Yarış Tutkunları

●•18•●

Yine geç kalan bir bölüm vee ben 😂  Buyrunn bölüme. Keyifli okumalar 😊💛

"Abi biz buraya neden geldik?"

"Dolunay, bana akıl verme!"

"Neden geldik dedim!"

Derin bir nefes aldı.

"Sözde eğlenmeye geldik. İzin veriyor musun peki sen buna?"

"İzin vermeyen ben mi oldum şimdi? Abi arıza çıkartıp duruyorsun, yapma artık. Tamam onlar rakibimiz. Bu zamana kadar onları hiç sevmedik, sürekli tartıştık ama güzel miydi? Neden arkadaşlık kurmayı denemiyorsun?"

"Sen neden deniyorsun?"

"Çünkü kötü biri olmadıklarının farkına vardım. Sende farkına var, yoksa böyle her gün kavga edeceğiz."

Bir iki adım bana yaklaşıp sinirle bağırdı. Bir kaç kişinin gözü bize dönerken benim gözlerim dolmuş abime bakıyordum.

"Ha sen sırf o Anıl itiyle takılmak için benimle kavga etmeyi göze alıyorsun öyle mi!?"

Kafamı iki yana salladım ve arkamı dönüp yürümeye başladım. Daha attığım adım sayısı 3 olmadan kolumu tuttu. Ve beni kendine çevirip sıkıca sarıldı. Geri çekilmeye çalıştığımdaysa o sımsıkı sardığı kolları izin vermiyordu.

"Abi, çekil."

"Dolunay özür dilerim. Çok sinirliydim anla beni be kardeşim."

Gözlerimi kapatıp göz yaşlarımı yollamaya çalıştım.

"Senin sinirin benim kalbimi kırıyor."

"3 saniye kuralı?"

Gülümsedim.

"Geçerli." Kollarımı kaldırıp bende sarıldım.

-----------------○------------------○----------------

Abimle birlikte bizim masanın yanına giderken gözüme Giray ve Ekim çarptı. Ve hızlı adımlarla onların yanına giden bir Alper. Allah'ım tek tek gönder bari ya!

"Daha önceden hazırlık falan mı yaptınız siz?" Diye abime söylenmeye başladım. Bende adımlarımı hızlandırıp Alper'in arkasından yürüyordum. Ben onun yanına gidemeden, o Giray'ın yanına varmıştı. İki elini masaya koyup eğildi. Ne dediğini duyacak kadar yakınında değildim. Bu yüzden koştum ve yanlarına ulaştım.

"Alper!" Kolundan tutup geri çektim.

Giray'ın kaşları çatık Alper'e bakıyordu. Ekim de benim dün geceki benim yakalandığım halim gibi.

"Efendim?" Dedi hiç bir şey yokmuş gibi.

"Napıyosun burada?"

"Kankilerimle sohbet ediyordum sen geldin sohbetimizi böldün." Güldüğünde kolunu bıraktım.

Giray "Ne derdin var senin?" Deyince Alper ona döndü.

"Dur bir bakayım ne derdim varmış. Baktım. Sen."

Giray güldü. "Güzel dertmiş kardeşim."

''Dertlerimi yok ederim. Bu da güzel mi?''

''Alper.'' diyerek araya girdim. ''Bırak dursunlar burada. Hadi gidelim biz.''

''Neden duracaklarmış?''

''Konuşacaklar demek ki Alper!''

''Zaten başka bir şey yapamazlar. Değil mi Ekim?''