KOLEJLİ PSİKOPAT (Düzenleniyor)

4.bölüm

HATIRLATMA:

Buse'den

Sabah kahvaltı yapıp evden çıktım. Bugün Selin le buluşacaktık. Bana bir şey söylemek istiyordu. Bana ne söyleyeceğini merak ediyordum. Telefonuma mesaj gelince cebimden telefonumu çıkardım. Mesaj Selin dendi. Evden çıktığını ve parka doğru gittiğini söylemişti. Bende şimdi çıktığımı ve yolda olduğumu söyledim. Tam mesajı atarken...

                                        --------------------------------------------------------------

multi:Barış Atahan

Tam mesajı atarken arkadan birinin geldiğini hissetmiştim. Bu yüzden arkamı döndüm ve arkamda gördüğüm kişiyle şoka uğradım.

Hahha bende bime...

Offff... ne salak seyşin sen ya o espri eskidi salak.

Ne var yani eskiyince yapılmıyor mu?...

Amaaaan hiç seninle uğraşamayacağım neyse.

Bu evden çıktığımda mahalledeki serserinin biriydi. Ne yani beni mi takip etmişti? Ona baktıktan sonra önüme dönüp adımlarımi hızlandırdım. O da benim daha hızlı yürüdüğümü görünce daha da hızlanmıştı. Bir süre sonra adım seslerini duymamaya başladım ve bakmak için tam arkamı dönüyordum ki biri beni kolumdan çekip duvara itmişti. Bunu beklemediğim için sırtımı sert bir şekilde duvara çarptım. Ben sırtımın ağrısıyla inlerken o bana sırıtarak bakıyordu. Bana biraz daha yaklaşınca iğrenç koktuğunu fark etmiştim. Bu sessizliğe dayanamayarak konuşmaya başladım.

"Bırak beni. Kimsin sen? Ne istiyorsun benden?" diye bağırdım. Oda bana sırıtarak ve biraz daha yaklaşarak"Seni istiyorum güzelim"dedi. Bunu demesinin üzerine ona bir hamle yapacakken beni kollarımdan tutmuştu.Ve bu ona vurmamı engelliyordu. Ben deli gibi ona vurmaya çalışırken sonunda bir elimi ondan kurtarmayı başardım ve ona tüm  gücümle sert bir yumruk attım.

 Yumruk atmayı biliyordum babam öldükten sonra annem her zaman yanımda olamayacağını bildiği için beni bir dövüş kursuna göndermişti. Bende orada birkaç şey öğrenmiştim. Adama yumruk atmamla beni bırakıp geriye doğru sendeledi. 

Kendine geldiğinde bakışlarından tırsmadım desem yalan olur çünkü ona vurmam onu sinirlendirmiş olacak ki bana öfkeli bir şekilde bakıyordu. Ahh.. Şimdi ayvayı yedin Buse. Sen neyine güvenip adama yumruk attın ki yardim isteseydin ya offf.. Adam yerinde doğruldu ve öfkeyle bana yaklaşmaya başladı. Tam elini kaldırmış bana vuracaktı ki bir el buna engel oldu.

"Hop orada dur bakalım koçum. Sen bir kıza vuracaksın ve ben buna izin vereceğim öyle mi yok öyle şey" deyip adama sert bir yumruk attı. O adama art arda yumruk atarken bende onlara bakıyordum. En sonunda adama vurmaktan adam bayılmıştı ama o hala adama vuruyordu. Adamı öldürmesinden korktuğum için hemen yanına gidip onun kolundan çektim ve vurmasını durdurdum. Onu tutunca adama vurmayı bırakıp bana baktı ve ayağa kalktı. Yanıma gelip "iyi misin?" diye sordu. "Evet iyiyim. Yardımın için teşekkür ederim " 

"Sakın bir daha teşekkür etme o pislik için değmez."Bunu demesinin üzerine cevap vermemiştim. Ama sanki onu daha önceden tanıyormuş gibiydi. Ben bunları düşünürken elimde bir acı hissettim ve"ahhh.."diye bağırdım. Benim bağırmamla o da telaşlı bir şekilde bana döndü. "ne oldu? İyi misin? Bir şey mi oldu?" diye sordu. Telaşlanması bana biraz fazla gelse de bir bakıma hoşuma gitmişti.

