Just One Yes.

Chapter 5: Mine

Hindi alam ni Carmela kung anong dapat niyang maramdaman sa mga oras na iyon, she's going to marry in just an hours at ang malala sa lalaking hindi niya pa nakilala.

Oh no! This is insane!

Hindi siya makapaniwala na para lang iligtas ang angkan niya sa kahihiyan ay kaylangan niya pangmagpakasal ng tatlong beses.

Crap! Three times?!

Ganon kaseryoso ang mga magulang at mga kamag-anak niya na ipakasal siya sa lalaking napili ng mga ito .

"Ma, why should I do this?." Bumaling siya sa ina na siyang nag-aayos sa kanya. Ngayon ang unang kasal niya , dahil ayaw ng mga magulang niya na malaman iyon agad ng publiko dahil sa plano ng mga ito na palabasin na ang lalaki sa picture ay ang sekretong mapapangasawa niya.

But he was not him!

Kung binigyan lang siya ng pagkakataon ng mga magulang na hanapin ang lalaking nakasama niya sa isang gabi na iyon at hilingin na pakasalanan niya ito ay baka pumayag pa siya.

Really? Akala ko ba ayaw mo ng makita , why considering him to marry?

Pagtataray ng isip niya.

Because he is the one!

Para siyang timang na nakikipagdibate sa sarili kundi pa nagsalita ang ina niya.

"I don't know either, but as long as your father loves you . I know he will never put you in danger. " Napatitig na lang siya sa sarili sa harapan ng malaking salamin, she's going to get marry by a judge.

"Danger ? Hindi ba kayo natatakot na baka mamaya ay sadista o kaya naman ay wala sa tamang pag-iisip ang lalaking gusto niyo ni papa sakin?" Nangilabot siya sa naiisip pero napabaling siya sa reflection ng mama niya sa salamin ng hawakan siya nito sa magkabilang balikat.

"I trust your dad." Nakangiting saad nito, itinikom na lang niya ang bibig dahil sa sinabi ng mama niya . She admired her mom , dahil sa mga napagdaanan nito bago nito nakilala ang ama niya. Three years ago , nang malaman niya na may kapatid pala siya sa una , hindi iyon masabi sa kanya ng mama niya noon dahil sa takot nito na baka hindi niya matanggap iyon.

Ipinilig niya ang ulo para wag nang alalahanin ang istorya ng mama niya.

That not my story to tell.

"Pero hindi ba dapat ako ang pumili ng taong pakakasalan ko?" Pagmamaktol niya, ngumiti ang mama niya.

"We allowed you to choose your path Carmela, but you messing it up. So lets your father handle it."  Dalawang beses nitong mahinang pinalo ang braso niya.

Tuluyan na pumutok ang pag-asa ni Carmela na mapapayag ang mga magulang na wag ng ituloy ang kasal sa lalaking hindi niya kilala, hindi niya alam pero hinihiling niya na kahit imposible ay sana ang lalaking naka-one night stand niya ang siyang lalaking pakakasalanan niya.

Wow, you totally give up on Dominic.

Doon siya natigilan , tama ang isip niya dahil sa nakalipas na mga araw hindi si Dominic ang sumasagi sa isip niya kundi ang lalaking iyon.

Crap! I didn't even know his name.

"Senyora, nandito na po ang judge." Sabay pa silang napabaling ng ina sa isa nilang kasambahay saka siya nag-angat ng ulo sa ina.

"Ok we'll go." Pagkasabi noon ay tinignan siya ng mama niya at saka ito ngumiti, hinawakan nito ang pisngi niya. " Your beautiful sweetheart, everything will be fine. Lets go."

Para siyang bata na tumango sa ina saka sila sabay na lumabas ng kuwarto niya. Nagsimula ng dumagundong ng malakas ang puso niya ng makarating sila sa tapat ng library , iyon kasi ang pinakamalaking silid sa bahay nila dahil mahilig ang papa niya sa mga libro at doon din gaganapin ang unang kasal niya.

