F talk
ผมนั่งเล่นอยู่บ้านภูมิ แม่งเอ้ย เล่นเกมกี่ตาๆก็แพ้ว่ะ
"นี่ เอฟ เล่นเกมส์สายตาเสียหมดแล้วนะ"
"แม่คร้าบบบ"
ผมกอดแขนแม่ภูมิเอาไว้แล้วเอาหัวถูไถไปมาเบาๆ
แขนนี้น่ะ เลี้ยงผมมากับมือตั้งแต่อยู่มัธยม จนเป็นแม่ที่ผมรักมากๆอีกคนนึงเลย
"อ้อ แม่ครับ วันนี้แม่นัดลูกค้ามาเอาของนี่ครับ"
"ของ?"
"อ๋อ แม่ทำขนมขายน่ะ วันนี้ลูกค้ามารับพอดี เขาใจดีมากเลยนะ สวยด้วย เจ้าประจำเลย"
"อ๋อ ครับ"
ก๊อกๆ
"ภูมิ ไปเปิดประตูสิ"
"ครับแม่ๆ"
ผมไม่ได้สนใจแขกที่ประตูเท่าไหร่ คงเพราะแสงจากประตูมันจ้ามาก เลยทำให้ผมไม่เห็นหน้าเธอเท่าที่ควร มันเบลอๆนะ
แต่ที่ผมเห็นลางๆนั่น ก็ถือว่าเธอสวยมากแล้ว ผมลอนสีน้ำตาลยาวประบ่า เสื้อนักศึกษาสีขาวพอดีตัวไม่เล็กไม่ใหญ่ไปกับกระโปรงพลีทยาวพอดีเข่า ที่เมื่อใส่กับแจ็กเกตยีนส์และรองเท้าผ้าใบสีขาวนั่น มันกลับเข้ากันได้ดีเลย
แต่พอเธอเห็นหน้าผม เธอกลับเงียบไป แล้วเบนหน้าหนีทันที เป็นไรวะ หรือเขินผม ก็คนมันหล่ออ่ะนะ อะเฮื่อออ
"อ้าว ยืนทำอะไรอยู่ข้างนอกอ่ะลูก เข้ามาก่อนๆ ภูมิ ยืนตาค้างอะไรอยู่อีกล่ะ ให้เขาเข้ามาสิ เชิญจ้ะๆ"
"ข... ขอบคุณค่ะ"
ภูมิรีบปล่อยมือจากประตูแล้วลากผมให้ลุกจากโซฟาไปทันที
"ไรของมึงเนี่ยภูมิ"
"แก ไม่เห็นจริงๆเหรอ ว่านั่นใคร"
"มันย้อนแสง วันนี้ก็ไม่ได้ใส่คอนแทค มันก็ไม่ค่อยชัดอ่ะ"
"เอฟโว้ยยย คือจะบอกยังไงดี ที่แน่ๆแกออกไปก่อนเลย ระเบิดลงขึ้นมาทำไง เราไม่อยากให้แกสองคนทะเลาะกันนะเว้ย"