Ehh.. Buldun tabi yakışıklı çocuğu tabi hoşuna gider.

Ne alakası var ya yok öyle bir şey saçmalama.

Hmm.. Yani kabul ediyosun yakışıklı olduğunu.

Off saçmalamayı kes artık ben öyle bir şey demedim. Ama yinede yakışıklı çocuk yani hakkını yemeyelim.of tamam oyalama beni çocuğun suratına mal gibi bakıyorum  cevap vereceğim."Heyy.. Daldın gittin iyi misin diye soruyorum. Aslında niye soruyorsam elinin haline bak yürü hastaneye gidiyoruz."dedi."Hıh... Pardon dalmışım. Hem ben iyiyim hastaneye gitmemize gerek yok. Teşekkür ederim". 

Bana kaşlarını çatmış bir şekilde bakıyordu. Bunun nedenini bilmiyordum. Ona ne oldu diye bakarken bana cevap verdi."1.si sana bir daha teşekkür etme dememe rağmen sen bana 2 defa teşekkür ettin. 2.si hiç itiraz istemiyorum hastaneye gidiyoruz elin çok kötü görünüyor ". Ben tam itiraz edecekken" İtiraz istemiyorum demiştim" dedi.

Bende daha fazla itiraz etmeden sadece gülümsemekle yetindim. Birlikte arabaya bindik ve bilmediğim bir  hastahaneye doğru gitmeye başladık. Az önce o konuşurken sanki babamla konuşuyorum gibi hissetmiştim. Nedenini bilmediğim bir şekilde ona güveniyordum. Belki bu güvenim aptalca olabilirdi ama nedense onun kötü bir şey yapacağına inanmıyordum - her ne kadar onunla şimdi tanışmış olsak bile. Babama çok benziyordu babamda hissettiğim güveni onda da hissediyordum. Böyle düşünürken gözlerim dolmaya başlamıştı. Bunu görmüş olacak ki kaşlarını çatarak"Ne oldu?niye ağlıyorsun? Bir şey mi oldu?" diye sordu."Yok sadece böyle söyleyince babamı hatırladım.Babamda bana öyle derdi."

"İyi O zaman babana onun gibi biriyle tanıştığını söylersin. Ve bu arada benim adım Barış "dedi. "Memnun oldum bende Buse. Ve söyleyemem." dedim. Bunu söylemiştim ama anlamayacağını biliyordum, tanıştırmak istemediğimi sanacaktı. Alayla karışık"Neden yoksa beni sevmedin mi?"diye sordu.Bende hafif bir gülümsemeyle ona karşılık verdim."Hayır ondan değil. Şeyy.. Sadece benim babam yok yani.... Ö-öldü." dedim. Bunu dememle gözlerini yoldan ayırıp bana baktı. Gözlerinde üzüntü ve pişmanlık vardı."Özür dilerim. Ben bilmiyordum. Başın sağ olsun."dedi.

"Hayır sakın bir daha özür dileme. Ve teşekkür ederim."dedim ve önüme döndüm.

Yolu izlerken konuştuğumuz şeyleri düşünüyordum. Ama bir dakika o 'sakın bana bir daha teşekkür etme' demesine rağmen ben ona teşekkür etmiştim demi? Gözlerimi pörtleterek ona döndüm. Ama o çoktan durumun farkına varmış olacak ki bana kaşlarını çatmış bir şekilde bakıyordu. Ona tatlı tatlı baktım ve tebessüm ettim. O da bir anda kaşlarını düzeltti ve kahkaha atmaya başladı.

Eveeet.... Bu bölümde burda biter. İnşallah begenirsiniz :):):
Lutfen yorum yapar misiniz kitabin guzel olup olmadigini merak ediyorum:):):)💭📝( bu düşüncelerinizi yazın demek oluyor)