Het Internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 52

Zodra we terug thuis zijn schop ik mijn schoenen uit en loop ik naar de babykamer. Niet te geloven dat binnenkort hier onze baby ligt. Ik adem diep in en kijk naar alle spulletjes die we al voor haar hebben gekocht.

Ik voel twee armen me langs achter omhelzen en er rust een hoofd op mijn schouder. "Heb je nog plannen voor vandaag?" Ik draai me op en kijk hem aan. "Niet echt."
"Samira komt nog." Hij knikt en grijnst naar me. "Kom mee jij." Hij trekt me mee naar boven en hij gaat op bed zitten. Hij laat mijn hand niet los en ik sta nu recht voor hem. "Kom hier babe." Ik kijk hem lachend aan. "Babe?" Dat is de eerste keer dat hij me zo noemt. Hij glimlacht en trekt me naaf beneden ik lig nu op het bed en hij hangt boven me. Hij drukt snel een kusje op mijn lippen en kom naast me liggen. Ik draai me om een laat mijn hoofd op zij borst liggen en luister naar zijn rustige ademhaling.

Ik pak zijn hand en leg hem op mijn buik. "Ze schopt weer." Lag ik vrolijk. Hij drukt ook een kus op mijn buik. En kijkt me aan. "Ik kan gewoon niet geloven dat ik straks met jou ga trouwen." "Je bent zo mooi, je hebt zo een goed hart."..... Ik laat hem zijn zin niet afmaken en druk mijn lippen op die van hem. Ik trek terug en kijk hem aan. "Bewaar dat maar voor de bruiloft speech." Hij glimlacht en trekt me steviger tegen zich aan.
Hij drukt opnieuw zijn lippen op de mijne en ik ga er in mee. We horen gekuch en we stoppen direct. "Samira!" Roep ik. Ik sta op en geef haar een knuffel.

"Amy!" We geven elkaar en knuffel en Tyler komt naast ons staan. Samira geeft Tyler ook een knuffel en Tyler geeft me een snelle kus. "Maak het niet te laat." "Is goed." Hij loopt weg ik en Samira ploffen op de bank neer. "Dus.... zenuwachtig?" "Voor je bruiloft." Vraagt Samira. "Niet echt." "Het enige wat telt is Tyler en de baby." "Awww." "Jullie zijn zo cute samen."

"Ik weet nog dat je de eerste dagen me bleef bellen over hoe erg je hem haten, en hoe arrogant hij was." "Nu ben je nog geen jaar later en zit je met een baby en ga je met hem trouwen." Lacht ze. "Ja, hij is veel veranderd." "Maar toch." Zegt ze een beetje twijfelend. "Wat, denk je dat ik de verkeerde keuze heb gemaakt?" Ze blijft stil en ik sta op. "Samira!"
"Ik bedoel jullie passen wel bij elkaar enzo, en ik gun het jullie maar..." "Maar wat?" Vraag ik ongeduldig. "Misschien gaat het gewoon wat te snel." "Ik ben je beste vriendin ik hoor je steunen en op je te passen." "Ik wil gewoon dat je de goeie keuze maakt." "En nergens spijt van krijgt." Ik kan niet geloven wat ze zegt. "Vind je dat Tyler geen goede keuze is?!" "En dat we te snel gaan?!" "Ik wil gewoon..." ze staart naar de grond en durft niks meer te zeggen.

"Ga weg." Zeg ik eerst zacht. "Wat?" "Ga weg!" Roep ik nu boos. Ze is geschrokken maar pakt dan toch haar jas en vertrekt. Hoe kan ze dit nou zeggen. Vlak voor de bruiloft. Ben ik dan toch te snel gegaan? Was ik onrealistisch aan het denken? Ik voel de tranen branden en leg mijn hand op mijn buik. "Ik weet niet wat ik moet doen Chloe." "Samira is mijn beste vriendin en vanaf ik haar ken heeft ze altijd gelijk gehad." Misschien moeten we maar de bruiloft afzeggen. Ik weet niet wat ik moet doen.

Tyler komt binnen gelopen en kijkt me aan. "Amy wat is er?" Vraagt hij bezorgd. "Er is niks." Zeg terwijl ik een hand door mijn haar haal. "Ik kan zien dat je overstuur ben." Zegt hij nog redelijk kalm. "Vind je dat we te snel gaan?" Vraag ik hem met betraande ogen. "Wat, nee." Hij zet een stal naar me toe en ik zet een stap naar achter. "Wat is er net gebeurd?" Vraagt hij lichtelijk in paniek. "Niks, ik ga gewoon even een rondje lopen." "Amy..." hij wilt mijn hand pakken maar ik ben al weg. Ik voel me schuldig dat ik zou tegen hem doe, maar ik heb even tijd nodig om na ge denken.