Tatar talk
ฉันวิ่งไปตามทางเดินโรงพยาบาลไปจนถึงห้องฉุกเฉิน
ภาพเต้ตอนเด็ก ที่มีเด็กๆหลายคนมาแกล้งเต้ แค่นั้นเต้ก็ร้องจะเป็นจะตายเลย แล้วนี่รถชนนะ เต้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้
"หมอคะ เต้เป็นไงมั่งคะ"
"คนไข้ปลอดภัยครับ เข้าเยี่ยมได้แล้วนะครับ"
"ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ"
ฉันเดินเข้าไปในห้อง เต้นอนเล่นเกมส์อยู่บนเตียง น้อยเหี้ย!!!!
"เกิดอะไรขึ้น?!" ฉันถามน้องที่นอนเล่นเกมส์อยู่อย่างสบายใจ
"มอไซค์ล้มอ่ะ เนี่ย แผลนิดหน่อย"
"เชี่ยเอฟ น้องกูรถคว่ำไม่ได้รถชน!!!"
"เอ้า ก็คนที่โทรบอกกูเขาบอกว่าเต้รถชน"
"คือเกือบชน แล้วคือเพื่อนเต้มันหักหลบ แล้วมันเลยคว่ำ"
"แล้วดูแผลซิ เชี่ยเอ้ยยย นี่เหมือนหนังหลุดมาทั้งชั้นเลยเนี่ย!!!"
"นิดเดียวน่า เดี๋ยวก็หาย"
"รอแม่กลับมาก่อนเหอะ มึงโดนกักบริเวณแน่"
"กลัวตายอ่ะ มีไวไฟเต้ก็โอเคละ"
"กูบอกให้แม่ตัดเน็ตมึงด้วย"
"โหยพี่ เกินไปป่ะวะ"
"ไม่เกิน ระดับมึงอ่ะสมควรโดน"
"พี่ต้าาาาาา"
"ไม่ต้องอ้อน กูไม่สนใจ"
"พี่วินอยู่ไหน"
"ซัมติงป่ะจ๊ะ"
"ป่ะจ๊ะที่หน้ามึงอ่ะพี่เอฟ"
"อ่าๆ โอเค คืนนี้ให้กูนอนเฝ้ามั้ย"
"ไปไกลๆเลยพี่ กูอยากนอนคนเดียว กลับไปเฝ้าบ้านกับถั่วงอกไปชิ่วๆ" ถั่วงอกเป็นหมาบ้านฉันเองค่ะ เหมือนมันหลอกด่าฉันเป็นหมาแฮะ
"นี่! น้องเวร!!!"
"กลับไปไป ชิ่วๆ ผมอยู่ได้ แต่พี่เอฟอยู่ก่อนได้ป่ะ"
