Pinatay ko yung phone ko. Kanina pa kase tawag ng tawag si Ricci.
Hindi ba nya alam na tensyunado na ko dito? Well technically hindi nya naman talaga alam na magkikita kami ni Deanna ngayon. I can't blame him.
Okay.
Inhale.
Exhale.
Breathe hera. Di naman siguro nangangain buhay si Deanna. 😅
Kanina pa ko dito sa cafe. Sinadya ko talaga na mauna. Kase di ba, nakakahiya naman. Ako na nga yung may kelangan sa kanya tapos ako pa yung malilate. At tsaka hindi talaga ako yung taong late. Well maliban na lang nung nalate ako nung muntikan na kong mabangga hahaha ibang usapan na yun
Well anyways, it's already 7:49 pm and alam kong any moment dadating na si Deanna.
7:51
7:55
7:57
7:58
7:59
.
.
.
.
10
9
8
7
6
5
4
3
2
---and there she comes. On time talaga sya dumating grabe.
Bago sya umupo ay nginitian nya muna ako. Ramdam ko sa mga ngiti nya na hindi talaga yun yung gusto nyang ireact. I mean there is a pinch of sadness that I can see through her eyes and I feel really sorry about it. I really do. 😔
"So, what's the matter?" Masiglang panimula ni Deanna kahit alam ko deep inside nalulungkot sya at alam na nya ang sasabihin ko.
It took a second for me to answer
.
.
.
"I-Im sorry." Napayuko na lang ako sa sinabi ko
Idunno. But it is really hard to tell everything I want to say, ngayong kaharap ko na sya. Ang dami kong gustong sabihin e. Pero walang ibang lumabas sa bibig ko kundi sorry.
"You know what.." she paused
Inangat ko naman ang ulo ko,
"..I hate you." Nagulat naman ako sa sinabi nya. Well, I deserved it.
Maya maya pa eh tumutulo na ang mga luha sa mata nya
"..I hate you for being loved by him. Ako yung nauna eh. Ako yung naunang dumating sa buhay nya. Pero wala eh, wala akong laban sa true love." Sabi nya naman sabay punas sa mga luha nya
I'm sorry Deanna. If I could only take back this feelings. 😔
Hinawakan ko naman yung kamay nya.
"I'm really sorry. I don't know that this is going to happen. If only I could turn back everything. Kung pwede lang sigurong i-undo lahat deanna. I would." Pagpapaliwanag ko sa kanya, ngayon parehas na laming umiiyak. Buti na lang wala ng masyadong tao sa cafe
Maya maya pa ay ngumiti naman sya kahit medyo may luha pa din na tumutulo sa mga mata nya
"You know what, don't be. Relieve yourself. It's not your fault. Ikaw ang mahal nya. At wala na kong magagawa dun. He loved me before. But he loves you now, kaya hindi na ko makikigulo sa love story nyo. I don't wanna be the antagonist of your love story." Sabi nya naman sabay tawa ng mahinhin
Napangiti naman ako sa sinabi nya. Di ko alam pero bigla akong napatayo at niyakap sya.
Niyakap nya naman ako pabalik.
"I feel relieved now. Thank you Deanna. " sabi ko sa kanya
"No, I should thank you. Gumaan din ang pakiramdam ko. Alam ko namang aalagaan mo sya. Right?"
"Oo naman" sabi ko sabay ngiti
"Just tell me, if he did something to you. Resbakan natin."
Napatawa naman ako sa sinabi nya. She's cool. She really is. No doubt. Minahal sya ni ricci.
"So friends?" Tanong ko naman sa kanya
"No." Seryoso nya namang sabi
"Huh?" ...
"Sisters!!" Sabi nya naman. Sabay yakap saken. 😊
Jusko! Kinabahan ako dun ah. Hahahahaha
This time it's all clear. No more hard feelings. I did not just gain a friend. I just got a sister. And I love it. 👭❤
BINABASA MO ANG
Thy Will Be Done | Ricci Rivero (ON GOING)
FanfictionNaniniwala ka ba sa tadhana? Naniniwala ka ba na ang lahat ng mangyayari sa buhay mo ay matagal ng nakasulat sa libro ng buhay at iniintay ka na lang nito para ito'y matupad. Cliche in some who might hear this but, I do believe in destiny. As what...
