It's been a week simula ng nanggaling kami sa Quezon Province. Hindi na rin naman kami nagtagal dun kahit gusto pa ni mama na magstay kami dun kase may pasok pa kami ni ricci at may training pa rin kami.
Bumalik ako dito sa maynila ng walang ibang iniisip. Sobrang gaan na ng pakiramdam ko ngayon. Hindi tulad ng dati.
At alam kong hindi naman mangyayari yun kung hindi dahil kay ricci. God used him as an instrument para matanggap ko ang lahat and I'm very thankful about that.
Napangiti na lang naman ako habang iniisip ko yun.
"Mukhang masaya ka ata ate girl." Bati naman ni Kassy saken.
Maagap akong nakauwi ng bahay ngayon kase may faculty meeting sa school and si kassy eh wala na ring klase ng mga ganitong oras.
"Wala, naisip ko lang what would I do without ricci." Sabi ko naman kay kassy
"Hmm siguro magpapakawasted ka. WALWAL ganern!" Wika naman ni kassy with matching action pa talaga
"Wala ka talagang masabing matino nu?" Sabi ko naman sa kanya sabay tawa
"Hay naku! Bahala ka na dito. May pupuntahan pa ko."
Pagkasabi ko naman nun eh agad kong ginayak ang gamit ko. At naglakad papalabas.
Di pa ko nakakalabas ng pintuan eh nagpahabol naman si Kassy ng sigaw.
"Pupunta ka na naman kay ricci nu?" Sigaw nya
Napailing na lang ako sa sinabi nya. Hahahaha syempre naman kahit may kalandian ako eh hindi naman palaging si ricci ang inaatupag ko nu.
Today I have decided to go to an orphanage, not just a simple orphanage but this one is very remarkable for me. Naalala ko pa nga noon madalas kaming bumisita ni daddy dun eh. But then magmula ng umalis sya pasingapore at ng mamatay ang lola ay hindi na rin ako nakabisita dun.
Maybe this time, I'm ready to face them again.
Hindi pa ako nakakalabas ng bahay ay bigla namang
"A-aray."
Ewan ko pero bigla bigla na lang sumasakit ang ulo. Nitong mga nakaraang araw parang dumadalas na nga eh.
Hindi ko na lang ito pinansin at pumara na ng taxi.
After 30 minutes of travel ay nakarating na rin ako sa orphanage.
"H-HOLY ANGEL'S ORPHANAGE" basa ko sa karatulang nakasulat sa may harapan ng establisyementong binabaan ko.
Tama dito nga yun. Mababakas mo sa karatulang nakapaskil ang kalumaan ng building. Tandang tanda ko pa nung unang beses akong dinala dito ni daddy. Bata pa ako noon siguro 8 years old pa lang ako nun
FLASHBACK.
"Daddy what are we doing here?" tanong ko naman kay daddy.
Don't tell me may balak syang ipaampon ako.
"Magbibigay lang tayo ng donation anak. After that aalis na rin tayo." Sagot naman ni daddy
Donation? Edi ba nga wala naman kaming pera? Bakit kelangan pa naming magdonate. Hmmm
"Lets go anak." Aya naman saken ni daddy.
--
Pumasok si daddy sa office ni sister dala ang perang idodonate nya at naiwan naman ako sa labas.
Maya maya pa ay napansin ko naman na parang may umiiyak na bata sa may di kalayuan.
Luminga linga ako pero wala naman akong nakita.
BINABASA MO ANG
Thy Will Be Done | Ricci Rivero (ON GOING)
FanfictionNaniniwala ka ba sa tadhana? Naniniwala ka ba na ang lahat ng mangyayari sa buhay mo ay matagal ng nakasulat sa libro ng buhay at iniintay ka na lang nito para ito'y matupad. Cliche in some who might hear this but, I do believe in destiny. As what...
