Only a vampire can love you forever

6: Menselijk

Felix voelde de heftigste pijn van zijn leven terwijl hij op zijn bloedende knieën Rhune volgde. Hij volgde hem door een heel ondergronds gangenstelsel. Uit eindelijk stond Rhune stil, "Sta op." Felix staarde hem aan. Rhune hief zijn stem en riep, "Sta op!" Snel stond Felix op. "Stap in!", beval Rhune. Hij wees naar een kar die op de rails stond. Zonder Rhune aan te kijken stapte Felix de kar in. Rhune ging achter op de kar staan achter een desk. Hij drukte wat knoppen in en haalde een hendel over. De kar schoot over de rails vooruit, de duistere diepte in.

Felix werd wakker, hij was flauwgevallen. "Waar ben ik!", riep hij toen hij in paniek omzichtig heen keek. Hij was aan gekomen in een donkere, vochtige kamer diep onder de grond. De kamer werd verlicht door het zwakke licht dat van de olielampjes kwam. Aan een oude houten tafel stond Rhune dranken te mixen, hij schreef elke formule op, op een perkamentrol met zijn veer van een griffioen. Felix zijn ogen lichtte bijna op in de donkere kamer. Er kwam een rode glans van af. Felix wilde opstaan maar kwam er toen achter dat hij vast zat gekoppeld aan de ijzeren ketens. Toen hij bewoog begonnen de ketens te gloeien. Bijna versteend zat Felix in de kar, wat een pijn. Rhune lachte met zijn kwaadaardige lach. Hij draaide zich om en keek naar Felix. Het gezicht van Felix was vertrokken van de pijn. "De ketens zijn gedrenkt in een toverdrank.", zei Rhune lachend. Felix keek hem woedend aan. "Sta op!", commandeerde Rhune. Felix kwam overeind. De pijn was weggetrokken. "Hier, op deze stoel.", zei Rhune Vind'or terwijl hij een glas met wijn met bloed gemengd inschonk. Felix sjokte naar de stoel toe en nam oplettend plaats. Hij schrok , ergens achterin de duisternis gloede 2 rode robijnen. Rhune zei, "Ik zie dat het 1 van mijn oude werknemers hebt ontdekt. Het gedaante kwam dichterbij. "Het was een mens,  maar nog steeds mijn slaaf voor eeuwig. Dat zwakke mens stierf en ik besloot er een mummie van te maken.", zei Rhune terwijl hij het dienblad met wat dingen erop aan de mummie gaf.

Felix zat op de stoel en staarde Rhune aan, "Wat moet je van me." "Ik kom je wat meer inlichten over de Jadeïet.", zei Rhune terwijl hij een glas van het dienblad van de mummie pakte. "Het helend medicijn dus.", zei Felix. "Ja natuurlijk heb ik het daar over! Wat denk je anders!", riep Rhune gefrustreerd. "Wat moet je me vertellen?", vroeg Felix. Rhune pakte een gelige perkamentrol uit zijn kast en rolde hem open op de tafel. "Ik ben vervloekt!", riep Rhune terwijl hij zijn glas op de grond kapot smeed. Felix lachte naar zijn slavendrijver, "Maar dat wist ik allang." "Maar de vloek neemt toe elke dag...", zei Rhune terwijl de perkamentrol bestudeerde. "Wat heb je ontdekt?", vroeg Felix, hij was er klaar mee, hij wilde weg hier.
"Gister in de schemering kwam ik op het aardoppervlak. Toen de maan, die al half verschenen was, scheen op de perkament rol, verscheen er een andere tekst. Een nieuwe laag inkt die ik nog nooit eerder had gezien."
"Wat stond er?"
"Het is niet meer wat het lijkt, het wordt anders dan waar je op dit moment naar rijkt. De Jadeïet is niet van kristal of van steen, het wordt een organistisch fenomeen. Het is vrouwlijk en leeft hier in deze stad, Felix was dichtbij en hij wist dat."

