Rhie's POV
"Alam mo Rhie, minsan naisip ko, it's better if everything is in our control," natigil naman ako sa sinabi niya. Napalingon ako sa kanya.
"Bakit?,"
"Through it, we can avoid being hurt. Imagine, you'll get all you wanted. Even the one you love." Nanigas ako sa sinabi niyang yun.
"...pero narealize ko din, kapag ganon, everything will gonna be a great play, life will be boring, there'll be no surprises.. I think we'll just be fooling ourselves around," natahimik ako sa sinabi niya at napatingin ako sa baba.
Well, that's what exactly happening to me now.
I closed my eyes at huminga ng malalim. I should tell him.. I should..
"Jed-,"
"Tingnan mo," natigil ako don at napatingin sa taas kung nasa'n siya nakatingin. I saw balloons in different colors and shapes na lumilipad pataas. Mahina akong napangiti.
"See? It's better if we're not in control. Life would still be beautiful."
Mahina akong tumango.
"Ang ganda,"
"Oo nga, ang ganda," napatingin naman ako kay Jed only to find out na sa akin pala siya nakatingin. Nailang naman ako at nanginit. >////<
He just smile and wink.
"Tara," sinundan ko naman siya ng tingin nang tumayo siya. Mahina akong napangiti, kinilig ako.
====
Sumakay lang naman kami ng bike at nagpasyal pasyal pa. Sumakay din kami nong swan na bangka. Marami pa kaming pinuntahan, ang alam ko masaya ako dahil kasama siya. I will savor this moment for someday it will be gone.
======
"Ano'ng lugar to?," Gabi na ngayon at andito kami sa lugar na basta open di ko alam. Nakablindfold pa ako.
"Basta,"
"We're here," huminto naman kami at tinanggal niya na yung blindfold ko, sinuot ko naman dali-dali yung eyeglasses ko. Napanganga ako sa mangha sa nakita, well it's just a place surrounded by flowers and beautiful lights, balloons floating at mga nagviviolin.
Mahina akong napangiti.
"Rhie," natigil ako't napatingin sa kanya. Nagulat ako nang makita siya g nakaluhod sa harap ko while he's holding my right hand.
O///O
"B-ba't ka nakaluhod?,"
Tug! Dug! Tug!
Mas kinabahan ako nang maglabas siya ng maliit na box and opened it.
Di ako makapaniwala when I saw a diamond ring.
Masyadong mabilis ang mga nangyayari.
"Rhie, ayaw ko na tong patagalin pa, will you marry me?," Napatitig ako sa kanya at gusto kong maiyak. Umanghang na nga yung mata ko eh. Masaya ako and at the same time malungkot.
Di ko alam ano'ng sasabihin. Should I say yes? Or should I tell him the truth?
"J-jed," natigil naman siya na para siyang kinabahan.
"Kasi-- may dapat kang malaman at tsaka di mo pa ko kilala,"
"I know, at makikilala din kita... I'll promise to love you with all those secrets na di mo pa masabi sa akin."
"Hindi mo ba ako mahal?," -Jed
Napakagat labi ako. Huminga ng malalim.
Mahina akong tumango.
"Mahal kita Jed..." Nagliwanag naman yung mukha niya.
"Yes," - ako. Napangiti siya at sinuot niya na sa akin yung singsing. Tumayo na siya pagkatapos and hugged each other.
=====
Papasok na sana ako ng sasakyan nj Jed, pauwi na kasi kami nang may sasakyan na huminto sa harap namin. Nong makita ito ni Jed parang nagbago yung expression niya sa mukha na yung parang kinakabahan.
Nagbukas naman yung pinto ng sasakyan and we saw a fair woman na lumabas do'n and sure I know him, she's Jed's mom.
Kinabahan naman ako at nahiya nang tingnan niya ako mula ulo hanggang paa. Bumakas yung pagkadisgusto niya sa akin.
"M-mom,"
"So, who is she?,"
Napatingin naman si Jed sa akin. He hold my hand.
"She's my fiance," mahina akong napayuko. Napakunot-noo naman si Mrs. Crisostomo.
"Siya pala yung pinagpalit mo kay Dawn?,.. well, let's go bring her," napatingin ako ulit sa kanya.
"Kakarating lang ni Dawn"
Para namang nagulat si Jed sa narinig, agad siyang namutla. I'm not good seeing his reaction when he heard Dawn's name.
"..and she wanted to see our family and since you're with her, dalhin mo na din siya," kinabahan naman ako do'n. Pumasok na ito don sa sasakyan.
Nagkatinginan naman kami ni Jed bakas sa mukha niya ang pag-aalala.
"It's okey of you're not going, ihahatid na kita," -Jed , hinila niya na ako papunta sa sasakyan.
Kinakabahan ako, pero sa tingin ko dapat akong pumunta. I would also like to meet Dawn and know what kind of woman she is.
"Jed, pupunta ako,"
Natigil naman siya at tiningnan ako. Namumula ata siya like he's holding back something from me na may di siya sinasabi.
"Sigurado ka ba Rhie?," Mahina na lang akong tumango kahit hindi.
====
Huminto kami sa harap ng isang mamahaling restaurant. Nauna na yung mommy ni Jed. Jed hold my hand no'ng papasok na kami.
We were led to a table kung saan andon si Mr. Crisostomo and a beautiful lady, and I guess she's Dawn. Tumayo naman ito and smiled nang sinalubong ang mommy ni Jed at nagbeso-beso sila.
Dumako naman yung tingin niya sa amin. Natigil naman siya, napatingin pa siya sa mga kamay namin na parang gusto kong bumitaw bigla. I can see the pain in her eyes and I know she still love him at isa akong malaking kontrabida sa storya nila.
Nanliit ako knowing how perfect she look and because of that I've realized how plain I am. Not just thay, a thief also.
Mahina akong napayuko.
"Jed, nice to see you again,"- Dawn
"Nice to see you too, Dawn," mahina akong napabitaw kay Jed don. Di ko kaya silang tingnan at nagsisi na ako ba't sumama pa ako.
"Who's she?,"
"She's Rhie, my fiance."
"C-congrats, have a seat,"
"Thank you,"
And we seated. Hiyang-hiya ako. Kumain naman kami. They all got the converstions except for me na para lang hangin dito. Like di ako nag-eexist.
"So, where did you know her?," -Dawn. Natigil naman ako do'n at napatingin kay Jed.
"She's an employee in the company,"
"What?,"- Jed's dad.
"I couldn't believe this son," his mom.
"How could you reject a diamond for a stone," -his mom.
"Stop it mom," -Jed.
Napahigpit yung hawak ko sa tinidor, umaanghang na yung mata ko.
<End of Chapter 10>
BINABASA MO ANG
Secrets
RomansaA story about secrets you can't keep. Ang kwentong ito ay tungkol sa isang babae na nagngangalang Rhie at ang kanyang mga sikreto. Mga sikretong di niya kayang ibunyag kanino man nang dahil sa takot na hindi siya matanggap ng kanyang mga minamahal.
