Het Internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 33

Ik kom snel aangerend en zie ze al staan. Sorry dat het zo lang duurde, ik had nog wat ongeregelde zaken.
"Gaat het?" Ik kijk hem raar aan wie the **** is deze dude? "Wie ben jij?" "David" Hij steekt zijn hand uit en ik schud hem wantrouwend." Ik kijk Nathan vagend aan die er schouderophalend bij staat. "Oké, we hebben nog veel te doen dus we moeten beginnen." 

Ik roep Nathan die in de andere kamer staat. "Kan je me even helpen met de bank?" Vraag ik zodra hij naar e toe komt gelopen. Ik hem grijnzend aan. "Dus....." "hoe zit het nu tussen jouw en Adam...." "Is er al iets gebeurt?"

Hij kijkt me een beetje ongemakkelijk aan. "H-H hoe bedoel je?" "Je weet precies hoe ik het bedoel." "In al die tijd?" "Is er nog niks gebeurd?" Ik kijk hem doordringend aan maar hij staart alleen ongemakkelijk een beetje voor zich uit.

"Als je het niet wilt vertellen kan ik ook gewoon adam erbij roepen." "Misschien heeft hij iets meer te zeggen." Ik hem weer grijnzend aan en schraap mijn keel om Adam te roepen. Maar voordat ik hem echt kan roepen houdt Nathan me tegen. " ik sluit mijn armen over elkaar en kijk hem geamuseerd aan. "Dus er is wel iets gebeurd." "Nou,.... niet echt."

Ik kijk hem vragend en afwachtend aan voor meer informatie.  "Nou... wacht waarom moet ik dat aan jou vertellen?"
"Omdat jullie alles weten van mij en Amy, dus ik mag ook over jullie relatie weten." "Oké, 1. Dat slaat echt nergens op.
En 2. Weet je zeker dat we alles weten over jullie relatie?" "Natuurlijk." Verdedig ik mezelf.

Hij kijkt me nog steeds niet gelovend aan. "Is er dan al iets leuk gebeurd tussen jullie twee?" Ik weet al waar hij het over heeft. Hoe weet hij van de baby? Ik heb expres de baby kamer opsloot gedaan. Dus die kan hij niet gezien hebben. Ik weet niet of ik het hem wil vertellen. Niet na de reactie van mijn vader wat als iedereen er zo over denkt.

"Luister ik wee niet waar je het over hebt." "Maar ik wil gewoon wat informatie over wat er allemaal tussen jou en Adam is gebeurd." Zeg ik terwijl ik de kabels van de tv aansluit. "Wat wil je nu precies weten?" Vraagt Nathan doen alsof hij niet wee waar ik het over heb. "Heb je al seks gehad?!" Roep ik naar hem. Hij zet snel een stap naar achter. Ik kijk naar David die de kamer binnenloopt en ons raar aankijkt. "Kom ik ongelegen?" Vraagt hij. "Nee hoor, we waren gewoon aan het praten over Nathan en Adam." "Interessant." "Jongens, please stop." "Zo zit het niet." "Wat is niet zo?" Ik kijk op en zie Adam achter Nathan vandaan verschijnen."

O perfect, Adam, je bent er. "Heb jullie al een keer s..."
Nathan stopt me voor ik mijn zin kan afmaken. Ik hoor David grinniken en hij loopt naar Adam en legt zijn hand op Adams schouder. "Alles op zijn tijd jonge." "Zit er maar niet over in." Hij geeft hem een schouderklopje en loopt terug naar de keuken."

Adam blijft verbaasd stil staan en kijkt ons aan. "Ik glimlach onschuldig naar hem en kijk dan naar Nathan die er een beetje gênant bij staat.

"Waar ging dat over?" "N-niks." "O gewoon over dat het nog even kan duren voordat...." Nathan onderbreekt me WEER voor ik mijn zin kan afmaken. "Tyler ik zweer maak die zin af en...." "en wat?" "Weet ik veel." "Dat bedenk ik nog." "Je bent zo raar, maar dat vind ik zo leuk aan je." Voegt Adam zich in ons gesprek. "Aaaww." "Jullie twee zijn zo schattig." Ik zie dat ze alle twee moeten blozen en sta weer op. "Ik ga bij David kijken." Ze knikken en ik verlaat de kamer.

"Hey, denk je dat Amy dit leuk gaat vinden?" Vraag ik een beetje onzeker aan David. "O wacht, je kent haar natuurlijk helemaal niet." "Iedere vriendin zou dit moeten waarderen." "En ik denk dat hoe ze ook mag zijn hier heel blij mee gaat zijn." "Ik hoop het ik wil gewoon echt een keer iets goeds doen." "Ik heb het een tijdje terug heel erg verprutst." "Ik wil het goedmaken." Hij knikt begrijpelijk.

"Maar mag ik iets vragen?" "Ik kijk op. "Ja tuurlijk." "Wat zit er eigenlijk in die kamer die op slot zit?" Ik kijk wat voor me uit en hoor Nathan achter me. "Ja Tyler, wat zit er in die kamer." "Je vertelde ons toch alles?" "Jullie weten ook alles." "Waarom mogen we dan niet in die kamer."

Ik zucht en zit wat te twijfelen of ik het wel kent zeggen. "Heeft het soms iets te maken met jullie kind?" Ik kijk nu recht in het gezicht van Nathan. "Hoe-hoe... hoe weet je dat?"

"Laat ons de kamer zien." "Nee, vertel me eerst hoe je weet van de baby." Zeg ik gefrustreerd. "Ik heb het jullie nooit verteld." "Hé rustig, Amy heeft het ons verteld." Zegt hij. Wacht wanneer heeft ze dat gezegd en waarom en waarom.
weet ik daar niks van af?

"O... oké." "Ben je er oké mee?" "Ja, waarom zou ik het erg vinden?" "Het lijkt me wel leuk als er straks zo een kleintje bij is." Ik trek hem in een knuffel en merk dat hij verrast is van mijn plotselinge actie. Maar dat maakt me niet uit. Ik ben blij dat ze er oké met zijn. Zodra ik los laat staar ik wat voor me uit.

"Wat is er aan de hand?" Ik kijk naar Nathan die mer verward aan staart. En Adam en David staan er ook wat verward bij. "Nee, niks." "Maar bedankt." "Oké..." antwoord hij niet helemaal overtuigd maar we laten het er bij.

"Dus wil je ons die kamer nog laten zien?" Ik kijk naar David die me afwachtend aankijkt. "Morgen, oké?" "Eerst moet dit af." Ze knikken en helpen me verder.