Παράλληλοι Δρόμοι

Κεφάλαιο 20

Η αμηχανία μου ήταν εμφανής, αλλά πρέπει να ήταν πολύ λυπημένη γιατί ούτε που το πρόσεξε.

Έλλη: Τι να ξέρω εγώ βρε Κρίστη μου; Και εγώ από εσένα πριν λίγο το έμαθα.

Ψέμαααα, αλλάααααα..

Κρίστη: Θα πάρω τον Άλεξ να έρθει από εδώ😭😢.

Τιιιιιιι;;

😓😲

Έλλη: ΟΧΙΙ!

Κρίστη: Τι φωνάζεις ρε παιδί μου; Τον Άλεξ είπα πως θα πάρω όχι τον Κόμη Δράκουλα.

Έλλη: Προτιμότερο θα ήταν.

Κρίστη: Στο κάτω κάτω σε 2 ώρες έχω συνάντηση με την ομάδα.

Έλλη: Ωραία, αυτές τις δύο ώρες θα μου πεις τι απέγινε ο Πέτρος;

Κρίστη: Τα ξανά εφτιαξε με την Τάνια, οπότε έφυγε χθες το βράδυ.

Έλλη: Ααα.

😥

Κρίστη: Πόσα επεισόδια έχω χάσει;

Έλλη: Κανένα έτσι κουβέντα να γίνεται.

Κρίστη: 😂

Έλλη: Αύριο το πρωί πρέπει να είμαστε στην τάδε εκκλησία για την κηδεία.

😩

Κρίστη: Ε ψιτ Έλλη, άσε το παρελθόν και κοίτα μπροστά, μόνο μπροστά, γιατί αν επαναφέρεις στη μνήμη σου τα άσχημα τότε το μόνο που κάνεις είναι να καταστρέφεις την ψυχολογία σου χωρίς όφελος.

Έλλη: Ναι αλλάααα τον αγαπούσα, τον αγαπάω και θα τον αγαπάω για πάντα.

Κρίστη: Καλά.

Έπειτα από 1.30 ώρα

Έλλη: Κολλ εγώ πρέπει να φύγω να σε αφήσω και εσένα να ετοιμαστείς με τη ησυχία σου.

Κρίστη: Οκ τα λέμε στο σχολείο.

Έλλη: Δεν θα έρθω να σε πάρω;

Κρίστη: Όχι, και μην διανοηθείς να μιλήσεις στον Άρη, ούτε καν να τον κοιτάξεις.

😰

.....

Τηλεφωνική κλήση

Έλλη: Άρη σε πέντε σπίτι μου. Έχουμε πρόβλημα.

Άρης: Ωχ κατάλαβα. Τεσπα, έρχομαι.

Τέλος κλήσης

Μεριά Άρη

Καθώς περπατούσα για να πάω στο σπίτι της Έλλης, βλέπω την Κρίστη μαυροντυμένη και κόκκινα από το κλάμα μάτια. Στέλνω λοιπόν ένα μήνυμα στην Έλλη ότι θα περάσω το βράδυ, γιατί βγήκε ο ντεντέκτιβ Μονκ από μέσα μου.

Άρης
Θα περάσω πιο βράδυ γιατί θέλω να παρακολουθήσω την Κρίστη. Ανυσηχώ.

Έλλη
Πρόσεχε. Θα πάει στην συνάντηση με την ομάδα.

........

Περπατάμε εδώ και 10 λεπτά μέσα από κάτι περίεργα στενάκια.

Φτάσαμε σε ένα παλιό εγκαταλελειμένο κτήριο.

Όπα, γιατί είναι περιπολκά έξω από το κτήριο;

😨

Μεριά Κρίστης

Όταν έφτασα έξω από την αποθήκη είδα περιπολικά απ' έξω από αυτήν. Λίγο αργότερα μου στάλθηκε ένα μήνυμα από τον Μάνο.

Μάνος
Κρίστη, δεν πρέπει να έρθεις γιατί έχουν περικυκλώσει τα περιπολικά την αποθήκη και δεν μπορούμε να βγούμε. Σώσε τουλάχιστον τον εαυτό σου, γιατί για μας.. αδύνατο.

ΌΧΙ!!!!!!!!

Λίγο αργότερα είδα κάτι μπάτσους με μουστάκι να περνάνε χειροπέδες στα παιδιά. Αν τους ξεριζώσω το μουστάκι θα φταίω; Όχι πείτε μου.

Άρης: Γρήγορα, έλα μαζί μου μη σε πιάσουν.

Κρίστη: Τώρα σε έπιασε ο πόνος;

Τι θελει και ανακατεύεται μου λέτε 😤;

Άρης: Δεν θα κάτσω να το συζητήσω αυτή τη στιγμή. Τρέξε όσο είναι καιρός.

Κρίστη: Όχι.

😤

Τότε με βουτάει από το χέρι και τραβώντας με προσπαθεί να με πάρει μακριά από εκείνο το σοκάκι.

Ώσπου.............

Αστυνομικός: ΑΚΙΝΗΤΟΙ.

Μας λέει ενώ μας σημαδεύει με το όπλο.

_______

Πως σας φάνηκε το καινούργιο κεφάλαιο?

Πάνω στην εικόνα αναφέρεται μία πρόταση που όσοι έχουν αδέλφια πρέπει να την έχουν κατά νου. Δεν λέω και εγώ ψάχνω 24 ώρες το 24ωρο τρόπους για να δολοφονήσω την αδελφή μου αλλά.... κατά βάθος την αγαπάω (πολύ βάθος) και έτσι με αφορμή το συμβάν Κρίστης - Άρη τη δημοσίευσα. Τα λέμε στο επόμενο.

Εύα!!!