Her şeyin bir başlangıcı olduğu gibi hayatın da bir sonu vardı. İnsanlar bunu bile yaşarlar. Sonunda ölüceği dünyada insanlara kendini hatırlatacak bir kaç bir şey bırakırlar güya. Uzak olduktan sonra , hiç yanında olmadıktan sonra istediğini bırak ne fayda. Ölüm varken insan sevmeli veya sahiplenmeli delicesine. Hiç çok sevdiğiniz bir insan bırakıp gitti mi sizi ? Ölümün olduğunu hatırlatan oldu mu ? Ali annesinin yokluğunda çok zorlanıyordu ama elinden geldiğince mücadele ediyordu kendince. Ne kadar hata yapsın , annesi onu affeder ve bağışlardı. Bu sefer kaçınılmayacak bir ölüm geliyordu. Aliyle güzel güzel tatil yaparlarken aniden bir gece telefonu çaldı sedanın. Seda akşam bu saatte babasının aramasına şaşırmıştı. Babası telefonda acilen buraya gelmesini söyledi. Seda ne olduğunu sordu ama babasını bunu sedaya söylemeye yüreği el veremedi. Bu yüzden de sadece buraya gelmen lazım diyip kesip attı. Hemen eşyalarını topladılar. Seda'nın içine bir kurt düştü. Otobüse binip yola koyuldular. Ali yolda teselli ediyordu sedayı. Ali de kendini kandırıyordu . Alinin babası mesaj attı o an. '' Ali olum sedaya bir şey söyleme. Babası birazdan arar onu. Sedanın annesi kalp krizi geçirmiş aniden. Evde kimse yokmuş. Kadıncağızın kalbi dayanamamış dedi. Ali de üzüldü ama belli edemedi. Yol uzun sürdü sonra garaja geldikten sonra taksiye atlayıp mahalleye geldiklerinde sedanın içinde merak ve şüphe her dakika artarken , evinin önünde babasını ağlıyarak gördü. Atladı hemen koştu babasının yanına. Babasının ağlamaktan başka elinden çare gelmiyordu. Gideni nasıl geri getirir di ? Babasının yüreği el veremedi söylemeye bu içler acısı durumu. Eve koştu hemen telaşla , ali de arkasından takip ediyordu onu. Eve geldiğinde yerde yatan annesini gördü seda. Dayanamadı elden ayaktan kesildi , yere düştü. Delirircesine bağırıyordu anne diye. Yüreğindeki yangın durmuyordu. Eve hasta görevlileri sedye geldiler ve annesini morga götürmek için ambulansa götürmeye çalıştılar ama seda izin vermedi . Bağırdı , çağırdı gitme dedi annesine . Yüreği alev alevdi , gözleri deniz gibiydi o an. Gözünden düşen damlalar durmuyordu. Görevliler sonunda ambulansa koydular annesini. Seda babasına kızdı yüreğindeki acıyla. '' Sen nerdeydin ? Niye annemin yanında değildin ? Nerdeydin baba nerdeydin ? Eray amca cevapsız bıraktı bu soruları. Kaç yıllık dostunu , arkadaşını , karısını kaybetmenin acısıyla ağzından bir söz çıkmadı çaresiz babanın. Sadece köşeye çekilip ağlamak oldu. Alinin babası geldi sonra apartmanın önünde. Sedanın babasına destek çıktı. '' Hadi gel kardeşim bize gidelim. Ölenle ölünmüyor ki . Ömrü bu kadarmış napalım takdir ilahi '' . Zafer amca bu sözleri söylüyordu söylemesine ama onun da canı yanıyordu. Eray amca kaldı öyle köşede. Elleri kafasında pişmanlık ve acı içinde kıvranıyordu o an. Zafer amca zor bela götürdü eve.Ambulansta hareketlendi ordan. Yola koyuldu. Seda bir köşede , babası bir köşede yıpranmış haldeydiler. Ama hayat bu ölenle ölünmüyor , kalan ve yanımızda olan insanla yola devam etmek gerekiyor. İki gün sonra sedanın annesini mahallede ki mezarlığa gömdüler. Seda ayrılamadı her akşam. Hep annesinin yanına gitti. Babası evde onun anılarıyla direniyordu yokluğuna. Seda annesine sarılamadan gitmişti tatile aliyle. Kokusundan , sesinden , kızmasından mahrum kaldı evde. Babası beraber uyudukları yatakta yatamadı bir daha. Yatmayı bırak kapısını dahi açamadı odanın. Günlerce kahvaltı yapmadı babası ve seda. Babası o günden sonra sigaraya başladı. Seda da eve kapatmıştı kendini. Bir gece babası uzanırken kanepede gitti yanına yattı babasının. Ona sarıldı , ağladı hüngür hüngür. Giden geri gelmiyecekti artık. Ölüm de kaçınılmaz bir sondu hayatın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
