Batavian Tears

Chapter Seventeen

Matagal-tagal pa muna kami nag stay sa park at paunti-onti ng nag sisiuwian yong mga bata na kanina ay naglalaro dito. Mabuti nalang at hindi umulan naibuhos na siguro kanina.

After ng usapan namin kanina medyo nahirapan na akong iapproach sya, pagka may tatanong sya or sasabihin tsaka lang din ako nagsasalita medyo awkward pa nga.

Nag scroll lang ng scroll sa IG, madami akong intrigangnatanggap mula sa mga kabigan ko dahil sa ig story ni Landon e ni hindi ko nga nirestory yon. Nakita ko syang tumayo sa peripheral vision kaya naman napatigin ako sakanya.

He stretched his arms, hindi sya ganon kapayat kagaya sa sinasabi ni Louisse ang hilig lang talaga nilang asarin si Landon hindi kasi ito kumikibo ayos lang sakanya naasar sya, napipikon ng onti pero hindi sya na iinis tatawa at iiling lang sya. Napa haba ng temper nya ako ngingite lang din pero kulong-kulo na sa loob.

"Nearly five na, hindi ka pa uuwi?" Tanong nya saakin. I looked up para makita ko mukha nya.

"Siguro maya-maya pa I wanna see the sunset." 5:38 daw mag siser ang araw today I have never watched a sunset before.

"Okay..." Bumalik ulit sya sa pagk kakaupo sa bench.

Bumaling ako sakanya. "Ikaw di ka pa ba uuwi pagabi na." Baka kasi tinanong nya ako dahil napapa-uwi na sya.

Tumingin muna sya saakin bago umiling. "Hindi pa, unaabangan ko din ang sunset." Tumango nalang ako I don't wanna ask further questions.

We still have almost 40 minutes to spend. Nag-iisip ako ng pwedeng itanong ko sakanya kasi ang awkward talaga non di kami mag iimikan for almost half an hour.

"Where are you-"

"Ilan kayo-"

Nagka sabay pa ang pagtatanong namin sa isa't-isa.

"You go ask first." Sabi nya saakin gusto ko pa sanang ipilit na sya nalang magtanong ang mema lang kasi ng tanong ko.

"Ilan kayong magkakapatid?" I asked him, diba halatang hindi pinag-isipan ang itatanong.

"Uhm dalawa lang." Simpleng sagot nya.

Naghihintay ako na ituloy nya yong dapat itatanong nya kanina pero nanatili syang tahimik at minsan nagdadalwang isip na tumitingin saakin. Grabe naiimagine ko na para bang kami yong couple sa we got married ang awkward sobra ha.

Ilang minuto pa na susot na ako. "Can we loosen up the awkwardness?" Medyo iritado kong tanong sakanya.

Natawa sya sa sinabi ko bago tumango. "Yeah, sure.." Sabi nya saakin.

"Can I ask about your family?" Tanong nya saakin.

Napunta na ang atensyon ko sakanya. "What about ny family?"
Anong gusto nyang malaman? Hindi ba nakikwento sakany nila Louisse.

"You have a sister, and-" Medyo hindi nya alam kung ano bang tamang word na sasabihin nya.

"Ah did Louisse told you that I have broken family?" Tumango sya. "Well that was before my Mama and Dad get back together, matagal na pala ngayon recently ko lang din nalaman and my sister she's my half sister but I love her."

"Do you mind telling me? Iba pagka sayo ko mismo malaman compared kay Louisse." Bakit maiiba ba yong story pagka ako na ang nagkikwento? Parehas lang naman ah. "Mag kikwento din ako ng saakin." Natatawang sambit nya.

"Mama and Dad were in arrange married you know business. But later on they became friends turned into lovers so they get married and then they have me, but when I was toddler they just suddenly fell out love, nagkasabay sabay pa problema noon sa both family non nagsimula si Lola na magkasakit at magka problema naman ang business ni Daddy. Sabi ni Mama they're not just husbands and wives they're also friends so para hindi tuluyang masira ang relationship na meron sila they decided to part ways. Before I still can't understand why married couple just fell out love ng ganon-ganon lang as I grew up I became a rebellion kid." I stopped as I remember those memories I wanted to forget.