Het Internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 37.

We worden wakker van Liv die de deur open doet. "Waar ga je naar toe?" Fluistert Scott die haar volgt.
"Ik heb dorst." Antwoord ze terwijl ze de trap af loopt. Ik sla de deken van me af en ga ze achter na.

"Hoe cute is dit!" Ik kijk de richting op waar Liv springend naar staat te wijzen. Scott slaat langs achter zijn hand op Livs mond en laat zijn hoofd op haar hoofd rusten. (Liv is niet zo groot) "Straks maak je ze nog wakker." Fluistert hij.
"Als ze dat nog niet zijn." Fluister ik terug. Ik ga voor ze staan en zwaai voor hun gezicht. Er komt geen reactie en ik wenk ze naar de keuken.

"Hier." Fluister ik tegen Liv zodra ik een glas uit het keuken kastje heb gepakt. Ik loop de badkamer in en zie dat het half acht is. Zodra ik terug in de keuken ben staan Liv een Scott nog steeds te praten. "Waarom zijn jullie al zo vroeg wakker?" "Ik ben een ochtend persoon." Antwoord ze schouder ophalend. "Oké." Ze loopt naar de woonkamer en ik kijk Scott nu vragend aan. "Een heer laat zijn dame toch niet alleen rond dwalen." Ik rol met mijn ogen en kijk naar Liv die grijnzend voor zich uit staart. "Don't mind me." Ze loopt verder naar een andere bank en gaat daar zitten.

"Liv straks maak je Nathan of Adam nog wakker." Zeg ik terwijl ik naar de banken toe loop. "O jullie zijn al wakker." "Ow, stoor ik?" Ik zie ze beide blozen en besluit om maar terug naar boven te lopen. Ik trek Liv mee van de bank en Scott volgt ons naar boven. Ik besluit om nog maar even terug te gaan liggen en zodra ik terug lig merk ik dat Tyler ook wakker was want hij trekt me direct dicht tegen zich aan. "Waar was je?" "Beneden, even kijken waar Liv en scott naar toe gingen." "Oké."

Niet veel later lopen we weer naar beneden. Dit keer gewoon op tijd in de morgen. Ik pak de broodjes uit kast en leg alles op de tafel. Zodra de rest ook beneden is pakt iedereen wat te eten en kletsen ze wat. Niet veel later gaat de bel. Tyler staat op loopt richting de deur. "Wie ben jij?" Vraagt hij verward. "Micheal?" We draaien ons om en kijken naar David die gebroken naar Micheal kijkt. Nathan kom nu ook naast Tyler staan en zodra de onbekende jongen hem ziet duwt hij Tyler opzij.

"Micheal?" "Wat doe je hier?" "Hoe wist je überhaupt dat ik hier was?" "Nou...Uhm...lang verhaal." "Toen ik mam zag staan in de keuken vroeg ik waar je was." "Ze zei dat je bij Adam was." "Toen ik bij Adam aankwam  zeiden ze dat jullie weg waren met David." "Daar stond een briefje en daar stond het adres op." "Waarom belde je me dan niet gewoon? Vraagt hij verward.

"Ik wilde je verrassen." "Wat?" "Waarom?" "Ben je nu echt je eigen verjaardag vergeten?" Vraagt Micheal lachend.

"Het is vandaag je verjaardag?" Vraag ik verward. "Gefeliciteerd!" Liv springt hem om de hals en knijpt hem bijna fijn. "Waarom heb je niks gezegd man?" Vraagt Scott die hem een  'bro-hug' geeft. "Zo belangrijk is het nu ook weer niet." Antwoord Nathan die zich uit Livs grip probeert te krijgen. "Tuurlijk is het wel belangrijk." Zegt Lica die zich in het gesprek mengt "Oké, het is wel weer mooi geweest." "Wie is de 'Micheal'?" Vraagt Tyler die Micheal wantrouwend aankijkt.

"Dit.. Dit si Micheal." "Mijn broer." Beantwoord Nathan Tylers vraag. "Ik kom alleen hun even ophalen." "Dat is nergens voor nodig." "Ik heb ze hier naartoe gebracht, ik kan ze ook weer thuis brengen." We kijken allemaal David aan die deels geamuseerd naar Micheal kijkt. "Ben je hier alleen voor je broer, of ook voor een nadere reden of persoon." 

"Wacht betekent dat dat jullie nu al weggaan?" Vraag ik. "Ja, mijn moeder verwacht ons."
"Oké." "Succes zometeen. Fluisteren ze nog en ze lopen de deur uit. Ik sta op en pak mijn jas ook. "Uhm wij moeten ook door." Ze kijken ons vragend aan maar we negeren het. "Oké." "Wij gaan wel terug naar het internaat en pakken onze spullen wel verder in." Antwoord Samira. We knikken en we lopen allemaal naar buiten.

Zodra de rest weg is stappen wij ook in de auto. "Ben je er klaar voor?" Ik knik en we rijden weg. Zodra we er zijn merk ik dat ik toch wel zenuwachtig ben. Ik stap uit de auto en ik voel een hand op mijn rug. "Gaat het?" Ik kijk naar Tyler die me bezorgd aan kijkt. "Ja, gewoon een beetje zenuwachtig." Hij zet een stap dichterbij en legt zijn hand op mijn wang. "Je hoeft nergens zenuwachtig voor te zijn." "Alles zal straks prima verlopen." En ik blijf bij je, tenzij je me er niet bij wilt hebben." "Nee nee, ik wil dat je erbij bent." "Gelukkig, ik zou dit niet willen missen." Ik knik en hij drukt zijn lippen op de mijne.

We lopen naar binnen en we nemen plaats in de wachtkamer. "Amy Campbell?" Ik sta op en Tyler loopt achter me aan." "Neem maar plaats." Ik ga op de stoel zitten/liggen en Tyler gaat op de stoel naast me zitten en hij pakt mijn hand. "Ik ben Isabel Haywood." "Kunt u uw shirt omhoog houden?" Ik knik en doe wat ze zegt. Ik kijk naar het schermpje en niet veel later zie ik iets op het scherm.

"Kijk, daar heb je de baby." Ik knijp in Tylers hand en krijg tranen in mijn ogen. "Tyler, zie je dat." "Dat is ons kindje." Zegt hij ongeloofwaardig. Hij drukt een kus op mijn hand en we kijken nog even naar het scherm. "Kunt u het geslacht misschien al zien?" "Ja, het is een..."