The Dance Of The Moon

✴Κεφάλαιο 12✴

«Έτσι όπως το πας, δεν θα μείνει καθόλου για την αδελφή σου και τον πατέρα σου». Η μητέρα της κοίταξε αυστηρά αλλά χαμογελώντας τον Χάρι. Το μικρό αγόρι καταβρόχθιζε το τρίτο κομμάτι κέικ στη σειρά. Το μουτράκι του ήταν παντού πασαλειμένο με ψίχουλα.

«Δεν φταίω εγώ, αλλά αυτό που είναι έτσι νόστιμο μαμά», αποκρίθηκε μπουκωμένος ο μικρός.

«Χαίρομαι που τουλάχιστον κάποιος έχει όρεξη σε αυτό το σπίτι», πέταξε την σπόντα η Σάρα. Κλασσική Σάρα... «Τι σε απασχολεί κορίτσι μου;»

Η Νταϊάνα καθόταν στην πολυθρόνα στο ευρύχωρο και συμπαθητικό σαλόνι του σπιτιού της. Στα γόνατά της είχε ένα μυθιστόρημα που είχε δανειστεί από τη βιβλιοθήκη αλλά είχε ξεχάσει εντελώς να προσποιηθεί πως διάβαζε για να μην αντιληφθεί η μητέρα της τίποτα. Όμως ήταν αργά. Δεν μπορούσε να βάλει μπουκιά στο στόμα της, αισθανόταν το στομάχι της ίδιο σαν το Γόρδιο Δεσμό. Το μυαλό της συνεχώς ταξίδευε αλλού. Στην μορφή εκείνου και στο τι έπρεπε τελικά να κάνει. Άραγε θα έκανε το σωστό ή όχι; Γιατί απλά δεν της απάνταγε στο σχολείο; Γιατί την τραβολογούσε σε κακόφημα μπαρ; Και το κυριότερο, γιατί η ίδια ήταν σχεδόν αποφασισμένη να πάει;
Λίγες λίγες οι ερωτήσεις, με πόνεσε το κεφάλι μου, γκρίνιαξε το διαβολάκι. Η Νταϊάνα τους έδιωξε και τους δύο. Αποφάσισε ότι δεν θα τους άφηνε ξανά να μπλεχτούνε στις σκέψεις τις. Κοίταξε την μητέρα της που ακόμα περίμενε απάντηση. «Τίποτα», είπε όσο πιο αδιάφορα μπορούσε. Μπράβο Νταϊάνα, εξαίσια απάντηση.

Όπως ήταν φυσικό, η κυρία Σάρα δεν πείστηκε. «Μην με παραμυθιάζεις εμένα δεσποινίς. Εγώ σε γέννησα και σε ξέρω καλύτερα από τον καθένα. Για αυτό λοιπόν μίλα!», την πρόσταξε. Τα γαλανά μάτια της την κοιτούσαν εξεταστικά. Ήταν ένα δύο τόνους πιο σκούρα από της κόρης της.

Στην πραγματικότητα, κανένας δεν ξέρει κανέναν πραγματικά. Στην ουσία οι άνθρωποι δεν μπορούν πάντοτε να προβλέψουν τις αντιδράσεις του άλλου, δεν μπορούν να ξέρουν τι σκέφτεται ο άλλος. Μόνο το ίδιο το άτομο ξέρει τι είναι στην πραγματικότητα. Κανείς δεν ξέρει τον άλλον καλύτερα από όσο γνωρίζει κάποιος τον εαυτό του. Το μόνο που της έλειπε τώρα θα ήταν ένας καυγάς με την Σάρα. «Τίποτα σοβαρό, απλώς ανησυχώ λίγο για το αυριανό πρόχειρο διαγώνισμα. Ξέρεις τον Ντόνοβαν πως είναι». Η κοπέλα απάντησε προσπαθώντας να φανεί πειστική. Πρόσθεσε και ένα ανεπαίσθητο ανασήκωμα των ώμων της.