CANSUYUM

2.bölüm }ilk heyecan{

Genç adam odadan çıkarken gülümsüyordu teklifini kabul etmemişti sevdiği kız ama reddetmemişti de bu yüzden mutluydu umudu vardı ne yapıp edip bu kızla evlenecekti. Aşık olmuştu ona bu yaşına kadar hiç bir kıza böyle bakmamıştı cansu farklıydı onun için özeldi seviyordu onu ve biliyordu genç adam bunun adı aşktı...

Gençlerin birbirlerini görmesinin üzerinden tam bir hafta geçmişti. Sinanın her günü cansuyu düşünerek geçti. Her telefona Cansudan bir haber var umuduyla cevap veriyordu tabi bugüne kadar hepsi hayal kırıklığı ile sonuçlanmıştı.

Aklında hep ya reddederse düşüncesi vardı ama kabul edecek ümidiyle kovuyordu aklından reddecek düşüncesini. Bekliyordu genç adam ve bekleyecekti sevdiğinin kararı evet olsun da ömür boyu beklemeye razıydı onu...

Genç kız mutfakta yemek hazırlıyordu bir haftadır dalgın oluşu yengesinin gözünden kaçmadı.
"Yine mi Sinanı düşünüyorsun?"
"Söyledikleri aklımdan çıkmıyor yenge"
"Bir karara vardınmı senden haber bekliyorlar bir haftadır. Daha fazla bekletmen doğru olmaz biliyorsun."
"Biliyorum yenge o yüzden bugün kararımı bildireceğim."

Yengesi Cansunun verdiği kararı merakla bekliyordu kız kardeşi gibi sevdiği kızın mutlu olmasını çok istiyordu. Sinanın Cansuya olan sevgisi her halinden belliydi.
"İnşallah senin için hayırlı olan kararı vermişsindir canım."
"İnşallah yenge saol" deyip gülümsedi yengesine. Yemeği yapmış mutfağı toparlamıştı.

Annesi bahçedeki çardakta oturuyordu yanına gidip kararını annesine açıklayacaktı. Aklı karışıktı genç kızın ama bu düşüncelere bir an önce son vermeliydi bir haftadır yeterince bunalmıştı. "Cansu"
Annesinin sesiyle ona yaklaşıp yanına oturdu.
"Annecim çok beklettim biliyorum ama ben artık kararımı verdim." dedi bir çırpıda.

Annesi heyecanla duruşunu dikleştirip kızını dinlemeye başladı.
"Anne ben Sinanın o gün söyledikleri beni etkiledi. İtiraf etmeliyim ki çokta yakışıklı bir genç. Ama ben onu hiç tanımıyorum ya anlaşamazsak ya onu sevmezsen sadece onun sevgisiyle bir evlilik yürümez ki." dedi genç kız nefes alıp devam etti.

"Anne ben bu evliliği istemiyorum yani böyle tanımadan sevmeden evlenmek bana göre değil." dediği anda arkasından gelen abisinin sesiyle irkildi genç kız.
"Ne yani hanfendi başka kızlar gibi erkeklerle gezip tozacaksın beğenirsen evleneceksin öyle mi?" dedi sert bir ses tonuyla.

Genç kız abisini ilk kez bu kadar öfkeli görmüştü. Ne demişti ki onu bu kadar kızdıracak. Alt tarafı tanımadığı sevmediği bir adamla evlenmek istemediğini belirtmişti.

"Abi ben gezip tozmaktan bahsetmiyorum sadece tanımadığım biriyle evlenmek istemiyorum. Severek evleneyim istiyorum."
"Tamam işte Sinan seni seviyor ve tam sana göre bir kısmet nişanlılık denen olayda birbirinizi tanımanız için var. Zaten bu süre zarfında da seversin onu olur biter. Hem bak biz yengenle bu şekilde evlendik. Şimdi çok şükür birde evladımız olacak. O beni ben onu çok seviyorum."

Anlamıyordu anlamıyorlardı genç kız bu şekilde evlenmeyi kabul edemezdi ona göre çok saçmaydı. Ama ailesi Sinanı damat olarak kabul etmişti bile. Bu durumda yapacak bileyide yoktu onları ikna edemeyecekti. Eninde sonunda kabul ettireceklerdi bu evliliği genç kıza.

Bu yüzden aklına gelenle
"Haklısınız kabul ediyorum Sinanla nişanlanacağım. Haber verin gelip istesinler beni." deyiverdi nasıl olduğunu anlamadan.