Gotham: Legend of anarchy|| Jerome Valeksa [ZAWIESZONE]

Rozdział 7

Gotham City – obecnie.

Po zabójstwie Barbary jedynym sensownym wyjściem z sytuacji wydawał jej się wyjazd z miasta. Z dala od Gotham i zdającej się ciążyć nad nim obłąkańczej klątwy mogłaby rozpocząć życie w dowolnym miejscu na świecie. Z czystą kartą i wrodzonymi zdolnościami odnalezienie satysfakcjonującej ją posady nie byłoby problemem. Mimo to zdecydowała się zostać. Nie przez wzgląd na sentyment czy przywiązanie do tego zaludnionego przez pomyleńców miejsca – co to, to nie. Od czasu śmierci Butcha poczęła dopatrywać się coraz to większej ilości szczegółów odpychających ją od życia pośród ulic przepełnionych krwią i wspomnieniami. Na zmianę tej – zdawało jej się, że niepodważalnej – decyzji wpłynęła dziewczyna stojąca teraz u jej boku; młoda brunetka o szarych oczach i zawziętym charakterze słynąca wśród lokalnych władz mundurowych jak i światka przestępczego jako Kotka. Ona jednak, nauczona wieloletnią pracą u boku niezrównoważonego oraz nadwrażliwego Theo, zwykła zwracać się do ludzi zgodnie z ich personaliami. 

Tamtego wieczora, kiedy Selina Kyle przekroczyła próg The Sirens, pierwszą myślą, która zagościła w jej głowie, była ochota wygonienia tego zbłąkanego kociaka z powrotem do domu. Wszakże gdy ta wyznała, iż – nęcona gorejącym pod skórą niezrozumiałym pragnieniem – chce spróbować czegoś nowego w swoim życiu, ujrzała w niej dawną część siebie; arogancką, niezłomną, dumną, acz jednocześnie samotną i zagubioną we własnym świecie młodą dziewczynę oczekującą wsparcia od osób z większym bagażem doświadczeń. Jako młodsza siostra narcystycznego ignoranta zwykła polegać wyłącznie na sobie. Chciała, by choć brunetka nie musiała doznać ciężaru dźwigania własnego krzyża, tym bardziej jeśli miałoby to dziać się w najbardziej przełomowym dla niej punkcie przemiany. Właśnie dlatego – choć z początkową nutą sceptycyzmu – powzięła decyzję o rozpoczęciu z nią współpracy.

Wszystko wydawałoby się układać znakomicie, poza jednym dość istotnym szczegółem – śmiercią Kean. Choć aktualnie nienawidziła jej z całego serca za postępek, którego śmiała się dopuścić, jednocześnie była zmuszona przyznać, iż większość stałych bywalców The Sirens była kontaktami Barbary. Bez niej ponowne uczynienie klubu miejscem schadzek najbardziej rozpoznawalnych twarzy Gotham City mogło okazać się kolosalnie trudnym zadaniem. Wiedziała, że do osiągnięcia upajającego sukcesu będą zmuszone dążyć małymi krokami, z dnia na dzień coraz skuteczniej odbudowując zniszczone imperium. Selina jednak nie zamierzała przyjmować tego do wiadomości. Czekanie na stopniowy rozwój wydarzeń wydawał jej się być nużącym zadaniem. Pragnęła działać już teraz, ukazać łajdakom zastraszającym niewinnych obywateli, że czas ich zabawy dobiegł końca. Po tygodniach przygotowań zaczęły od drobnych potyczek z drobniejszymi przestępcami kryminalnego marginesu. Okradały ich, wymierzały sprawiedliwość, niekiedy zabijały. Jak się okazało z czasem, takowe czynności nie wystarczyły.

By odzyskać dawną świetność The Sirens potrzebowały pomocy, i to nie byle jakiej. Musiały wejść w kooperację z kimś wpływowym; kimś, kto swoją osobowością zdolny byłby ściągnąć tłumy niepodległe Pingwinowi w przeciągu pięciu dni – właśnie tyle czasu pozostało im przed eksmisją z lokalu przez władze urzędowe. Początkowo nie miały żadnych pomysłów, wszelkie okryte sławą nazwiska okazywały się być martwymi bądź przebywającymi poza terenem miasta. Poza jednym. Wydarzenia sprzed kilku miesięcy przywiały Tabithcie na myśl ten barwny charakter swym urokiem osobistym gotów porwać wystarczającą liczbę ludzi łaknących chłonąć jego czyny i słowa jakoby najwyższego mentora. Tak. To naprawdę mogło zadziałać. Przedstawiła swój zamysł partnerce, ta jednakże kategorycznie odmówiła.

- Podejmujesz zbyt duże ryzyko, Tabby – tłumaczyła. – A nawet jeśli ten absurdalny plan by się powiódł, nie masz pojęcia jakiej zażąda zapłaty.