vampierse gedaante. Ze toonde mij een opengeslagen amulet. "Aylin Garcia.", zei Aylin. Ik keek zijn bloedeigen zus niet begrijpend aan. Wat bedoelde ze. "Ik heb mijn vampierse naam verdiend! Aylin Garcia.", zei mijn zus. Ik keek haar met vreugde aan, "Eindelijk! Wat betekend het?" "Leven schenker.", antwoordde ze. Ik was even stil, "Maar hoe heb jij ontdekt hoe je mensen in vampieren kan veranderen. Alleen de gevorderde, die eeuwen studies zouden hebben gevolgd, zouden dat kunnen. En dan hebben ze nog steeds 50% dat het slachtoffer kan overlijden." Ze staarde me trots aan. Ze stamelde, "Maar mij is het gelukt. En nu is Felix voor eeuwig van mij." Ik lachte. Ik bezat de kracht niet om anderen vampier te maken. En een vampier zou geweldig zijn als slaaf! Die zou mij voor eeuwig kunnen dienen. "Voor hoeveel?", vroeg ik. Aylin keek me vragend aan, "Wat bedoel je?" "Voor hoeveel mag ik die jongen kopen.", vroeg ik opnieuw. Aylin keek mij kwaad aan, "Nooit! Hij is van mij!" "Wat doe jij er ooit mee! Ik kan hem gebruiken! Er is oorlog op komst.", riep ik kwaad. "Dan zoek je maar ergens anders! Hij is van mij en voor eeuwig. Ik wens je over een uur te zien in de eetzaal.", zei Aylin. En daarmee was het gesprek beëindigt.