*แนะนำ เพลง every time ของ PUNCH กับ Chen EXO จะช่วยอธิบายเรื่องราวของวินเต้ได้ดีเลยนะคะ*
Poom talk
วันนี้ผมมาสวนสนุกกับน้องทีแล้วก็เอฟกับนิน แน่นอนครับ ข้าวใหม่ปลามัน 2 คนนั้น คือกำลังหวานชื่นกันอย่างมีความสุขที่สุด ซึ่งไม่เกรงใจผมกับน้องทีเลยแม้แต่นิดเดียว -_-
"มึงๆ เล่นรถไฟเหาะกันป่ะ"
"เอาสิคะพี่นิน หนูนั่งกับพี่ภูมินะ"
"ได้ๆ เอาดิ"
"นินจ๋าาา เค้ากลัวความสูงจัง ขอกอดแขนนินไว้หน่อยนะ"
"ตามสบายจ้ะน้องเอฟ"
"พี่นินขาาาา"
"น้องเอฟฟฟ"
ครับ นี่เพียงแค่เศษเสี้ยวของทั้งหมด พวกผมเจอมามากกว่านี้แล้วครับ -_-
พอถึงขบวนรถไฟเหาะ ไอ้เอฟแต่เห็นรางก็แทบกรี๊ดแล้วครับ ดีที่นินคอยจับมือมันเอาไว้
พอพวกเราได้นั่ง ไอ้เอฟนี่กรี๊ดตั้งแต่ขบวนยังไม่เคลื่อนเลยครับ รายนั้นน่ะ แค่ปรบมือยังเกือบหัวใจวายเลย
"พี่ภูมิ หนูกลัว"
"ไม่ต้องกลัวนะครับ จับมือพี่มา" ผมยื่นมือไปจับมือน้องทีที่กำลังนั่งหน้าซีดข้างผม น่ารักจังน้าาา
พอขบวนรถไฟไปถึงยอดสุด มือน้อยของทีกุมมือผมแน่น เปลือกตาสีมุกที่มีการตกแต่งด้วยอายแชโดว์สีส้มเนื้อเบาๆค่อยๆปิดลง
"ไม่ต้องกลัว ลืมตาเถอะ"
"ค่ะ... กรี๊ดดดดดด!!!!!" ทีกรี๊ดออกมาทันทีเมื่อรถไฟเหาะขึ้นไปถึงจุดสูงสุด
พอรถไฟปล่อยตัวลงมา ไม่รู้ทำไม ผมเอามือกอดไหล่น้องทีไว้ เหมือนกลัวว่าจะหายไปไหน มันเป็นเสี้ยววินาที ที่ในหัวสมองผม ไม่ฟุ้งซ่านไปเรื่องอื่น เพราะมีแค่น้องที แค่น้องทีจริงๆ
.
.
.
"555 พี่เอฟ 555555" พวกเราทุกคนขำกับเอฟที่ตอนนี้สิงถังขยะไปเป็นที่เรียบร้อย เล่นอะไรไม่เกรงใจสภาพร่างกายตัวเองเล๊ยยยย
