Αιωνιότητα: Οι Συλλέκτες των Νεκρών

Κεφάλαιο Τριακοστό Τέταρτο

Κάθονται στο δωμάτιο της Ελάιζα. Η ώρα είναι δύο και μισή, και είναι όλοι τους εξουθενωμένοι. Ωστόσο κανείς τους δεν είναι σε θέση να κοιμηθεί. Τουλάχιστον όχι πριν καταλήξουν σε μια λύση, σ' ένα σχέδιο δράσης. Που είναι πολύ πιο δύσκολο απ' όσο φαντάζονταν.

Τώρα βρίσκονται σε διάλειμμα. Το τελευταίο μισάωρο, δηλαδή. Ο Τζόναθαν είναι ήδη μισοκοιμισμένος. Έχει ξαπλώσει στην αριστερή μεριά του ημίδιπλου κρεβατιού, κι έχει φέρει το χέρι επάνω από τα μάτια του. Οι ανάσες του είναι αργές και ρυθμικές, και την Άιβορι την καθησυχάζουν κι ας μην τον βλέπει. Του έχει την πλάτη γυρισμένη έτσι όπως κάθεται κι εκείνη στο στρώμα δίπλα του, με το ένα της πόδι κάτω από το σώμα και το άλλο ν' αγγίζει το πάτωμα. Βλέπει φρικαρισμένη τις φωτογραφίες που ανεβάζει στο Instagram η μικρή της αδερφή, που δείχνει να έχει ξεσαλώσει τελείως. Προβάλλει το στήθος και τα μπούτια της λες και είναι καμιά απελπισμένη για καυλί εικοσιπεντάρα, κι ας είναι στην πραγματικότητα έντεκα χρόνια μικρότερη από την ηλικία στην οποία θα προτιμούσε, καταπώς φαίνεται, να βρίσκεται. Πού και πού σηκώνει το βλέμμα για να ρίχνει ανήσυχες ματιές στον Ντάνιελ, που είναι σίγουρα ο πιο ταλαιπωρημένος από τους τρεις τους. Είναι βαθιά χαμένος στις σκέψεις του, και το ασπράδι των ματιών του έχει κοκκινίσει. Οι εβένινες μπούκλες του έχουν ατονίσει και οι γκρίζες του ίριδες έχουν χάσει την παιχνιδιάρικη λάμψη τους. Δείχνει τόσο χλωμός, που μοιάζει σχεδόν διάφανος. Πονάει να τον βλέπει έτσι. Αλλά δεν ξέρει τι να κάνει για να τον ανακουφίσει. Και σίγουρα δεν μπορεί να φέρει τον Έμπονι πίσω. Δεν ξέρει καν πού είναι. Δεν μπορεί ούτε να τον βρει.

Αφήνει κάτω το κινητό της, προσπαθώντας να διώξει απ' το κεφάλι της τις αηδιασμένες σκέψεις της για την αδερφή της. Πολύ ασχολήθηκε μαζί της αυτό το τελευταίο εικοσιτετράωρο.

«Να γυρίσουμε πίσω στο σχέδιο; Τι λέτε;» ρωτάει τους άλλους μαλακά.

Ο Ντάνιελ τινάζεται κι ο Τζόναθαν κατεβάζει αργά το χέρι του από τα μάτια. Φαίνεται σαν να κοιμάται ακόμη.

  «Ποιο σχέδιο;» μουρμουρίζει νυσταγμένα, και ο Ντάνιελ χαμογελάει. Μάλλον ο Τζόναθαν ανέκαθεν δεν ήταν απ' τους καλύτερους συντρόφους στα απότομα ξυπνήματα.

  «Ξέρω 'γω; Για το τι μπορούμε να κάνουμε με τον Ναθάνιελ; Με την Ελάιζα;»

 «Και για τον Έμπονι; Γιατί κανείς ποτέ δεν αναφέρει τον Έμπονι;»

Η Άιβορι γυρίζει να κοιτάξει ξανά τον Ντάνιελ και η καρδιά της σπαρταράει. Η φωνή του έσπασε από ένα παράπονο τόσο αγνό, τόσο ειλικρινές, που την παρέλυσε. Έχει φέρει τις γροθιές του στο πρόσωπο και τρίβει τα μάτια του κουρασμένα. Ο Τζόναθαν αναστενάζει. Μάλλον έχει ξυπνήσει για τα καλά τώρα.