Batavian Tears

Chapter Twenty Nine

I woke up and saw everything were white, napatingin ako sa gilid at nakita kong nagmamadali si Mama na inutusan si Daddy para siguro tumawag ng doctor. "How are you feeling, anak?" Nag-aalalang tanong ni Mama saakin. I roamed my eyes around bago umayos ng upo inalalayan naman ako ni Mama. "Where's Alexa?"

"She left in the house, were worried ano bang nagyari sayo." Umiling ako dahil hindi ko din alam kung ano bang nangyayari saakin.

Ilang saglit lang ay bumalik na si Daddy kasunod ang isang doctor at isang nurse, agad na lumapit ang nurse saakin para tignan ang IV ko.

Lumapit na din ang ang doctor saakin. "When did the last time you eat?" Ah sabi ko na nga ba dahil sa pagpapagutom ko sa sarili ko kaya nagyari saakin 'to e.

"Uhm I think three days ago or three and a half." Simula nong hapunang yon ay hindi na ako kumain hanggang ngayong araw so I think nga dapat four days na.

Tumango-tango lang ang doctor bago may sinabi sa nurse na kasama nya. "Dahil sa hindi ko pagkain kaya ka nahimatay naubusan na ng emergy yang katawan mo and..." Tumingin muna ang doctor kila Mama at Daddy bago bumuntong hininga.

"What's the problem, Doc?" Tanong ni Daddy sa doctor.

"You're seven years pregnant." I saw how Mama's jaw drop and Dad just clenched his arms.

"Didn't you feel the symptoms?" Umiling ako, hindi ko nga alam na buntis na nga ako e.

Tumango lang sya. "It's normal that you didn't feel the symptoms of a normal pregnant women it happens, I'll just advise you to drink some vitamins riresetahan kita dahil walang nutrients na nakuha ang baby mo lalo na nong mga araw na hindi ka kumakain.

Bumaling ng tingin ang doctor kila Daddy at Mama. "So that's all, please excuse me."

Tumango lang si Mama. "T-thank you, Doc" Pagka labas ng doctor nagulat kaming dalawa ni Mama ng biglang suntukim ni Daddy ang pader mg kwarto ko. Agad naman syang nilapitan ni Mama para pigilin.

"Calm down, Enrique. You're daughter is pregnant it's not healthy for her." Galit na tumingin saakin si Daddy.

"Where's Landon I need to talk to him." I haven't told him about what happened to me and Landon only Mama knows.

Nailing akong umiling kay Daddy at naramdaman kong natulo ang luha ko. "What? Call him he need to know and take responsibility for this!"

Patuloy akong nailing. "Dad, no."

"Anong no? Hindi nya papanindigan ang ginawa nya sayo, magpakita sya saakin lalaki sa lalaki." Hinawakan ni Mama ang braso ni Daddy ako naman at yumuko lang at pinipiga-piga ang mga darili ko.

"We broke up already." Mahinang sabi ko sakanya. Nagulat naman si Daddy sa sinabi ko. "What!? I don't care if you two have broken up already, panindigan nya padin ang apo ko!"

Umiling lang ulit ako, nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko ba kay Daddy na nakabuntis si Landon ng ibang babae or not. Pero alam kong patuloy nya lang akong pipiliting tawagan si Landon para panindigan ako. Napa-isip ako, Landon told me he loves me at kaya sya nakipag break dahil he got Audrey pregnant what if I told him that he got me pregnant too, sino kayang pipiliin nya saaming dalawa ni Audrey?

I took a deep breath bago tumingin sakanilang dalawa. "I don't want him to know that I'm pregnant."

"Are you out of your mind, Camryn. Do you think you can raise a child, it's not easy." Sabi saakin ni Daddy, he's right though but I've already made my decision.

Tumgin ako kay Mama bago ngumite. "You'll help, right? To be a good mother?" Lumapit naman at ngumite si Mama saakin bago ako niyakap. "Of course."

Disappointed na tumingin saakin si Daddy. Nilapitan naman sya ni Mama at kunumbinsing hayaan nalang ako sa mga desisyon ko. "You're daughter is now all grown up, let's just support her decision."

Kinabukasan umuwi na din kami sa bahay pinaubos lang saakin ng doctor ang ipinalit na IV, dumaan muna kami sa OB para magpa check up, healthy naman daw ang baby sabi ng doctor at binigyan lang ako ng vitamins.

Simula ngayon hindi ko na iisipin na ang about kay Landon may mas dapat akong isipin ang baby ko. It's mine, hindi naman malalaman ni Landon ang about sa pagbubuntis ko.

Pagka dating na pagka dating namin sa bahay naka abang na kaagad sa may pintuan si Alexa at agad na lumapit saakin. Inalalayan pa ako ni Mama na bumaba sa sasakyan parang tako na takot na mahulog ako. "Ma okay lang ako."

Ngumite lang si Mama saakin. Mabilis na yumakap saakin si Alexa muntik pa kami matumba agad nabitawan ni Daddy ang bag na dala nya kasi akala nya matutumba kami. Natatawa akong yumakap kay Alexa habang si Daddy naka hawak sa likod ko. "Be careful, Alexa." Sabi ni Mama sakanya tumango naman si Alexa.

Pagka pasok ko agad akong umupo sa sofa ang sakit ng hips ko ang daming test na ginawa saakin ng OB kanina. Umupo naman si Alexa sa tabi ko tsaka inabot sakin ni Mama yong mga naka slice na prutas. "Ate, ano daw sakit mo? I'm so worried gusto kong sumama sa ospital kaya lang bawal daw minors e." Ngumite lang ako sakanya.

"You're gonna be a tita soon." Napa - huh lang sya saakin hindi nya siguro na-gets kung ano ang ibig kong sabihin. Kinuha ko naman sa loob ng body bag ko ang ultra sound at iniabot yon sakanya. Nagtataka nyang kunuha at tinignan her eyes widened when she realized what it is.

Halos hindi nya pa alam kung akong sasabihin nya. "Y-you're pregnant?" Nakangite akong tumango sakanya. Nagulat naman ako ng bigla nyang itinaas ang oversized na t-shirt ko, tsaka kinapa ang tiyan ko.

Ini-alis ko ang kamay nya at ibinaba ang damit ko. "Maliit pa yan." Natatawang sabi ko sakanya. "Did ku-" She stopped talking and looked at Mama I think she already told Alexa about it. "Bawal ma-stress ang Ate mo Alexa, hmm." Sabi ni Mama sakanya sabay hagod sa likod ko hinawakan ko lang ang kamay ni Mama.

Few weeks after nalaman naming buntis ako, ay graduation na namin medyo halata na ang tiyan ko pero maluwag at malaki naman ang toga kaya hindi ganon kahalata na buntis ako, tinawag na ang pangalan ko at inabot ang diploma saakin pagka tapos ko makipag kamay ay napatingin ako sa tiyan ko and smiled.

Your Dad and I were supposed to graduate together but it's not going to happen now, but at least I have you. The other part of him. I'm mad at him but I will never hate him, because it's just the human soft spot- temptation. No matter how strong you think your relationship is, you cannot get away from the temptation.

———
💙