"Let the keyboard of my heart be touched by the Master's hand."
I was awaken by the chimes of the bell accompanied by the sweet voices of angels. Voices that you will wish to hear everytime you wake up.Wait! Am I still dreaming?
I slightly pinch my face enough to realize that I am not. I am standing in front of a huge door. But it is not just a simple door. I'm standing in front of a church.
But wait, what am I doing here? What am I supposed to do? And why am I wearing this? Dahan-dahan kong hinawakan ang tela na aking suot na damit. Having its fine texture na gawa sa pinya. I'm wearing a very long gown with its elegant cream color. Binuksan ko ang pinto at dahan-dahang pumasok. Nagulat ako sapagkat halos mapuno ng tao ang loob. Punong-puno ito ng palamuti.
Yes, I'm standing in front of a church wearing my dream wedding gown. Ikakasal ako?
I saw too many familiar faces my mother, my father, my cousins and many of my coleagues. Some of them are crying, especially my mom but some of them are just smiling as I walk through the aisle.
I look infront of the aisle and I saw a handsome man standing with pride and joy. He looks very stunning wearing his cream americana.
dugdug
dugdug
I placed my hand on my chest and it felt like a thousand mortars are pounding.
Kinakabahan ba ako o sadyang masaya lang ako?
Maybe.
But the weird thing is I'm not happy. And I'm sure about that.
Pero bakit?
It is my wedding, well my dream wedding actually. But why am I not happy?
I look around the place, the aura is slowly changing.
Sa hindi kalayuang parte ng simbahan ay nakita ko ang isang pamilyar na mukha. A handsome man leaning on the wall with his dslr camera hanging on his neck.
dugdug
dugdug
Hindi ko alam pero unti unting umuurong ang aking mga paa sa paglalakad. Hindi ko namalayang dinala na pala ako nito sa isang pamilyar na mukha na kanina'y tinititigan ko lamang.
Ngumiti sya saken, ngunit hindi ko mabakas sa kanyang mga mata ang saya at galak na ipinapakita ng kanyang mga labi.
Kasabay ng kanyang mga ngiti ay ang sya namang pagbagsak ng aking mga luha. Luhang hindi dahil sa galak kundi dahil sa lungkot at pighati.
Kinuha nya ang aking mga kamay, tumingin ako sa kanyang mga mata na tila ba nangungusap.
Walang atubili kaming tumakbo papalabas ng simbahan. Tumakbo kami hanggang sa kahabaan ng daan hanggang sa..
Pipiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiippppp*
"Miss ano ba? Magpapakamatay ka ba?" sabat ng driver na nagrereklamo dahil kamuntikan na nya kong mabangga.
Kapal din naman ng mukha ng driver na to oo. Sya na nga makakabangga, sya pa magagalit. Aba nga namang buhay to sa maynila oh.
"Sorry kyah! Sorry, kakahiya naman sayo eh!" Sarcastic kong sigaw kay kuyang driver kanina.
"Jusko naman Hera! Kakaisip mo dyan sa panaginip mong yan. Mamamatay ka ng maagap!" Sambit ko sa sarili ko.
Eh kase naman yung panaginip ko weird. Nakakaloka. Jusko! Syanga pala bago pa magkalimutan.
BINABASA MO ANG
Thy Will Be Done | Ricci Rivero (ON GOING)
FanfictionNaniniwala ka ba sa tadhana? Naniniwala ka ba na ang lahat ng mangyayari sa buhay mo ay matagal ng nakasulat sa libro ng buhay at iniintay ka na lang nito para ito'y matupad. Cliche in some who might hear this but, I do believe in destiny. As what...