Isang dosenang pulang rosas...
na naman..
Hayss..
Pangatlong araw na kong nakakatanggap nito... Tuwing dadating ako dito sa room sa umaga may nakaupo nang isang dosenang rosas rito. Sweet di ba? Nakakakilig!
Sweet talaga. Pero kung galing sa ibon, hindi na sweet yon, SOUR na! Ay nako nakaka-mukhasim talaga. Lecheng to napakakulit talaga! “Kilig ka naman?”
I fake a smile at tinaasan sya ng kilay, “Oh really? Kilig mo muka mo asa ka naman. Kung gusto mo sayo na yan! Andami mong alam, pumorma lang hindi! Jejemon, bleeeeh!”
“Baby, ano ka ba this is what you called fashion.” sagot nya na para bang puring puri nya ang sarili nya.
“Siraulo! Fashion mo muka mo. Muka kang tanga! Hahaha!” ugh fashion daw, ewww nakakasuka shet.
“Aish..”
“Anong aish? Yun ba yung sa tagalog yelo?” pambabara ko sakanya.
“Tss, tumahimik ka na nga hahalikan kita.”
Nanlakai ang mata ko sa sa sinabi nya, medyo matagal bago ko bumalik sa katinuan. I was about to answer him ng bigla namang dumating si mam.. Hahalikan daw? Aish, malandi ka Nikki ha, wag ganyan! Erase! Erase!
BINABASA MO ANG
BBI (with the Gangster)-[EDITING]
Fiksi RemajaTHE WHO??? Sinetch itey na babaitang gandang ganda sa sarili. Self proclaimed na maganda. Pero malas naman sa buhay pag-ibig. Dahil lahat nalang ng magugustuhan nya ay ayaw sakanya. Pero totoo nga kaya ang lumang kasabihan na "The more you hate, the...