The Devi's Daughter (On-hold)

12 (Disguise?)

"I want you to take care of the house." Utos ko habang nakasunod sya saakin.

"Yes señorita. But mind if I ask you where are you going, señorita?" I stop mid away at hinarap sya kaya agad din syang napatigil.

"I'm going in a long vacation. If maybe Amanda and Jack would visit here and ask where am I, just tell them that don't find me. I would go back if I want to, safe and sound." That was the longest sentence I constructed to him eversince. His been a loyal servant and maybe a brother indeed.

He's also in his mid 20's and I grow up with him also. Kaya bago ako umalis.

For the first time I gave him a smile and a pat on the shoulder. "Take care, kuya." Di ko na sya inantay na magsalita pa at napangisi sa ginawa kung kalokohan.

I've been a rough person to him and I really admit it. For the last time I turn to him and give him my sincere smile before I wave. His mouth gaped. Yeah! Its weird that I was acting like this but who cares? Minsan lang naman.

"Take care." Mungkahi ko nalang dahil wala na din akong masabi.

I was heartless at a time but meron din namang bait akong naitatago. Mga 0.1 percent the rest it was pure evilness and rudeness.

Binuhay ko ang makina ng motor at pinatunog ito. Ang unting bagahe ko ay itinali ko nalang sa likuran tsaka tinanguan si Shan bago umalis.

I've decided that I will investigate myself kaysa humingi ako ng tulong kay Uncle Vincent. Alam ko na may mali at ako dapat ang unang makaalam kung ano man ang nangyayari di lang saakin. Even that mysterious man name Miguel.

Sa huling pagkakataon ay tinignan ko ang bahay pati na rin ang paligid. Ang lugar na ito ay isa sa mga naging kanlungan ko maliban sa Malantas. Huling pasada bago ako tumalikod at sumakay sa motor ko.

Ngayon ang araw na mananatili ako sa Tyrant. Di lang para 'mag-aral' kundi mag imbestiga. Lucy knows that I just make an alibi to entered Tyrant. But she didn't say anything instead she offered a help.

I drive as fast as I can. I'd teleport without hesitation and feels the nostagic thing noong umiikot na ang paligid at naramdam ang malakas na hangin habang nag teteleport ako.

Medyo malayo ang Malantas sa bahay kaya tuwing naiisipan kung pumunta roon ay madali nalang.

Nang makarating ako ay tinanguan ako ng mga Gibbiano.

"Mace! Saan ka pupunta?" Tanong agad saakin ng medyo maliit na puno di tulad nito ang matataas. At yun ang dahilan ko para malamang isang bata pa ito. Si Dalia.

Siya ang apo ng matandang Gibbiano.

Imbes na sagutin sya ay nilapitan ko sya at hinawakan ang lupa. Kumuha ako ng pwersa na parang may kinukuha dun.

Nakita ko ang kulay asul na hamog kaya hinila ko iyon ng sobrang lakas.

"Uy!" Sa paghila ko ng buong pwersa ay sabay kaming napaupo sa lupa.

"Hahahahahahahaha" narinig ko ang mahinang tawa nya at nakita ko nga syang nakatayo sa harap ko. Tinignan ko sya ng masama as in on a cue nawala din ang tawang iyon. She stretch her small hand on me..

I saw how she smile. Like the old days.

"Dalia." I called when I reached her little hand.

"Yeah. Mace, kakabalik ko lang kahapon galing Flairy. Nakakainis kasi si Jam pinatawag nanaman ako." She explained tumayo ako at seryosong humalukipkip sa harap nya.

Nang mapansin nyang nakatingin ako sa kanya ay napanguso nanaman sya. Dalia is a 6 years old child. Namatay sya10 years ago kasabay ng pag salakay at pag kasira ng Malantas.