Tay talk
ตึงๆๆๆ
เสียงกลองดังสนั่นมาจากห้องสันทนาการของมหาวิทยาลัย
กึก!!!!
"เชี่ยเอ้ย!"
มือกลองหน้าหล่อเขวี้ยงไม้ทิ้งอย่างอารมณ์เสีย
ไม้นี้คงเป็นไม้ที่สามแล้วที่เขาทำหักจากการซ้อมหนักเกินไป ประกอบกับการตีแบบใส่อารมณ์ร้อนลงไป ทำให้ไม้กลองหักแล้วหักอีก และเขาต้องเสียเงินซื้อแล้วซื้ออีกเช่นกัน
แต่ช่างมันเถอะ มีขายคู่ละ 20 หน้าม.ก็มี ซื้อใหม่เอาก็ได้นี่นา
"คู่ที่เท่าไหร่แล้ววะนั่น"
เสียงของเพื่อนสาวดังมาจากหน้าประตู มันทำให้ดวงตาคมเหลือบไปมอง
"น่าจะ 3 ว่ะ"
"อย่าใช้อารมณ์ดิสัส อ่ะนี่ น้ำ"
"ขอบใจ"
ผมยืนมองพี่วินยืนตีกลองมาประมาณชาติเศษ และเขาก็ทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ทำของพังน่ะแหละครับ -_-
หักแล้วหักอีก พ่องปั๊มเงินได้รึไงสัส
คือนี่ถึงจะคู่ละยี่สิบ แต่ซื้อทีวันละสิบคู่ก็จนนะครับ -*-
และอีกอย่าง พวกรุ่นพี่ปากแดงหน้าเทาแม่วก็ยืนมองห่าไรก็ไม่รู้อยู่ได้ รำคาญไอ้สัส
คือหาผัวไม่ได้อ่อ ถ้าเป็นผู้ชายด้วยกันโดนกูต่อยไปละนะ #ลูกศิษย์แบงค์ฝั่งธน ครับ
"เสร็จยังพี่ เต้เหนื่อยแล้ว"
ผมบอกพี่วินไป คือวันนี้ผมเรียนมาทั้งวันแล้วอ่ะ ยังต้องมาดูพี่เขาตีกลองซ้อมรับน้องอีก คือมันเป็นหน้าที่ปี 2 ป่ะ จะไปยุ่งไรกับเขานักหนาวะ
ลำไยว่ะ
"ถ้าเหนื่อยก็กลับก่อนดิ จะรอไรอ่ะ"
เอ้าสัส พูดงี้ได้ไงวะ
คือมารอเพราะเป็นห่วง กลัวจะเหนื่อย คือมาให้กำลังใจไง
