Η βραδιά του Χάλοουϊν έφτασε. Μαζί έφτασε και η τελευταία μέρα του Οκτωβρίου. Τα φύλλα μερικών δένδρων είχαν εγκαταλείψει προ πολλού το ανοιξιάτικο σπίτι τους. Έχουν χάσει το ζωηρό πράσινο χρώμα τους, και ήταν λες και είχαν βουτηχτεί σε μια λακκούβα με μαγικό νερό, το οποίο έκανε τα πάντα χρυσά. Οι δρόμοι ήταν στρωμένοι με χρυσά χαλιά. Τόσο όμορφα, τόσο μαγευτικά. Άλλα φύλλα χρυσά, άλλα πορφυρά, άλλα κίτρινα, άλλα μαύρα...
Μαύρα γιατί έφτανε ο χειμώνας σιγά σιγά και τα όμορφα φύλλα του φθινοπώρου είχαν γίνει ένα με το μαύρο χώμα. Λίπασμα για την επόμενη χρονιά. Τα δέντρα πέφτουν σε χειμερία νάρκη όσο πλησίαζε ο χειμώνας όλο και πιο πολύ, ελπίζοντας ότι ο πάγος δεν θα τα γδάρει εντελώς...
Η Νταϊάνα έκλεισε το παράθυρο έχοντας ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη της. Ο κρύος αέρας δεν χαλούσε την εορταστική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο Ζέντχιλ και στην ολόκληρη Αγγλία. Παιδιά με πολύχρωμες στολές τριγυρίζουν στους δρόμους δημιουργώντας παντού ζημιές με τις σκανδαλιές τους. Φωνάζουν συνεχώς "Φάρσα ή Κέρασμα;" τρέχοντας από πόρτα σε πόρτα.
Όταν ήταν μικρή λάτρευε πιο πολύ απ'όλα τις τρομαχτικές ιστορίες του παππού της μπροστά στο τζάκι αφού είχε αντικατασταθεί η μέρα από τη νύχτα. Αναπωλούσε αυτές τις βραδιές με τα ατέλειωτα γλυκά, τις βραδιές που δεν υπήρχαν κανόνες και οι γονείς δεν τους φώναζαν. Στο μυαλό της, το Χάλοουϊν και τα Χριστούγεννα πάντα θα είναι οι δύο αγαπημένες της γιορτές, η καθεμία για ξεχωριστό λόγο. Άλλωστε, είναι και οι δύο είναι οι καλύτερες γιορτές των παιδιών. Την μέρα του Χάλοουϊν ακόμα και οι μεγάλοι έχουν κέφι και μεταμφιέζονται και κάνουν φάρσες στους δικούς τους.
Απομακρύνθηκε από το κλειστό παράθυρο και πλησίασε στον καθρέφτη για μια τελευταία ματιά. Είναι χορός μεταμφιεσμένων, οπότε έπρεπε να ντυθούν κατάλληλα. Είχε τελικά αποφασίσει να ντυθεί διαβολάκι. Συνδυασμός κόκκινου δηλαδή όλη της η αμφίεση. Μια κόκκινη ψηλόμεση φούστα με κόκκινο στράπλες τοπάκι, μαύρα ψηλοτάκουνα και ένα έντονο βάψιμο ήταν ολα όσα χρειάστηκαν. Τα μαλλιά της τα άφησε λυτά και οι τούφες έπεφταν ίσιες σκεπάζοντας την πλάτη της. Το μόνο που έμεινε είναι να φορέσει την στέκα με τα δύο κόκκινα κέρατα διαβόλου.
«Ότι και αν κάνεις πάλι άσχημη θα είσαι», φώναξε μια φωνούλα από την ανοιχτή πόρτα του δωματίου της.
Η Νταϊάνα γύρισε και κοίταξε τον αδελφό της. «Και εσύ θα είσαι πάντα μια γλυκιά μύγα»
«Δεν είμαι μύγα! Εξωγήινος είμαι!», φώναξε ο Χάρι χοροπηδώντας πάνω στο κρεβάτι της. «Νταϊάνα, θα μου πεις μια τρομαχτική ιστορία σε παρακαλώ;»
ESTÁS LEYENDO
The Dance Of The Moon
Hombres LoboΜια ήρεμη πόλη, με φιλικούς κατοίκους και μηδαμινή εγκληματικότητα. Μια ήρεμη ή όπως φαίνεται στον έξω κόσμο, ζωή μιας μαθήτριας του Ρόμπερτ Σμιθ. Τι συμβαίνει όμως όταν όλα ανατρέπονται; Ο ερχομός των δύο μυστήριων αγοριών στην πόλη, στο λύκειο του...
