(AUTHOR'S NOTE: Wazzup guys. This is me again. I just wanna inform you that Ricci is going to have a POV on this chapter for us to have a little insight of what he is thinking. Para hindi naman tayo masyadong bias. But then sa medyo dulo pa yun ng chapter na 'to and also hindi sya ganun kahaba hahahaha. Alsooooo, hahaha ang hilig ko sa "also". Okay, gusto ko lang ulit kayong iwarn, kase ito na talaga yung chapter na MEDYO kailangan nyo ng tissue.😭💔 Hahahahaha.
Yun lang guys. Happy reading. Love you all mwaaa 😘)
**
"Hera are you okay?"
Unti unti kong minulat ang mga mata ko.
At ang tanging nakita ko lang eh ang mukha ni ricci na sobrang nag aalala.
"N-nasan ako?"
Ricci told me what had happened. Nagcollapsed nga daw ako habang papasok kami sa simbahan. Nandito kami ngayon sa bahay nila.
"I'm sorry ricci. I can't do this for you this time" pagpapaliwanag ko sa kanya at kasabay nito ay ang tuloy tuloy na daloy ng luha sa aking mga pisngi.
"What is it love? You know, you can tell me everything." nag-aalala nya namang sabi
Kahit maluha luha pa ako ay nagkwento pa rin ako sa kanya. Alam ko namang deserve nyang malaman ang lahat.
--
Pagkatapos kong ikwento sa kanya ang lahat ay nabalot ng katahimikan ang paligid.
Pero maya maya pa ay bigla naman syang nagsalita.
"You don't have to force yourself, hera." Sabi nya naman sabay ngiti. Nagulat naman ako sa sinabi nya.
"H-Hindi ka galit saken?" Parang bata ko namang tanong sa kanya.
"Bakit naman ako magagalit sa love ko. Besides I know how you feel, acceptance is really not that easy.." He paused
"..syempre bago mo sya matanggap, kelangan mo munang magpatawad..Kelangan mong patawadin ang sarili mo. Uhm like siguro kaya hindi mo pa sya matanggap ngayon kase you're not yet ready. Alam mo love, deep inside ramdam kong hindi ka naman talaga galit sa kanya, galit ka lang sa mga nangyari.." as he continued
"..you know you already accepted Him, if you already accepted what had happen. At sa tingin ko dun ka dapat magsimula. Simulan mong tanggapin ang katotohanan."
Maybe he's right.
Maybe I'm not yet ready.
Maybe I should accept first what had happen. Pero kakayanin ko ba? 8 years had past at 8 years ko din itong itinago sa loob ko, without knowing na dadating pala yung ganitong panahon.
But I know now, I should face it. I just don't know when will I be ready.
"Sige na love. Magpahinga ka muna. Kase bukaaaas..." he paused
"Bukas ano?" pabitin naman eh
"Bukas ay sunday."
"Obviously..now what?" Eh kase naman parang sira alam ko naman na sunday bukas eh
"Basta surprise." Sabi naman ni ricci sabay wink
Inirapan ko na lang naman sya. Geez this guy is full of surprises y'know hahahaha naexcite tuloy ako.
KINABUKASAN.
Sinundo ako ni Ricci around 7am. At ngayon almost 15 minutes na syang nagdadrive pero hindi ko pa rin alam kung san kami pupunta. Hahaha pansin ko lang ah palagi na lang syang ganyan di ba? Like before nung pumunta kami ng Quezon kase may problema sya, tapos next naman nitong birthday ko, tapos ngayon naman hahahaha
BINABASA MO ANG
Thy Will Be Done | Ricci Rivero (ON GOING)
Fiksi PenggemarNaniniwala ka ba sa tadhana? Naniniwala ka ba na ang lahat ng mangyayari sa buhay mo ay matagal ng nakasulat sa libro ng buhay at iniintay ka na lang nito para ito'y matupad. Cliche in some who might hear this but, I do believe in destiny. As what...
