Het Internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 55

"Ik denk dat die kans niet zo groot is." Zeg ik zacht. Maar wel hard genoeg zodat ze het kunnen horen. "Waarom niet?"
Ik pak Tylers hand vast en laat mijn blik even op hem rusten. "Uhm.. de band is niet zo goed met hem en zijn familie." Mompel ik. Het blijft even stil. Mijn ouders willen duidelijk meer weten maar durven niet verder te vragen. Tyler heeft het duidelijk ook door.

"Uhm, nou ja, met mijn zus gaat het wel goed." "Ik heb alleen al heel lang geen contact meer met haar." Zegt hij verdrietig. Ik wil hem zo graag vertellen dat ze naar de bruiloft komt, en dat hij haar dus binnen twee weken weer gaat zien. Maar ik en Nicolle hadden afgesproken het als verrassing voor hem te houden. Ik geef hem een toe moedigend kneepje in zijn hand en hij glimlacht naar me. "Mijn vader daar in tegen..." hij staart wat naar de grond en ik merk hoe moeilijk hij het er me heeft. Mijn moeder onderbreekt hem voor hij verder kan. "Tyler, ik vind het heel erg voor je." "Je hoeft het niet te verstellen." Zegt mijn moeder begrijpend. "Nee, en bovendien heb je er binnenkort nog familie bij." Zegt mijn vader die ondertussen ook is opgestaan. Tyler glimlacht vriendelijk.

"Maar Uhm lieverds, ik denk dat het tijd is voor ons om weer naar het hotel te gaan." We knikken en mijn ouders geven ons een knuffel. "Als je ons nodig hebt horen we het wel." Ik knik en ze lopen met Brent naar buiten ik kijk naar Tyler die er nogal bedroeft bij staat. Ik zet een stap naar hem toe en zodra hij het ziet stapt hij naar achter. "Tyler.." "Niet nu." Kapt hij me af. Hij loopt naar boven en ik blijf verbaasd achter.

Ik loop de keuken in en geef Lola wat te eten en loop daarna de trap op. Ik loop zachtjes onze kamer binnengelopen en ik zie Tyler met een doos zitten. Hij heeft nog niet door dat ik in de kamer ben. Zodra ik wat dichterbij sta, zie ik dat hij een foto vasthoud van zijn familie. "Tyler." Zeg ik zacht. Hij schrikt op uit zijn gedachten er herpakt zichzelf. Hij stopt snel alles terug in de doos en ik ga naast hem zitten.

"Het spijt me zo, ik wist echt niet dat ze zouden komen." Zeg ik schuldig. Hij schud zijn hoofd en kijkt weg. "Dat is het niet." Zegt hij zacht en bedroeft. "Wat dan wel?" Vraag ik terwijl ik zijn hand pak. "Het is niks." Zegt hij dwars. Terwijl hij zijn arm lostrekt. "Je zit ermee, dus er is duidelijk wel iets." Ik probeer zijn hand te pakken maar hij staat met een ruk op. "Er is niks." Zegt hij gefrustreerd. "Tyler, ik wil er voor je zijn." "Maar dan moet je wel zeggen wat er is." Hij blijft stil en ik kijk hem afwachtend aan. "Nou?" Vraag ik nog een keer. "Het is gewoon." Hij stopt weer. "Kom op Tyler." "Vertel het me gewoon." Zeg ik terwijl ik me steeds machtelozer begin te voelen. "Jij hebt gewoon zo een geluk!" Roept hij hard. Ik schrik van zijn reactie maar herpak me snel. "Hoe bedoel je?" Vraag ik verward. "Je familie!" "Ze geven allemaal zoveel om je!" "Ze staan achter wat je ook doet!" "En de mijne?!" "Die vinden me een mislukkeling!" Roept hij kwaad. Hij laat zichzelf weer op bed vallen. "Tyler...ik..." Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik ga naast hem zitten en staar wat naar de grond.

"Sorry, ik had nooit zo tegen je mogen roepen." Zegt hij uiteindelijk. Ik trek hem in een knuffel en hij knuffelt me terug. "Nee, je had het nodig." "Het is al goed." Hij schud hevig zijn hoofd. "Nee dat is het niet." "Ik moet beter weten." "Je kan veel beter krijgen dan dit." Zegt hij walgend van zichzelf. "Tyler, luister naar me." "Ik zou niks maar dan ook echt niks veranderen vanaf het moment dat ik met Brent het vliegtuig uitstapte." "Je bent het beste dat me ooit is overkomen." "Ga alsjeblieft niet aan jezelf twijfelen." "Dat je familie niet ziet hoe perfect je bent, is niet ons probleem maar dat van hun." "Oké, er is gene moment dat ik zou willen veranderen van ons." Zeg ik toemoedigend tegen hem. "Jij wel dan?" Vraag ik. Hij schud langzaam zijn hoofd. "Alhoewel, ik zou het niet erg vinden als die cola niet zo in mijn haar was blijven plakken." Zegt hij met een flauw lachje. Ik moet ook lachen en druk mijn lippen op de zijne. "Tyler, ik hou met heel mijn hart van je." "Niks zou dat ooit kunnen veranderen." Zeg ik zodra ik me terug heb getrokken. "Ik hou ook ziels veel van jou Amy." Hij drukt zijn lippen opnieuw op die van mij terwijl hij me stevig vasthoud.

Hey peeps,

Hier is het extra stukje wat ik jullie beloofd had. Hopelijk vinden jullie het een leuk stukje.

-xx me🍒