"Deniz kızım sıra sende"diye bağıran Mehmet amcayı duyduğumda oturduğum tahta dört ayaklı sandalyeden fırladığım gibi "tamam usta"dedim ve kendime ait üstüme zimmetli olan taksiye doģru ilerlelmeye başladım. Zaten kimse olmayınca çayında tadı çıkmıyordu.
Ben Deniz adında bir yetimhane kızıyım. Aslında pek birşey yok. Sadece yetimhane kızıyım ve burada Mehmet amcamın yanında çalışıyorum.
Bakmayın amca dediğime, aramızda kan baģı olmasada ben onu küçüklüğümden beri amcam olarak bildim ve tanıdım.
Annem ve babamla alakalı bildiğim tek şey.. trafik kazasında ölmüş olmaları.
Küçük yaşta yetimhane duvarlarının soğuk, rutubetli kokusunu tatmış biri olaraktan hayat çok zor be...
Mehmet amca, Hatice teyze yani yetimhanede Hatice ana derler onun kocası. Küçük yaştan beri ikisini de kendimden bir parça gibi benimsedim. Bir ailem olmasa bile onların bana çok yardımı dokundu.
18 yaşımda yetimhane den çıkarken okadar koruyordum ki.. ne olacak... nasıl geçineceğim.. okumadığım için en çokta ne iş yapacağımı düsünüyordum. Aslında okurdumda okusam ne olacak. Başımda anam yok. Babam yok.
Kim destek çıkacak bana?
Neyse... işte öyle ya.. hayat devam ediyo tabi.
Ben ne olacağını düşünürken Hatice teyze ćoktan ayarlamış;
Tam kapıdan çıkacakken önümde bir araba durdu. Korkuya bavulumla birlikte bir iki adım geri atarken arabanın içinden Hatice teyze çıkınca içim ferahladı. Derin bir nefes aldım.
Bu arada yanıma gelen Hatice teyze "hadi hazırsan gidelim"dedi.
Şaşkin bakışlara Hatice teyzeye bakıp "nereye?"dediğimde iki kolumuda elleri arasina alıp şevkatle sıvazladı ve gözlerimim içine bakarak hafifce gülümsedi.
"Sorma. Sadece beminle gel tamam mı?" diye soru sorar bir şekilde bana baklamsıyal kafamı salladı.
Güldü ve arabadan ne zaman çıktığını ve yanımiza geldiğini bilmediğim adama döndü.
"Çocuğun bavulunu alda gidelim... hadi Mehmet" dedi.
Adam yüzündeki kırışıklara kocaman bir ömürün şevkatini sığdırmıs ve şimdi o şevkati benden esirgemeyerk yüzündeki gülümsemeyle "bak şimdi adam aklılı anlaşalım. Yok efendim.. ben burada rahat edemem.. yok efendim size yük olurum bilmem ne dersen kız mız dınlemem. Seni bir güzle döverim"dedi. İşaret parmağinı sallarken yüzunde benimde gülümsememi saglayan bir ifadeyle.
Elimdeki bavulu alıp bana sıkıca sarıldı. "Hoşgeldin kızım"dedi. Ben bana sarilmasina şaşırmıştım. Bana hiçkimse bu kadar güzle, göğüs kafesinin içine sokacakmış gibi sarılmamıştı. Bende ćekingenlikle kollarımı boynuna doladım.
İste o zaman anladım bu adam ve kadınin hayatımda buyuk bir yeri kapsayacağini.
19 yaşıma kadar onların evinde kaldım. Ama artık kendimi onlarin evinde bir fazlalık değilde daha çok bir yük gibi hissetmeye başladığımd zorlada olsa onları ikna ettim ve kendi gecekonduma geçtim.
Öyle büyük bir şey değil 1+1.
Bana yeriyorda artıyordu bile. Zaten eve fazla uğramaz, durakta gecede çalısirdim çoğu zaman. Bu huyuma Mehmet amcam o olaydan sonra çok kızsada ben durakta aha rahat ve kendimi daha iyi hissediyordum.
