Poom talk
ผมนั่งตรงห้องนอนของพรีม เฮ้อออ มันลากผมมาจากมหาลัยอ่ะ ผมโคตรโมโหเลย ผมโกรธนะ ผมอยากกลับหอไปนอน!!!
"มึงทำหน้าบูดจังวะ"
"ชิ!"
"โหย กูแค่อยากให้มึงมาอยู่ด้วยกัน แค่นั้นเอง"
"ขอดีๆก็มาแล้ว"
"อ้าว นึกว่ามึงจะไม่มาอีก"
"ก็แค่ขอดีๆดิ พูดดีๆเราก็ฟัง เราไม่ใช่พรีมซะหน่อย"
"ด่ากู?"
"เออ"
"เหอะ มึงกล้า?"
"เอ- อื้ออออออ"
จู่ๆไอ้พรีมก็ประกบปากจูบผม ลิ้นร้อนสอดเข้ามาในโพรงปากเล็กเพื่อสำรวจหาความหวานภายในโพรงปากเล็ก
ผมไม่ผลัก ไม่ตบ ไม่อะไรทั้งนั้น ปล่ิยให้พรีมจูบผมจนพอใจ
"ข... ขอโทษ"
"อืม ไม่เป็นไร ก็แค่จูบเอง"
"มึง... เคยจูบกับน้องทีรึเปล่า"
"ไม่อ่ะ เราให้เกียรติ์น้อง"
"ขอโทษ"
"ไม่เป็นไรๆ เราไม่ซีเว้ย"
"มึง อย่าเป็นแบบนี้ดิวะ"
"แบบไหน แบบที่เราเป็นเพื่อนกันแบบนี้ ทุกคนก็ดูมีความสุขดีนี่"
"จริงเหรอภูมิ"
"..."
"มึงมีความสุขจริงๆเหรอ"
"..."
"หรือมึงแค่หลอกตัวเอง เพื่อให้ลืมกูได้กันแน่"
"..."
ผม... หลอกตัวเองมาตลอด ว่าผมไม่รัก ผมไม่รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว
แต่เปล่าเลย ผมรักเขา รักเขาทุกลมหายใจ
ผมไม่เคยรักเขาน้อยลง แม้แต่วินาทีเดียว
ทำไมนะ คนใจร้ายคนนี้ ถึงได้เอาหัวใจผมไปครองได้ ทั้งที่เขาไม่ต้องพยายามอะไรเลย
เขาคงเป็น... ชายผู้เป็นดั่งข้อยกเว้นของผมมั้ง
