Abimin Kankası

15.BÖLÜM

Şey diyorum çünkü insan değil bu. 😨😨. Oha çok yakışıklı olmuş. Öncedende öyleydi gerçi. Off. Poyraz gelmiş işte.

"Naber ufaklık abin evde mi?" Diye sordu. Bana ufaklık dedi. Ufaklık bana dedi. Dedi bana ufaklık. Dedi ufaklık bana WTF?? Hemen toparlandım ve konuştum.

"Sensin ufaklık. Hem abim yok" dedim ve tam kapıyı yüzüne kapatıcaktım ki ayağını koydu. Gözlerimi devirdim ve konuştum.

"Ne var?" Cebinden bir zarf çıkardı ve bana uzattı.

"Nişanlanıyorum. Buda davetiye abine verirsin" evleniyor muydu? Böyle bir içim yandı.
"İyi" dedim ve kapıyı kapatıp olduğum yere çöktüm. Göz yaşlarım akmaya başlamıştî bile. Seviyordum işte onu yoksa başka bir açıklaması olamaz bu üzüntümün.

Ağlamam gittikçe artarken ayağa zar zor kalktım ve yatağıma geçtim. Bağırarak ağlamaya içimdeki bu tarif edilemez acıyı dökmeye çalıştım. Her bağırmamda hıçkırıklarım artıyordu.

"Allah senin belanı versin hani seviyordun" diye bağırıp yatakta tepinmeye başladım. Sonra birden aklıma aşkını itiraf ettiği zaman geldi ve kahkaha attım. Kelimenin tam anlamıyla deliriyorum. (Evet birebir yaşadım ben bunu😧😧)

Bir müddet sonra eve biri geldi. Sanırım abim. Beni böyle görsün istemiyorum. O yüzden hemen banyoya girip elimi yüzümü yıkadım. Gözlerimin kızarıklığına ne diycem. Parmağım girdi diyim. Yada Alas ile kavga ettim. Evet en mantıklısı.

Derin bir nefes aldım ve sahte gülümsememi yüzüme kondurdum. İçeri girdim. Abim ve Poyraz oturuyordu. Abim beni görünce konuştu.

"Sen ağladın mı?"

"Evet"

"Noldu?"

"Alas ile kavga ettik abi" dedim ve ona sarılarak ağlamaya başladım. Alas için ağlıyorum sanıyor halbuki Poyraz için bu gözyaşlarım.

"Ne yaptı o it sana çabuk söyle?"

"Abi cok gereksiz kıskanç"

"Döviyim mi onu abicim?"

"Hayır yok. Zaten hatasını anladı özür diliyor"

"Konuşmama gerek var mı?"

"Hayır abi yok" dedim sorna aklıma davetiye geldi.

"Abi Poyraz nişanlanıyor" dedim. Abim Poyraz'a bakıp güldü.

"Nasıl lan?"

"Öyle işte kardeşim"

"Kim peki yengemiz?"

"Tanırsınız Asu" diyince tükürüğümü yutamadım ve öksürmeye başladım. ( yazarınızın başına hep en ciddi öğretmenin dersinde gelir bu lanet durum)  abim sırtıma vurdu.

"İyi misin?"

"İyiyimde şaşırdım yani biran"

"Neden şaşırdın?" Dedi Poyraz.

"Yani daha güzel birini bekliyordum en azından masum ama neyse yakışırsınız" dedim ve kalktım. Poyraz tam birşey diyecekti ki ben tekrar konuştum.

"Hadi ben gidiyorum" hızlı adımlarla odama gittim e Feyza'yı aradım.

"Efendim?"

"Alo Feyza, Poyraz suan burda ve nişanlanıyormuş" diyince sanırım birşey içiyordu ki içtiği şey boğazında kaldı. Bir süre öksürdükten sonra konuştu.

"Hemen bizim eve gel hemen" dedi ve telefonu yüzüme kapattı. Odadan çıktım ve içeri girmeden abime bağırdım.

"Abi ben Feyza'lara gidiyorum" birsey demesine izin vermeden kapıyı çektim ve Feyzalara doğru yol aldım.
Evimizin arası 3 dakikaydı ve ben 1 dakikada oraya varmıştım. Hemen binaya girip kapıyı çaldım. Birkaç saniye sonra açtı ve konuştu.

"Gel hemen " girdim.

"Nesil teyze ile Salim amca yok mu?"

"Yok onlar ben evde tekim" diyince Feyza'ya sarıldım ve hıçkırarak ağlamaya başladım. Aynı zamanda bağırıyordum.

"Feyza seviyorum diyordu. Ne değişti. Şimdi Asu ile nişanlanıyor ya Asu ile"

"NE?" Diye çığlık attı.

"Feyza benim içim yanıyor nefes alamıyorum" diye ağlamaya devam ettim. Bana daha sıkı sarıldı ve saçlarımı okşadı.

"Şşş. Bak aşık olmuşsun ona. Hem sen Asu'yu düşünüyorsan takma o orospu aldatır onu ayrılırlar"

"Gerçekten mi?"

"Evet " diyince gözyaşlarımı sildim.

"İnşallah" dedim ve kahkaha attım. ilk başta bana şaşkınca baksada sonra oda eşlik etti. Bir süre oturup dertleştikten sonra eve geldim. Poyraz gitmişti.

"Buket varya Asu hamileymiş Poyraz baba oluyor. Çok güzel bebek severiz" diyince abim, içime birşey oturdu. Ne yani Asu hamile mi?

"Hııı aynen." Dedim ve odama geçtim. Ağlamak istemiyorum ağlamak istemiyorum. Ama olmuyor. Birkaç damla gözyaşı düşerken hızlıca sildim. Onun için ağlamıycam. Telefonum çaldı. Alas arıyordu.

"Efendim?"

"Aşkım ....... restoranta gelsene. Tabii gelirken yatağının yanındaki elbiseyi giymeyi unutma " diyince elbiseye baktım. Nasıl koymuştu bunu buraya?

"Na-nasıl?"

"Orasını sorma yarım saate hazır ol araba göndericem alıcak seni. Seni seviyorum" dedi ve kapattı.( elbise medyada) hazırladım ve abimeden gizli çıktım dışarı. Beni bekliyen arabaya bindim. Yarım saatlik yolun ardından güzel şık bir restoranta gelmiştik. Arabanın kapısı açıldı. Alas açmıştı. Koluna girmem için uzattı.

Yavaşça koluna girdim ve usulca restoranta girdik. Kimse yoktu. Bir masa vardı güllerle kaplı. Hayır ya düşündüğüm şey olmasın lütfen. Alas sandalyemi çekti ve oturdum. Garson yemekler getirirdi. Yedikten sonra Alas ayağı kalktı ve önümde diz çöktü. Cebinden kırmızı kadife kutuyu çıkardı ve açtı. Sonra konuşmaya başladı.

"Seni çok seviyorum. Her dakika yanımda olmanı istiyorum. Uyanınca seni yanımda görmek istiyorum. Çocuklarım sana anne desin istiyorum. Sonsuza dek benim ol istiyorum ve soruyorum sevgilim. Benimle evlenir misin?"

POYRAZ'DAN

Evet siz şimdi benim Asu ile neden evlendiğimi onu sevip sevmediğimi merak ediyorsunuz demi? Ben Asu'yu...

Bölüm kısa olduğu için iki üç gün içinde bir bölüm atmayı düşünüyorum.

Sizi cok ihmal ettim biliyorum. Bunun için sizden özür diliyorum. Bunu yaz tatilinde telafi edicem söz veriyorum.

Sizi seviyorum❤❤❤