O olay dediğim de;
Daha işe yeni başladığım zamanlardı. Gece duraktaki abilerle sohpet ederken birkaç kere arka arkaya telefon çaldı. Hepsi iş için gitti.
Tek kaldığimda adamin bir ićeri girdi. Beni gördü. Süzdü ve bir gece geçirmeyi teklif etti. Ben dururmuyum. Asla buna saldırdım. Sonuçta bizde biliyoruz birkac bisey.
O Mehmet amcanın oğlu geldi. Birlikte onu hakladik. Zatten bunlar niyeti benmişim. Durağı araýip bizim Şoförleri farklı yerlere çekerek beni kaçıracaklarmış. Mallalr içmişler içmişler gozlerine beni kestirmişler. Zaten şöför abilerde adreslere gittiğinde boş çikmış. Anlayacağınız iki kişilik bir ekip biri gözculük yapaprken diyeri beni dışari cikaracak sonrasida malum..
Dışarıdaki adam polisi görunce kaçmış.
Zaten bu olaydan sonra artik daha bi erkek gibi davranmaya ve giyinmeye basladım. Sahipsizizya birşey yapamayizi zannediyolar ama ben bu yaşima kadar bi Allahtan korktum. Bu yaşimdan sonrada bu böyle devam edecek. Taki ölene kadar...
+++
Duraktan ayrılıp araca bindim ve adresini aldiğim yere doğru sürdüm.
Sahilin en ıssız kesimlerinden biriydi burası. Derin bir nefes alıp aracı durdurdum.
'Eee hić kimse yok burda?'aklimdan geçen sorudan sonra biraz daha etrafıma baktım.
Yine bazi gerizekaliların işi olabileceğini düşününce sinirle soludum. Boşu boşuna buraya kadar benzi-
Duyduğum sesle içime bir korku düşerken hizla arabadan indim.
Yanlış duymuş olabileceğimi düşünerek gelen sese kulak verdiğimde bir adamın inlemesini duydum. Hızlal kapimi açıp levyeyi kaptıgım gibi sesi iştittiğim yer koştum.
Sahildeki boş ve yipranmısi teknelerin arkasindan gelen seslerle koşmaya devam ederken adamı aralarına almış öldüresiye vuran iki kişiye doģru hızla koşarken "LLAAANN" diye bağırdım.
Adamların ikiside önce bana sonrada elimdeki levye bakıp koşmaya başladılar.
Sinirle arkalrından koşsamda izlerini kaybettim. Sinirle yerimde dururken aklima yerde kanlar icinde yatan adam gelince hizla geri geldiğim yere koşmata başladım.
Adam yerde kanlar icinde yüz ustu yatarken hizlal yanina ilerleyip en az kırk yaşında olan adamin yüzunu elerimib arasina aldım ve adamı yavadca kendime cevirdim.
Adam yarı gözleri açık bana bakakrken "amca iyimisin? Konuş benimle sakin uyuyayim deme ben seni hastaneye yetiştirecem"dedim. Elimi cekedimin cebine attıģimda telefonun abada kaldıgini anlayarak kendime bir küfür savurdum.
"Amca telefon arabada kalmis alıp gelecem tamamı sen sakin kımildama"dedim. Gözleri kapanmaya baslamisiti ve bu iyi birşey değildi.
Hızla yerdeki levyeyi alıp. Ne olur ne olmaz. Ayağa kalktım. Tam arbaya koşmaya hazırlanıyordum ki arkamdan gelen sesle çakılıp kaldım yerimde.
"BIRAK LAN BABAMI"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BUZ KIRAĞI
ChickLitGerçekle ve yalanlarıylar... Aslında bu hikayede herşe bundan ibaret... Yetimhanede büyüyen kız annesinin ve babasını öldü biliyor... Peki cidden onlar öldüler mi? Peki ya oğlumuz.. Büyük bir oyunun içindeki iki piyon gibiler... Peki ya aşk.. Ortalı...
