A stone-hearted man

Chapter 33

Megan's POV

Pagkasabi saamin ng direktor namin nauna na akong lumabas papuntang parking lot habang tinetext si Renz na ako nalang pupunta sa resto niya para makapag usap kami. Pagbukas ko ng pintuan ng sasakyan ko nakita ko si Yannie kasama si Calvin... Lumingon sakin si Yannie nakangiti samantalang si Calvin ay di nagtagal ang pagtingin sakin.

"I'm sure may date kayo ng boyfriend mo pero ba't di ka niya sinundo?" Bigkas ni Yannie habang nakangiti at halatang nang aasar damn this evil!

I already told her na hindi ko boyfriend si Renz anong problema niya? Aba! tsk

"Let's go Yannie" malamig na tugon ni Calvin

Sumakay sila sa sasakyan ni Calvin at umalis na...

Saan sila pupunta? Bakit ang kirot, bakit ang sakit?

Nagkita na kami ni Renz sa Resto niya at God damn it! nasa kabilang table sila Yannie

"Oh, you're here also?" tanong ni Yannie sakin habang naglalakad ako papunta sa table na nireserve ni Renz for us.

"Y-yes" sabi ko sakanya

Tumingin ako kay Calvin at ng magtama ang mata namin agad niya itong iniwas.

"What do you want Yannie?" tanong ni Calvin habang hawak hawak yung menu.

"I-i'll go ahead" pag papaalam ko

"Hey" bati sakin ni Renz akmang uupo na ako pero hinila niya ako

"sa-saan tayo pupunta?" tanong ko sakanya

Hindi siya sumagot at patuloy lang ang paghila sakin papunta sa office niya.

"Kukuhanan na muna kita ng pagkain mo." Bigkas niya habang inaayos ang upuan "maupo ka muna." sabi niya saakin.

"Re-renz, kahit wag na. Hindi na ako kakain" sabi ko sakanya habang nakatitig sakanya.

"So this will be the last?" Tanong niya saakin at inayos niya ang sarili niya habang nakaupo.

"R-renz... I appreciate the love and effort... lahat 'yun. I wanted to give you a chance kasi baka kaya ko, kaya kong mahalin ka..."

"Wala ka namang kasalanan. I insisted. Ako 'yung nangulit. I insisted myself kahit alam kong may nag mamay-ari na ng pagmamahal at atensyon mo." Sabi nito na puno ng lungkot ang mga mata. "Thank you for giving me a chance. That's enough for me." Dagdag niya at nginitian ako. "But please... please... be happy." bigkas niyang muli habang nakatingin sa mga mata ko. "Please let me see that you are happy so I can accept that losing you is worth the risk... I only wish for your happiness."

"Thank you... thank you Renz." Sagot ko at hinawakan yung kamay niya.

"Lets be good friends then?" Sabi nito at akmang yayakapin ako

Ngumiti ako bilang pagsagot sa yakap niya. Agad niya akong niyakap at rinig ko rin ang pagbuntong hininga niya, "I just hope na ipaglaban ka na rin ni Calvin." bulong nito saakin.

I'm not sure kung anong pupuntahan nitong desisyon ko. Nasasaktan ako sa mga nangyayari. Naguguluhan, hindi ko na alam. Mas mabuti rin namang nilinaw ko na kay Renz ang lahat bago siya mag invest ng sobra saakin dahil alam ko naman sa sarili ko na hindi ko kayang ibalik sakanya lahat ng iyon. After we talked about our feelings pinag usapan namin ang business niya at work ko. He is a nice guy, really. Ang swerte ng magiging girlfriend niya if ever, and that won't be me.

"Thank you for this day Renz." Sabi ko habang nakangiti sakanya.

"Thank you rin" sabi nito "hatid na kita sa parking lot"

"Kaya ko na baliw hahahaha"

"You sure ha?"

"Yep. Sige na asikasuhin mo na 'tong business mo, I'll go ahead na" pagpapaalam ko sakanya.

"Sige." Ngiti naman niya sakin.

Lumabas ako ng office niya and in my surprise nandoon pa rin sila Yannie at Calvin.

"Oh? Where's your boy---"

"Shut up Yannie. I already told you, he's not my boyfriend. Bingi ka ba o hindi lang talaga nag fu-function yang makitid mong utak?"

Napipikon na ko sa babaeng to e. Napakaisip bata kung mag isip. Tinignan ko si Calvin isa pa to e, napakamanhid!

Nilagpasan ko sila at umalis na. Nagmaneho ako at pumunta sa Bar sa BGC.

"Margarita please." Sambit ko.

Kinuha niya naman ako ng inumin at ininom ko 'yon. Nakakapagod 'tong araw na 'to. Pagod na rin ako sa sarili ko, why do i kept on loving someone who doesn't love me.

Nakakapagod maging mahina, ano yun? Yung laro ni Yannie? Sasabihin niya sa harap ni Calvin na may boyfriend ako? Napakachildish.

Lumipas ang oras na at nakarami na rin ako ng shot and dang!! I wasn't used to drink this much.

"Tama na." Sabi niya sakin at inagaw yung inuming nasa kamay ko.

"Ano ba!" Sigaw ko sakanya.

"Iuuwi na kita."

"Tigilan mo na ko Calvin..." sambit ko dahil ang sakit na e. Pinagsisiksikan ko yung sarili ko sakanya na hindi naman dapat.

"please..."

"Ano? Dahil ba alam mong mahal kita does it give you permission to hurt me? Just because you know that I will comeback to you because I love you? Ganon ba Calvin?" Sambit ko sakanya kasabay ng pagpatak ng luha ko. "Sabi mo hindi ka pa ready magmahal, sabi mo let me just wait for you, sabi mo---" tuloy tuloy yung agos ng luha ko at nilapitan naman niya ako at niyakap. Pinagsusuntok ko naman yung chest niya. "Ano 'yun? Yung engagement party ni Luisa? You said na hintayin kita... I do... hinihin--tay *sniffs* ko na maging ready ka... pero bakit mayrong Yannie? Bakit mayroong iba? Kung mayroong siya, asan yung parte ko?" Iyak kong muli sakanya. "Nakakapagod na Calvin" sabi ko at nagpupumiglas sa yakap niya.

"Baby, please." Yakap niya sakin at hinalikan ako sa noo. "I'm sorry i'm such a pain in ass... but please baby... stay." Pagkasambit niya noon tiningala ko siya at nakitang umiiyak na rin pala siya.

Wait naguguluhan ako. Baby? Mahal niya ko??

"Stay? E anong meron sainyo ni Yan--" bago ko pa mabuo e siniil niya na ng halik ang labi ko.

"I love you baby" sambit niya sa pagitan ng halik namin.