Gözlerimi yağan yağmurun sesiyle açtım. Pencereden baktığımda yağmurun delicesine yağdığını gördüm. Hava bile okulun ilk günü için isyan ediyordu, benim etmememi nasıl beklerlerdi? Ofladım, pencereden dışarı biraz daha baktım, kendi yansımamı görüyordum.
"Bu yağmur ve rüzgarda hayatta kalabilecek misin Danbi?"
"Yani bence de, ölmem ya?"
Üstüme boğazlı bir kazak ve beni sıcak tutacağına emin olduğum bir hırka giyindim. Her ne kadar kat kat giyinerek tüm modayı öldürsem de umrumda değildi, modayı öldürmeyi hastalıktan kıvranmaya tercih ederdim.
Şemsiyemi sımsıkı tuttum, dışarı çıkar çıkmaz açtım. İlk adımımı attığım an şemsiyeme yağmur damlaları hızla çarpmaya başlamıştı. Kazağımın boğazını ağzıma kadar çektim. Otobüs durağına yürürken adımlarımı hızlandırdım.
Bir anda artan rüzgar ve yağmurla geri geri sendeledim ve şemsiyem benden yuvarlanarak uzaklaştı. Şemsiyemin peşinden koşsam da rüzgar ve yağmur izin vermemişti, yere düşmüştüm. Sinirle yerde çığlık atıp tepinmeye başladım. Sırılsıklam olmuştum bile. Oflayarak yerden kalktım. Normalde hep zamanında gelen otobüs bugün geç kalmıştı.
"Bir kere de huzurlu bir şekilde güne başlasam ne olurdu ki..."
Birisi beni dürttüğünde şaşkınca etrafıma baktım. Yerde bir şemsiye görmemle kaşlarımı çattım. Etrafta şemsiyeyi düşürebilecek kimse yoktu. Daha fazla ıslanmamak için şemsiyeyi hızla açtım. O an kafama bir şey çarpmıştı. O şeyin kağıt olduğunu anladığımda ıslak yerle buluşmasına izin vermeden yakaladım.
"Lütfen uçmamaya çalış, hava çok rüzgarlı :)"
Notta yazan şeyle kaşlarımı çattım ve tekrar etrafıma baktım, bu da neydi şimdi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stalker |PJM|
FanfictionHerkesin kötü zamanlarında onu koruyan bir koruyucu meleği vardır. Benim koruyucu meleğim de oydu. To: @ciellyoung
