Het Internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 57

Hij ondersteund me en roept naar de rest. Brent komt ook aangerend en staat er ook in lichtte paniek van zijn gezicht af te lezen. Ik haal de auto wel. Roept Scott die naar buiten rent. "Het komt allemaal goed." Zegt Tyler geruststellend. Zodra Scott terug binnen  is lopen we zo snel mogelijk naar buiten. Hier ga zitten. "De spullen voor de baby." Zeg ik gestresst. "Die brengen wij wel ga nu maar door." Zegt Samira snel. Tyler en Brent stappen snel in en we rijden snel weg. "Samira, liv en Scott  komen Starks met de spullen naar het ziekenhuis, Britt zorgt samen met Luca, Nathan, Emily, Adam en Col ervoor dat alles thuis klaar is voor als je terugkomt." Ik knik en sluit mijn ogen. "Gaan we het halen?" Vraag ik gepanikeerd. "Vast wel, probeer je maar te ontspannen." Zegt Brent die geruststellend langs achter zijn hand op mijn arm legt.

"Focus je vooral op je ademhaling." Zodra we aankomen lopen we naar binnen en Brent haalt snel een dokter. "Volg mij maar." We doen wat hij zegt en volgen hem. "Wat is uw naam." "Amy campb- uhh Amy Anderson." Lach ik nerveus en gestresst. De dokter kijkt me raar en ik kijk naar Tyler. "We zijn net getrouwd, letterlijk misschien net anderhalf uur." De dokter kijkt ons verast aan en helpt me naar een bed. "Gefeliciteerd. Ik ga de verloskundige halen." "Bedankt." Zeggen we en hij verlaat de kamer.

Ik voel de pijn en Tyler komt naast me zitten. "Knijp maar in mijn hand als het nodig is." Hij pakt mijn hand vast en geeft er een kusje op. Met zijn andere hand gaat hij over mijn voorhoofd en ik kijk naar Brent. "Alles komt goed Amy." De deur gaat open en er komen een paar mensen binnen. "We gaan beginnen." Ik kijk naar Brent die spierwit ziet en hij knikt. "Ik wacht buiten wel." Hij loopt snel naar buiten en ik voel de volgende wee alweer komen.

*Time skip*

Ik hoor zacht gehuil en open mijn ogen. "Ze is prachtig." Ik kijk met tranen in mijn ogen van blijdschap naar Tyler. Zodra ik haar in mijn armen krijg lopen er een paar tranen over mijn wangen. "Hoe voel je je?" Vraagt Tyler als haar handje zijn vinger pakt. "Uitgeput." "Maar ik ben zo blij." "ze is zo schattig." (Chloé in media) Hij glimlacht en geeft me een kus op mijn voorhoofd. "Ik ook." "Ons kleine gezinnetje." Zegt hij stralend. "Ze is kern gezond." Zegt één van de zuster zodra ze binnen komt. "Heeft ze al een naam?" Ik kijk naar Tyler die knikt. "Chloé." "Wat een leuke naam." We glimlachen en ze loopt weer naar buiten. Ik schuif een beetje op en Tyler komt naast me liggen. "Nooit gedacht dat ik zo blij kon zijn."

Niet veel later gaat de deur open en zie ik Brent staan. "Mag ik kijken?" Ik knik en hij komt langzaam naar ons toegelopen. "O mijn hemel." Zegt hij zodra hij haar ziet. "Wat?" Vraag ik zodra ik hem zie stil staan. "Ik ben gewoon oom." Lacht hij. Ik knik. "Kom maar." Hij loopt nu dichter naar ons toe en legt zijn hand op haar wangetje. "Ze is zo lief." Zegt hij stralend. "Niet te geloven dat er zoekers groots uit jou komt." Ik moet lachen en knik. "Ja je doet het me niet na." Zeg ik lachend. "Ik ben volgens mij ook nog nooit zo opgelucht geweest dat er iets op een natuurlijke wijze niet kan." We moeten allemaal lachen n richten ons daarna weer op de baby.

Er wordt opnieuw op de deur geklopt en Brent doet hem open. "En?" Ik hoor de stem van Samira en kijk vrolijk op. "Laat ze maar binnen." Ze komen met zijn drieën binnen en Liv wilt gillen maar Scott is haar voor en legt zijn hand op haar mond. "We willen de baby niet laten huilen." Zegt hij vervolgens. Ze knikt en hij haalt zijn hand van voor haar mond. "Gefeliciteerd Amy." Zegt hij vervolgens. Hij richt zich op Tyler en geeft hem een bro-hug. Liv en Samira blijven bij mij op bed zitten terwijl Tyler de tassen inpakt en de jongens met hem in gesprek zijn.

"Ze is zo lief." "Hier heb je wat water." Samira geeft me een beker en ik glimlach opgelucht naar haar. "Dank je." Ze glimlacht en Liv kijkt me blij maar tegelijkertijd ook verlegen aan. Liv en verlegen?! Waar zit die met haar hoofd? "Liv, wat is er?" Vraag ik nieuwsgierig. "Zou ik Uhm... zou ik haar even mogen vasthouden?" "Als je dat niet wilt snap ik dat hoor." Zegt er snel achteraan." "Natuurlijk mag dat." Ze glimlacht blij en ik geef haar Chloé. "Ondersteun je haar hoofdje goed?" Ze knikt en straalt helemaal zodra ze haar vast heeft. "Scott." Scott komt naar ons toegelopen en lacht zijn hand op haar schouder. "Ja?" "Kijk nou hoe lief." Hij glimlacht en knikt. "Zullen we he took proberen?" Vraagt ze met een pruil lip. Hij moet lachen en kijkt dan verrast. "O je bent serieus." Ze knikt en kijkt hem afwachtend aan. "Liv je bent 17, ik ben 18." "Ik kan worden opgepakt." "Dus laten we nog maar even wachten." Ze knikt teleurgesteld en geeft mij Chloé weer terug. "Ze is zo lief." "Ik mag toch wel op haar gaan passen hé?" Ik lach en knik. "Tuurlijk."

"Zullen we gaan?" Vraagt Tyler zodra alles in de tassen zit. Ik knik en de meiden helpen me overeind te komen. "Nu kan de baby kamer eindelijk echt gebruikt worden." Glimlach ik tevreden. Hij glimlacht ook en we stappen in.