Dayne's POV
I immediately walked out. Ang sakit. Habang magkausap kami ni Kean, kahit hindi nya sabihin, ramdam na ramdam ko pa rin yung galit nya sa'kin. Naalala ko nanaman tuloy yung kagaguhang ginawa ko sa kanya. I know I don't deserve his forgiveness. Matagal ko nang tinanggap yun sa sarili ko. Na hindi na nya 'ko mapapatawad pa. Kung ako lang ang nasa sitwasyon ni Kean hindi ko 'rin mapapatawad ang sarili ko.
Nasa kotse ako ngayon. Open ang windshield ko. May lumapit sa'king babae.
"Aga aga nag eemote ka dyan" si Tiff. Inabutan nya pa 'ko ng panyo.
"What are you doing here?" Tanong ko
"Hmm? Hinahanap ko kasi si Yel. Nakita mo ba sya?" Woah. Di manlang sya nagtaka kung bakit ako umiiyak? Sabagay. Ayoko rin namang ipaalam kung anong dahilan. Gusto ko nalang sarilihin. Ayoko ng madagdagan yung mga iniisip nila.
"Nasa clinic sya." Sagot ko.
"What?! What happened to her? Omygosh!! Kamusta ang lagay nya?!" Nagpa-panic na tanong nya.
"Shh. Relax. Walang nangyari kay Mariel. Kay Kean, meron." Mahinahong sagot ko
"Anong nangyari?!"
"Hinimatay kanina si Kean, tinatawagan ka ni Mariel pero cannot be reach ka daw. Kaya ako ang tinawagan nya." Sagot ko
"Eh bakit nandito ka?"
"H-ha? A-ahh e-ehh may pupuntahan pa 'ko eh. Sige na puntahan mo na sila sa clinic. Bye" saka ako umalis.
Ang totoo, wala talagang akong pupuntahan. Ayoko lang humaba ang usapan dahil ayokong mahalata ni Tiff na nagseselos ako. Arghhhhh why am I acting this rude? >____<
Angel's POV
"Are you sure you wanna go back here in Philippines this week?" Mom asked
"Yeah Mom, I missed you and Dad. And I missed a lot of stuffs." I answered
"Hmmm. If that'll makes you happy, then, go with it" she answered. I feel, mom is literally smiling right now 😊
"Okay Mom thankyou so much! You're the best! I love you!"
"I love you too, daughter! Take care always!" Then she hang up the call.
I'm so excited, see you soon, Philippines! 😊😊😊
