Stalker |PJM|

Eighteen

Sabah gözlerimi üstüme atlayan Muna'yla ve onun harika (!) sesiyle doğum günü şarkısı söylemesiyle açtım. Bana sıkıca sarılıp yatakta yuvarlanırlanırken yere düşmemize sebep oldu. Yerde ikimiz de gülerek yatmaya devam ettik.

"Ya sen bugün doğdun mu? Oy oy!~"

Muna'nın aegyolarının başlamasıyla kulaklarımı hızla kapattım. Telefonuma gelen mesaj sesiyle hızla elime aldım. Muna'nın "kim o?"sorularını cevapsız bırakmayı tercih etmiştim.

Gizli Numara: Zor olacak ve belki de bana kızacaksın ama bugün doğum günün ve ben dileğini gerçekleştirceğim.

Gizli Numara: Muna'yla hep gittiğiniz kafe var ya, oraya gelir misin?

Gizli Numara: Lüften bana kızarsan da çok tepki verme olur mu?

Ona neden kızabilirdim ki? Sonuçta çoğu şeyimde kahramanlık yapmıştı. Muna'ya mesajı gösterdiğimde hızla çığlık atarak Jungkook'u kafeye götürmeye ikna etmek için aramıştı. Onun haline kafamı iki yana sallayıp gülerken hazırlanmak için ayağa kalktım. Her zamanki gibi pantolon ve tişört tercih edip saçımı taradım ve ayakkabılarımı hızlıca elime aldım. Hazırlanma konusunda hızlı sayılırdım çünkü pek güzel olmaya uğraşan biri değildim. Ayakkabılarımı giyerken heyecanımın arttığını hissediyordum. Bir teşekkür etmek için bu kadar neden heyecanlanmıştım ki?

Derin nefes alıp aynı şekilde geri verdim ve yürümeye başladım. Artık yolunu ezbere bildiğim kafeden içeriye adım attığımda etrafımı saran kahve kokusuyla gülümsedim. Boş masalardan birine otururken kalp atışlarımı duyabildiğimi fark etmiştim.

Ne kadar beklediğimi bilmiyordum ve dışarıdan gelip geçen insanları izlemeye dalıp kahvemi içmeyi unutmuştum. Birinin karşıma oturduğunu bile tanıdık sesi duymamla fark etmiştim.

"Nereye dalıp gittin öyle?"

Kafamı hızla çevirdiğimde beynimin benimle oyun oynadığını düşünüyordum. Ağzımı şaşkınlıkla açıp ona bakarken sorup rezil olmaya korkuyordum ve kelimeler bir araya gelip cümle kurmama izin vermiyordu.

"Tabii bu beklediğim bir tepkiydi."

Şaşkın şaşkın bakarken ağzımdan sadece "sen?" diye bir saçma soru çıkmıştı.

"Evet ben. Hayalinde kim vardı ki?"

Jimin'in suratına şaşkın şaşkın bakmaya devam ediyordum o ise ışık saçan gülümsemesiyle bana bakıyordu.

"Sen neden bana bakasın ki?"

"Eh, kimi seveceğimizi seçemiyoruz, öyle değil mi? Ayrıca neyin var ki? Oldukça güzelsin, sahte değilsin ki bu güzellik gibi aptal kavramların çok daha önünde olan bir şey."

Gülümseyerek kafamı yere eğdim

"Cidden ne diyeceğimi bilemiyorum. Yaptığın her şey için çok minnettarım."

"Ne yani bana kızmadın mı?"

Gülerek bakışlarımı şaşkın bakışlarına diktim.

"Kızmam için herhangi bir sebep yok ki. Bana karşı bu kadar iyiyken sana kızmam aptallık olurdu."

Jimin rahatlamışlarmış bir iç çekti ve kocaman gülümsedi, gülümserken gözleri de ince bir çizgi oluyordu.

"Ah şey, neredeyse unutuyordum."

Jimin hızla cebinden küçük bir kutu çıkarttı ve kutuyu bana doğru uzattı.

"Doğum günün kutlu olsun tekrardan."

Gülerek ellerimi iki yana salladım

"Buna gerçekten gerek yoktu. Bana yeterince hediye verdin zaten."

Omuz silkti

"Manevi değeri olan bir şey vermemiştim. Hem çok istiyorsan sen de bana hediye alırsın böylece ödenmiş oluruz."

İkimiz de kıkırdadık ve kutuyu yavaşa açtım. Kutuda gördüğüm yıldızlı kolyeyle ağzımdan çıkan "ya" sesine engel olamamıştım.

"Bu cidden çok güzel teşekkür ederim Jimin..."

"ŞAKA YAPIYORSUN!"

Muna'nın sesini duymamla şaşkınca ona döndüm. Jungkook ellerini havaya kaldırdı

"Ben ona gitmeyelim dedim ama şoktayken pek dinlediğini söyleyemem, üzgünüm."

"Bir taşın altından çıkmasan şaşacağım Jungkook."

"Bu sefer cidden benim fikrim değildi ama!"

Onların bu haline gülerken gözüm tekrar kolyeye ilişti. Sanırım hayatımdaki en güzel hediye bugün bana Tanrı tarafından verilmişti.

Öncelikle buraya birkaç şey yazmak istiyorum. Bugün bu kitabı ithaf ettiğim biricik Ciel'imin doğum günü! ciellyoung sana maddi bir hediye veremedim yavrum ama en azından iki birbirinden saçma bölüm verebilirim diye düşündüm. Tekrar tekrar doğum günün kutlu olsun. Seni çok seviyorum. ♥️