Stalker |PJM|

Eleven

Matematik sınavımız vardı ve ben hiç çalışmamıştım. Bu yüzden şu anda sırama kafamı vurup ağlamam oldukça normaldi. Kağıdı resmen boş vermiştim. Sanırım sorulara bakmaktan adımı yazmayı bile unutmuştum. Zil çaldığı an kafamı sıraya koyup dudağımı sinirle ısırmıştım. Kağıtları kimin aldığını bile bilmiyordum.

"Park Jimin, kalemini bırak."

Hocanın sesiyle kafamı sıraya vurmaya başlamıştım.

"Hocam üzgünüm adımı yazmayı unutmuşum da."

Biraz daha kafamı vurmaya devam ederken bir anda kafam yumuşak bir şeye çarpmıştı. Şaşkınca kafamı kaldırdığımda minik ellerle karşılaşmıştım. Jimin bana güven verici bir gülümsemeyle bakıyordu göz yaşlarımı sildiğinde ne ara aktıklarını bilmiyordum bile

"Sence de aptal bir dersi kafana fazla takmıyor musun?"

Göz yaşlarım hızlandığında Jimin abartılı bir şekilde göz devirdi

"Sıfır alacağım Jimin sıfır."

Omuz silkti

"Ben hep sıfır alıyorum, o kadar da kötü değil."

Ona kınayıcı bakış attığımda güldü ve kafamı kolları arasına aldı.

"Hadi tamam ağlıyorsun da kafanı neden vuruyorsun ki?"

"Çünkü ben aptalın tekiyim."

"Bunu bir sınava bağlayarak söyleyemezsin."

"Yine de aptalım."

"Aptal olduğun bazı konular olabilir ama bu konuda kesinlikle değilsin."

Söylediği şeye anlam vermesem de sesimi çıkartmadım. Kollarını kafamdan çekti ve ışık saçan gülümsemesiyle bana bakıyordu.

"Üzülme olur mu?"

Kafamla onayladım Muna nın yanıma gelmesiyle Jimin ona selam vererek yanımdan kalktı. Muna yanaklarımı sıkıp suratımı garip şekillere sokarken gülümsemeden edememiştim.

"Diğer sınava beraber çalışacağız ve iyi bir sonuç alacaksın o yüzden kes zırlamayı."

Şaka amaçlı omzuna vurduğumda güldü. Hoca içeri geldiğinde hepimiz selam verdik.

"Evet çocuklar, çoğunuzun sınavını okudum. Çok zorlanmadım çünkü hepiniz kağıt israfından başka hiçbir şey yapmamışsınız."

Hoca birkaç kişiyi okumaya başladığında kafamı sıraya gömdüm.

"Muna, 70."

"Jungkook ve Taehyung, kopya çekmişsiniz ama zaten vasat olduğunuz için görmezlikten geliyorum. İkiniz de 10 aldınız, yükseliş var tebrik ederim."

Hocanın söylediği şey istemsiz gülmeme sebep olmuştu. Bir önceki sınavdan 2 aldıkları için bu iyi bir nottu.

"Namjoon, 75"

Muna'nın mırıldanışını duyunca güldüm. Hep Namjoon'u geçmenin hayalini kuruyordu.

"Yoongi 5"

Hoca iç çekip boş bir kağıt gösterdi dudaklarımı korkuyla ısırdım

"Park Jimin, tamamıyla kağıt ve oksijen israfısın oğlum. Sıfır."

Jimin mi?

"Danbi, 45"

Kocaman olmuş gözlerle hocaya baktım. 45 mi demişti o?

"Ciddi misiniz?"

Hoca bana cevap vermek yerine kafasını iki yana salladı ve diğerlerini okumaya devam etti ama ben geçirdiğim şokla hiçbirini duymamıştım. Jimin'e baktığımda işaret parmağını sessiz ol dercesine dudaklarına yerleştirdi ve gülümsedi. Ne yani, ikimizin kağıdını mı değiştirmişti?