Het Internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk42

"Ja, wie is dit?" "Ik..." ik haal even diep adem en denk nog even na. Zou Tyler toch wel willen dat ik zomaar zijn familie uitnodig?" "Hallo?" Herhaalt ze vragend. "O... ik ben Amy." "Ik ben de vriendin van Tyler." "Zou je ergens even kunnen afspreken?" "Ik wil het even ergens met je over hebben." "Ik leg het je dan wel uit."

"Ja, natuurlijk." "Is alles goed met hem?" "Ik zal je straks alles uitleggen." Ik voel mijn hart in mijn keel bonken, ik ben zo zenuwachtig, wat als zij ook niks met hem te maken wil hebben. "Waar wil je afspreken, ik ben toch in de stad."
"Gewoon het parkje bij de rivier." "Is goed ik zie je er zo." Ik knik, maar ik bedenk me later pas dat ze dat niet ziet.
"Is goed, tot zo." Ik hang op start de auto.

Zodra ik er ben ga ik op het bankje zitten en wacht ik tot dat ze er is. Ik heb geen idee hoe ze eruit ziet dus ik hoop maar dat we elkaar kunnen vinden.

Ik staar wat naar het water tot ik een stem achter me hoor. "Ben jij Amy?" Ik draai me om en kijk haar recht aan, je kan zien dat zij en Tyler veel van elkaar weghebben. "Ja, jij moet dan Nicolle zijn." "Klopt, maar het klonk best wel serieus aan de telefoon." "Is alles goed?" "Nou ik had eigenlijk een vraag voor jou." Ze kijkt me verward aan. "Oké..."

"Uhm nou je broer heeft me ten huwelijk gevraagd, dus ik ben eigenlijk zijn vriendin niet maar zijn verloofde." "Dus ik vroeg me af of jij naar de bruiloft zou willen komen, hij heeft echt even echte familie nodig." ¿Wat bedoel je met echte familie?" "Hij kon mam en pap toch ook gewoon vragen en de rest." "Dat gaat dus niet, dat waren we wel eerst van plan." "Maar je vader is hele erg boos op Tyler, hij heeft ook heel duidelijk gemaakt dat hij ons nooit meer wilt zien." "Hij heeft Tyler zelfs bind en blauw geslagen als straf." Ze kijkt geschokt verwart en tegelijkertijd verdrietig voor zich uit." "Dat klinkt helemaal niet als mijn vader, maar als hij niet wilt komen of de rest kom ik wel." "Tyler heeft ook familie nodig en ik hou van hem en zal hem nooit zo laten barsten en zeker niet op zijn grote dag.

"Ik ken je dan nog wel niet zo lang maar ik mag je wel, en ik denk dat hij heel erg tevreden mag zijn met een verloofde zoals jij." Ik glimlach naar haar en frunnik wat en mijn ketting. "Bedankt." "Toch kan ik niet snappen dat mijn vader zo doet over een trouwdag, dat moet de mooiste dag van je leven zijn." "En al helemaal belangrijk als je eigen kind gaat trouwen."

"Nou dat is niet de reden van al de woede en alles." "Wat kan er dan zo erg zijn dat hij geen contact meer met hem wilt hebben. Ik blijf even stil vooruit staren. Wat als zij ook niks meer met hem te maken wilt hebben als ik het haar vertel. Dan heb ik zijn relatie met zijn zus verpest. Maar ze heeft het recht om te weten. Ze komt er toch wel achter. Ik zucht diep maar besluit het dan toch te vertellen. "Je wordt tante.".....