Gusto na naman niyang sumangot pero hindi na niya nagawa lalo na ng buksan ng mama niya ang pinto at unang pumasok ito doon, kasunod siya ,hirap pa siyang ihakbang ang mga paa kahit isang puting dress lang naman ang suot niya. Pagkapasok niya ay unang nakita niya ang ama at isang may idad na lalaki na tingin niya ay judge , saka siya bumaling sa kanan at nakita ang kuya Wallence niya pero halos matulos siya sa kinatatayuan ng makita ang isa sa mga kasama nito.

"We're here." Bumaling lahat sa kanila pati ang lalaking halos magpahinto sandali ng tibok ng puso niya at maya-maya ay biglang nagwala iyon.

Its him!
---
Napakurap-kurap na lang si Carmela matapos ang kasal niya , hindi ganong kahaba iyon at pumirma lang siya na para bang nagbibigay lang siya ng autograph .

"Carmela, lets go?" Napaigtad pa siya ng maramdaman na humawak sa siko niya, saka lang siya napabaling sa katabi. Nang makita ang niya ang lalaking siyang dahilan kung bakit bukod sa hindi na siya makapag-isip ng maayos ay siya ring dahilan kung bakit nagwawala ang dibdib niya.

Kunot ang noo tinitigan niya ito pero ngumiti lang ang lalaki, kaya naman muling naghumirantado ang puso niya.

What is your problem heart?!

"Your spacing ,kanina pa umuwi ang mga bisita natin. Your parent was already in there room , so lets go home." Mas lalo siyang napakunot-noo saka siya bumaling sa wall clock na nakasabit sa dining area nila. Its already 10 in evening, hindi niya alam kung gano katagal niya prinoproseso ang nangyayari sa kanya.

"I'm home, umuwi ka na . Gabi na Arvil." Gusto niyang matawa ng mabasa niya kanina ang pangalan nito sa marriage certificate na pinirmahan nila.

Arvil Renz De Leon Chan, the bestfriend.

Ngayon ay malinaw na kung saan niya nabasa ang pangalan nito. Isa iyon sa magasine kung saan nakalarawan ang anim na bachelor men, nakasama si Dominic at Arvil pati na ang kuya Wallence niya.

Hindi niya alam kung nanadya ba ito o sadyang ganon lang ito kung makangiti at tumitig.

He was look playful, but why my heart melted everytime he was smiling ?

"Hindi ako pwedeng umuwi ng hindi ka kasama honey." Halos magtayuan ang balahibo niya dahil sa swabeng pagkakasabi nito ng salitang honey kasabay ng pagbaba ng kamay nito mula sa siko niya pababa sa kamay niya.

"At bakit?" Tinaasan niya ito ng kilay, she wanted to get her hand,pero hindi pumayag ang lalaki at sa gulat niya ay nagtungo ang isang kamay nito sa mukha niya para tanggalin ang ilang takas ng hibla ng buhok niya saka nito iniipit sa likod ng tenga niya, she feels a tickle in her heart .

Crap! Bakit ako kinikilig?!

Gusto man niyang iiwas ang paningin sa nakakaakit nitong mga mata at nakakatunaw ng tuhod na mga ngiti ay hindi niya magawa , there is something in Arvil that can make a woman mermized by his playful smile .

"Carmela Lei Vergara-Chan, your my wife now , at sa huling naalala ko you say ' YES' , in my arms at sa kasal na ito, kaya isa lang ang ibig sabihin noon. . ." Inilapit nito ang mukha sa mukha niya, she wanted to move backward pero ayaw niyang magpatalo sa lalaki kaya tinitigan niya rin ito nang hindi ngumingiti, pero nang muling magsalita ito ay halos dumagungdong sa lakas ng tibok ang puso niya . ".. your mine now."

Crap! Why my heart agree in that?!