BBI (with the Gangster)-[EDITING]

Chapter 10

“Nikki? Please..”

“No! Would you please stop this nonsense? Isa pa bakit sakin ka ba nagsosorry? Wala kang kasalanan sakin okay? Kay Xander, dun ka magsorry wag sakin tanga! Ako ba yung binugbog mo? Ako ba yung halos patayin mo? Hindi di ba? So anong kalokohan to? May pabula-bulaklak ka pa ano ko patay? Sayo na yan! May mga paganyan ganyan ka pa, nagsayang ka lang. Kala mo naman kikiligin ako dyan. Dyan ka na nga! Tabi!”  i heard him sighed bago nagsalita pang ulit.. Pangungusap na di ko inaasahang sasabihin nya...

“Pag nagsorry ba ko kay Xander magiging okay  na ba ulit?”

Sht. Ano bang problema ng lalaki na to, nung una i don’t really believe that he’s into me or he likes me. But because of what he’s doing nitong mga nakaraang araw, i think i’m in a state of assuming that he really likes me, for real. Pero pinipigilan ko ayokong paniwalain ang sarili ko. No way, maybe this is just a big play for him. Maybe a big plan. That’s impossible to like someone in just a snap. Imposible! It took a long time to fall inlove for someone.. Di pwedeng gusto nya agad ako, isang malaking kalokohan lang to.

“Whatever you say Evo. Gawin mo na lang..” i hissed.

“I just want to assure it from you, Nikki Louise. Dahil kung ako lang din ang tatanungin i don’t want to say sorry to that jerk.” then i saw him throw the bouquet he’s holding kanina pa nung nilapitan nya ko. Medyo nagulat ako dahil ang serysoso na ng aura nya but i still manage myself para di nya mahalata na medyo nagulat ako.

“Fine. Just let me know kapag nagawa mo na.” i didn’t wait for him to answer again. Umalis na ko kaagad at dumiretso sa room. Masyado na kong sumisikat ng dahil sakanya. Andami kayang usisero sa paligid namin ngayon no. Kaya mas minabuti ko ng umalis sa eksena.

Pagdating ko sa room, akala ko walang tao. Nakumpirma kong mali ang akala ko nang makita ko silang dalawa. Mukang tangang naghaharutan. Feeling sweet hindi naman. Tss.

*BLAG!*

Padabog kong binagsak ang pinto pagkapasok ko. Effective dahil i caught their attention. Umupo na ko sa pwesto ko. Magsasoundtrip na lang ako. Nakakabingi kasi yung malanding boses ni Jennie natutulig ang mga luga ko sa tenga.

So nakalabas na din pala sya ng ospital kahit na napaka walang kwenta nung pinagmamalaki nyang tagapagalaga. Sabagay muka namang okay na sya e. Medyo halata pa din yung mga galos nya sa muka pati sa katawan pero di naman yun ikinabawas ng kagwapuhan nya.