Het Internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 61.

Ik wordt wakker en kijk naar de klok. Zeven uur. Geweldig het bezoekuur is nog niet begonnen. Zodra ik de babykamer inloop zie ik dat Chloé al wakker is. Het is nu twee weken verder. Twee weken ligt ze al in coma. Ik weet niet of ik dit kan volhouden. Chloé verdiend haar moeder. Ze heeft haar nodig. Ik heb haar nodig.

Ik pak haar kleine handjes vast en til haar op. "Kom we gaan wandelen." Ik kijk naar een vrouw met haar man en haar zoon en dochter. Ik kijk naar hoe ze met zijn vieren lachen en samen spelletjes spelen in het park. Ik voel de tranen prikken maar ik laat ze niet ontsnappen. Dat is wat ik al die tijd voor ons wou. "Het komt allemaal goed." Fluister ik bij haar oortje. Ook al zeg ik het meer tegen mezelf dan tegen haar.

Opnieuw kijk ik naar mijn horloge. 8 uur. Het bezoekuur is begonnen. Ik haast me snel met Chloé maar het ziekenhuis. Zodra we er zijn loop ik gehaast naar boven. Er is nog geen één dag geweest dat ik haar niet heb komen opzoeken. "Kijk Chloé, dat is mama. Is er iets dat je tegen mama wilt zeggen?" Natuurlijk komen er geen echte worden uit maar een paar geluidjes." Ik kijk naar het bleke gezicht van Amy en pak haar koude hand vast.

Ik ben helemaal in mijn gedachte verzonken waardoor ik niet doorheb dat de deur opengaat. "Hé Tyler." Ik kijk op en zie Brent en Britt staan. Ik knik naar ze als groet en ik zie Britt al naar Chloé kijken. "Wil je haar vast houden?" Ze knikt en pakt haar over. Niet veel later begint ze te huilen. "Ze heeft waarschijnlijk honger." Britt knikt en loopt naar de deur. "Ik kijk beneden wel of ik iets voor haar kan vinden." Ik knik en ze loopt met Brent de deur weer uit.

Ik pak opnieuw haar hand vast en staar wat voor me uit. Voor een moment denk ik dat ik iets voel bewegen maar al snel weet ik dat dat niet gebeurde.

"Tyler?" Ik kijk snel op met grote ogen. "Amy, ja ik ben het. Ik ben hier." Zeg ik snel. Ik buig me voorover en geef haar kus op haar voorhoofd.

"Wat doe ik hier?" Vraagt ze met een schorre stem. "Je hebt een ongeluk gehad. Je hebt twee en een halve week in coma gelegen." "Wat?" Vraagt ze verward. "Ik leg alles nog wel uit. Eerst ga ik een dokter halen." Voordat ze kan antwoorden ben ik al de gang op verdwenen. Ik speur de afdeling af opzoek naar de eerste de beste dokter.

"Meneer!" Roep ik zodra ik iemand zie. "Mijn vrouw, ze is wakker." Zeg ik opgewekt. Hij haast zich direct maar de kamer en doet en aantal testen. Ik stuur direct een appje naar Brent dat ze wakker is en niet veel lager staan ze ook in de kamer.

Na de testen ruimen we alles op. "Ze mag naar huis zolang ze daar veel bedrust neemt." Ik knik en laat haar hand niet los. "Hoor je dat je mag naar huis." Zeg ik met tranen deze keer hou ik ze niet tegen. Ze veegt ze met haar handen weg en trekt me een beetje dichter naar zich toe. Ze is nog erg zwak en weet wat ze wilt doen dus buig ik me zelf verder naar voren en druk ik mijn lippen op de hare. "Je wilt niet weten hoe erg ik dit heb gemist." Ze glimlacht en kijkt naar Brent en Britt die haar om de beurt een knuffel geven.

Ik wordt opgebeld en neem zonder na te denken op. "Meneer Anderson?" Hoor ik aan de andere kant van de lijn. "Ja dat ben ik." Antwoord ik verward. "De dader van het ongeluk is opgepakt. Hij heet Jackson Reedus." Ik kijk naar de rest en ik zie dat iedereen opgelucht maar toch ook boos is. "Bedankt voor het telefoontje zeg ik na een gesprek van een paar Minuten.

"Hij heeft twee jaar celstraf voor poging tot moord." Ze knikken en richten zich weer op Amy. "Laat me je helpen." Ik help haar overeind en de auto in.

Zodra we thuis zijn hangen er allemaal slinger. 'Welkome home.' En overal hangen ballonnen. We horen gegil en zien Samira op ons af komen. Luca komt glimlachend achter haar aan. Kort daarna volgen Liv en Scott ook. "Nu is alles perfect." Zegt ze terwijl ze Chloé overpakt van Britt. Ik trek haar tegen me aan en kijk haar kort aan. "Nu is ons kleine gezinnetje compleet." Glimlach ik. Ze knikt tevreden en kijkt me nog even kort aan. "Ik hou zo ontzettend veel van je." Zeg ik terwijl ik een kort kusje op haar lippen geef. "Ik hou ook van jou." Zegt ze breed glimlachend terug.

Hey peeps,

Dit was het dan. Het laatste hoofdstuk Van het internaat. Hopelijk vonden jullie het leuk! Bedankt voor al jullie stemmen en reacties!❤️

Misschien schrijf ik nog een deel twee. Maar dat weet ik niet zeker. Laat me maar weten of jullie eventueel een tweede deel willen.

~xoxo