Jed's POV
Nag-aalala na ako para kay Rhie. I know this would happen. I know my parents.
Natigil ako nang bigla siyang tumayo.
"Excuse me," sabi niya sabay tayo, kumilos naman ako para sundan siya.
"Jed,"-mom
Napalingon ako sa mommy ko.
"Ako ng bahala sa kanya," kinakabahan naman ako. Lumapit naman si mommy sa akin bago siya umalis and whispered on my ears.
"You've really disappointed us, especially your twin brother," sabi niya at umalis. Kaya napako ako sa aking kinauupoan. Nakuyom ko yung kamao ko.
=====
Rhie's POV
Pumasok ako sa loob ng cubicle at doon na umiyak.
Ang sakit eh, minamiit nila ako.
I miss my father...
So much..
Siya lang yung tanging kakampi ko. Ngayon nga di ako maipagtanggol ni Jed. Sabagay, he's just hypnotized...
Lumunok muna ako at pilit na pinatatag ang sarili. Mahina kong pinunasan yung luha ko. I sighed and fixed myself bago lumabas.
Napahinto ako nang makita ko ang mommy ni Jed sa labas.
I bowed as a sign of respect.
"I don't want you for my son," natigil ako sa sinabi niya.
"Di ko alam anong pinakain mo sa kanya but please stay away from him, you've just destroyed his ten years of relationship with Dawn. In fact, you're nothing compared to her, he owns businesses around the globe and you're just a mere employee of our company. We didn't even know your background or what family you came from..."
Lahat ng sinabi niya masakit, umanghang na yung mga mata ko pero totoo naman lahat eh, wala akong magagawa.
I manage to control myself. I can't lose myself now.
Sa lahat ng sinabi niya narealize ko na dapat nga magpakalayo-layo ako and tell Jed the truth.
Di ko na namalayang tumulo na pala yung luha ko.
"...malay namin kung anong klaseng magulang ang meron ka, maybe your father is a thief or a murderer," biglang pumitik yung puso ko ng malakas when she mentioned about my father. Insultohin na nila ako wag lang ang aking ama. Nakuyom ko yung kamao ko.
"What??.." natigil naman siya at napaisa ang kilay niya sa akin.
"Never talk about my father that way, you don't even know him..."
"Then get lost at wag ka ng magpapakita if you can't stand...."
Marami pa siyang sinabi but I heard and understand nothing anymore. My heart is bursting in flame.
Hinawakan ko yung eyeglasses ko at mahina itong tinanggal.
"My father is not a thief nor a murderer 😠,"
Nanlake naman yung mga mata niya nang tuluyan ko ng natanggal yung eyeglasses ko. She look straight at tumingin sa kawalan then moved her two hands toward his neck tsaka sinakal ang sarili. She gasp for breathe habang ginagawa ito.
I felt nothing now but anger....
"My father...."
"He's not a murderer....."
"I am....."
"And you'll be one of my victim...."
"Rhie!,"
=====
Jed's POV
Di na ako nakatiis, nag-aalala na ako. Sinundan ko na sila sa CR.
"Rhie!" Nanlake yung mga mata ko when I saw her and mom na sinasakal yung sarili niya.
"M-mom!!," Agad akong lumapit at pinigilan siya sa ginagawa.
"Stop it mom," napalingon ako saglit kay Rhie she was just looking at us and by the way her eyes look, I know something's wrong.
====
Rhie's POV
Bigla akong nabalik sa aking ulirat when I saw Jed looking at me while stopping his mom.
Napakurap ako.
Biglang umubo yung mommy niya.
"Mom,"
Nanginig ako bigla. Di ko alam ang gagawin, kung lalapit ba ako o ano. Pero nong makita ko si Dawn at yung Dad ni Jed, nakapagdesisyon akong tumakbo.
Hanggang sa nakalabas ako nang restaurant na yun at don na nag-agusan yung luha ko.
I almost killed his mom.
I almost killed his mom....
Something worst can also happen, I might kill him, if I can't control myself. I might kill him if he'll broke me. I can't control myself everytime my heart beats fast especially when anger is in my heart.
Napahinto ako sa harap ng dagat. Malalim na ang gabi and all I can see was the stars and the light of the city sa kabila.
Napahawak ako sa dibdib ko ang cried hard.
"You can shout," natigil ako do'n. Napalingon ako sa nagsalita and saw Marie. I don't know why she's here.
Napatingin ako sa baba at humugot ng lakas ng loob at tumingin sa unahan.
"AAAAAAAAHHHHH,!!!," sumigaw ako. Yung malakas. Pagod na ko eh.
Matapos kong sumigaw ay umiyak ulit ako, para lang baliw.
"There are just things that are out of our control," siya "I already told you to tell him or greater your consequences will be. This is life, laugh once, you'll cry twice. It's so unfair." Natahimik siya sandali.
"Tell him.... Not that he deserve the truth but you do and you deserve to be free..." Natigil ako do'n at napatingin sa kanya. Di ko na napigilan. Napaakap ako sa kanya and hug her.
"Help me please..huhuhu!!,"
Nong gabing iyon, i just hug her while crying... she stayed and just listened.. It's actually my first time to share all my tears and pains with someone and it felt good.
=====
Jed's POV
"Oh my goodness, she's a monster Jed," nasa bahay lang kami ngayon nakaupo lang ako sa sofa and so is my mom.
"You've seen it right?... She just look at me and I almost killed myself... Di mo pa siya kilala at bakit mo ipagpapalit ang isang taong matagal mo ng nakilala sa isang taong sandali mo pa nakilala...." Nakatingin lang ako sa unahan, malalim ang iniisip.
"Jed, di mo alam ginamit niya din yun sa yo kaya ka nagkakaganyan," natigil ako sa sinabi niya.
Napaisip muna ako.
"She won't do that," sabi ko at umalis.
"Jed!, " Di na ako lumingon at dumiretso lang ako sa kwarto ko. Naupo na ako sa king higaan at kinuha yung phone ko.
I texted Dawn.
"Meet me, susundoin kita."
<End of Chapter 11>
BINABASA MO ANG
Secrets
RomanceA story about secrets you can't keep. Ang kwentong ito ay tungkol sa isang babae na nagngangalang Rhie at ang kanyang mga sikreto. Mga sikretong di niya kayang ibunyag kanino man nang dahil sa takot na hindi siya matanggap ng kanyang mga minamahal.