Felix staarde voor zich uit, had hij het gezien? Wat bedoelde de tekst op de perkamentrol. 
"Dus! Wie is het en waar is ze!", riep Rhune kwaadaardig. Felix keek verward naar Rhune. Langzaam bracht hij uit, "Wat? Wie...?" "Jij hebt dus gesproken met een meisje, niet waar?", vroeg Rhune. "Ehh.. Ja.", zei Felix langzaam. "Zij is het helend medicijn! Zij bezit krachten!", Riep Rhune, zijn echo was te horen. Felix was helemaal in de war, hij wist even niet wat hem was overkomen. "Dat apparte, zwakke mens? Bovennatuurlijk?", dacht Felix. "Je moet haar aan mij overleveren. Ik stuur je nog een brief met de volgende coördinaten.", zei Rhune. Daarna pakte hij een stof mensel en blies het uit. Felix wilde nog duizenden vragen stellen over hoe en wat, maar opeens keerde het zwart voor zijn ogen.

Felix opende zijn ogen en schrok. Snel vloog hij naar het plafond. Rhune Vind'or had hem afgeleverd in zijn lijkenkelder. Hij bekeek zijn kleren en zag dat ze bedekt waren met bloedvlekken van de lijken. Snel vloog Felix zijn kelder uit. Hij zal Jade vinden en haar overleveren aan Rhune. Hij keek zijn gang rond en zag weer een brief op de deurmat liggen.

"Beste Felix,

Ik weet niet of ik je kan vertrouwen, met het overleveren van het meisje. Daarom heb ik een voorwaarde. Als jij het goede meisje aan me overlevert en dat het mijn vloek geneest, dan zal ik jou je vrijheid geven.

Rhune Vind'or"

Felix verscheurde de brief en liep naar zijn keuken. Genietend van een glaasje bloed dacht Felix na over wat er op de brief stond geschreven. Kon hij Rhune vertrouwen, de man die hem al meer dan 2300 jaar als slaaf vasthield? En wat was dat opeens met een meisje met krachten? Werd daar Jade mee bedoelt. Felix was heel erg in de war.

Jade ontwaakte en rekte zich uit. Ze had een heerlijke droom over Felix die haar verwende met kusjes en cadeautjes. Ze hunkerde naar hem. Ze moest hem vandaag gewoon weer zien. Ze pakte haar telefoon en appte Felix.
Jade: "Goedemorgen Felix"
Felix: "Goedemorgen, wat is er?"
Felix wachtte op een antwoord maar er kwam niets.
Felix: "Ehh.. Ben je er nog??"
Jade: "Ja, haha. Er is eigenlijk niets"
Felix zuchtte, waarom appte ze dan.
Felix: "Waarom app je me dan?"
Jade: "Ik vroeg me eigenlijk af of we samen eens een keer konden afspreken, gewoon voor de gezelligheid :)"
Vol spanning staarde Jade naar het schermpje van haar mobiel. Felix dacht na, "Dat is eigenlijk een best goed idee. Dan kan ik meteen onderzoek doen naar haar krachten, als ze die heeft tenminste."
Felix: "Ja, tuurlijk. Zullen we vanavond anders samen uitgaan?? Lekker naar een café of club ofzo??"
Jade kon haar ogen niet geloven, Felix heeft haar mee uit gevraagd. Haar moeder had gelijk. Als je iets echt wilt moet je er voor gaan.
Jade: "Klinkt goed, dan zie ik je vanavond. Negen uur??"
Felix: "Is goed, tot vanavond"

Felix pakte een oud stoffig boek uit zijn boekenkast. Het boek had een leren kaft en er stond in gegraveerd: 
Ontmaskering en verberging
De laatste keer dat hij dit boek had gebruikt was om te ontdekken wie hem had gebeten. En dat was al duizenden jaren geleden. Hij bladerde het boek door, opzoek naar een toverdrank, spreuk of formule waarmee hij kon uitzoeken of Jade krachten bezat.