ကျွန်တော် သူ့အားဦးထုပ်ဆောင်းပေးနေတုန်းက တဒုတ်ဒုတ်အသံလေးကိုဝိုးတိုးဝါးတားကြားလိုက်ရ၍ ပျော်မိသလို။
သူ့လက်ကလေးများအားဖမ်းကိုင်ပြီး ကျွန်တော့ခါးကိုဖက်ခိုင်းလိုက်တော့လည်း အနှီကောင်လေးမှမရဲတရဲဖက်လာလေရဲ့...။
ကောင်လေးရဲ့မိန်းကလေးသာသာ နူးညံ့လွန်းလှသောလက်ဖဝါးနုနုလေးတွေကို အသည်းယားမိသည်ကိုတော့ ဝန်ခံပါသည်...။
နုဖတ်နိုင်လွန်းတယ် မထိရက်နိုင်လောက်အောင်...
နူးညံ့နိုင်လွန်းတယ် ကြွေရုပ်ကလေးလို့ထင်ရလောက်အောင်...
ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းပါတယ်
ဒါပေမဲ့...
"ညီ ကိုယ်တို့ပန်းခြံကိုအရင်သွားမလား...''
"ပန်းခြံ... အော်... အရှေ့နားကပန်းခြံလား...''
"Omm''
"ဟုတ်ကဲ့ သွားမယ်လေ''
"Okay လိမ္မာတယ်''
ခေတ်သစ်သွေး နောက်လှည့်မကြည့်သော်လည်း...ကောင်လေးပြုံးနေမည်ကိုကြိုသိပါသည်။
"အော်..ဒါနဲလေ..ညီ့ကို..ကိုယ်နာမည်ပြောင်းခေါ်လို့ရလား''
"ဟင်..ကိုခေတ်ကဘယ်လိုခေါ်ချင်လို့လဲ..ကိုဆက်ခေါ်သလို ''ယံ'' လား ဒါမှမဟုတ်...''
"ကလေး''
"ဟင်''
သူ့အမေးမဆုံးခင် ကြားဖြတ်ပြောလိုက်သောကျွန်တော့ကြောင့် သူမှင်သက်သွားသည်။
"ကလေး.. ကိုယ် ညီ့ကို ကလေးလို့ခေါ်ချင်တာ..''
ကျွန်တော့စကားဆုံးတော့ အောက်သို့ငုံ့သွားသောဦးခေါင်းလေးအား backမှန်မှတစ်ဆင့်တွေ့ရသည်။ထို့အတူ...ကျွန်တော့ကိုဖက်ထားသောလက်ကလေးများသည်လည်း အနည်းငယ်တွန့်ဆုတ်သွားလေသည်။
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်...ညီ
ညီ မကြိုက်ရင်...''
"ရပါတယ်''
"ဟင်...''
ကျွန်တော် နားမလည်စွာပြန်မေးလိုက်သည်။
"ကျွန်တော့ကို...က...ကလေးလို့ခေါ်လို့ရပါတယ်''
ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေးနှင့်အထစ်ထစ်အအအပြောလာသောကောင်လေး။
YOU ARE READING
နှလုံးသားရေးတဲ့အချစ်ပန်းချီ
Romanceမင်းဆက်ပိုင်-ငါ့ရဲ့နှလုံးသားကို တစ်ခါလောက်ပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းမြင်အောင်ကြည့်ပေးပါလား မိုးသောက်ယံ-ကျွန်တော် အကို့ကို အသက်ထက် ပိုချစ်တယ် ခေတ်သစ်သွေး-နှလုံးသားဆိုတာပြောင်းလဲတတ်လား [THE COVER IS THE PHOTO OF MY PRECIOUS OTP,KRISTSINGTO BUT THE FICTION IS...
