Παράλληλοι Δρόμοι

Κεφάλαιο 31

Μεριά Κρίστης

Καθόμουν αμέριμνη με την Έλλη και τη Χαρά ώσπου ήρθε ο Χρήστος.

Χρήστος: Κρίστη;

Κρίστη: Λέγε.

Χρήστος: Στις 9:00 θα περάσω να σε πάρω. Να είσαι έτοιμη.

Χαρά - Έλλη: 😮

Χαρά: Μόλις σου ζήτησε να βγείτε ραντεβού; Ουαου γουστάρω, είμαι σίγουρι ότι θα παιχτεί τρελή φάση.

Κρίστη: Εεε μαζέψτε την.

Έλλη: Σκάσε ρε Κρίστη. Λοιπόν, εγκρίνω.

Κρίστη: Λοιπόν κορίτσια ακούστε με, 1ον σι-γου-ρα δεν με θέλει, 2ον μπορεί να με θέλει και 3ον μην ξαναπετάξεται βλακεία γιατί θα βρεθείτε στην Αμερική με απευθείας πτήση.

Έλλη: Ναι καλά!

Κρίστη: Εσύ πολύ κόντρα δεν μου πας σήμερα.

Έλλη: Εε αφού είσαι στραβή. Φαίνεται από χιλιόμετρα πως σε γουστάρει.

Χαρά: Δεν λένε πως ο έρωτας είναι τυφλός;

Έλλη: Χα χα χα!

Κρίστη: Δεν το βουλώνετε και οι δυο σας;

Έλλη - Χαρά: Καλάα.

Απάντησαν τάχα λυπημένα.

Μερικές ώρες αργότερα

Είναι 8:45 και έχω ήδη ετοιμαστεί για το "ραντεβού" μου με τον Χρήστο.

...........

9:00 ακριβώς και το κουδούνι χτυπάει. Καλά ούτε οι Άγγλοι τέτοια συνέπεια 😂.

Όταν την ανοίγω βλέπω ένα απίθανο Χρήστο. Πραγματικά το μαύρο σκισμένο παντελόνι και η λευκή εφαρμοστή μπλούζα που αναδεικνύει (δεν ξέρω πως γράφετε) τους κοιλιακούς του, με τρελαίνει (ο μαϊ γκοντ, πεθαίνω).

Κρίστη: Γεια.

Χρήστος: Γεια. Έλα, πάμε.

Μου είπε και κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο του.

..........

Εδώ και μισή ώρα περίπου οδηγάει σε μία διαδρομή άγνωστη σε μένα.

Μετά από λίγο φτάσαμε σε μία ερημική παραλία.

Χρήστος: Εδώ έρχομαι όταν θέλω να ηρεμήσω και να σκεφτώ καθαρά. Έτσι λοιπόν είπα να σε φέρω σήμερα, διότι θέλω να σου πω κάτι πολύ σημαντικό και θα σε παρακαλούσα να με ακούσεις χωρίς να με διακόψεις.

Κρίστη: Εντάξει.

Μεριά Χρήστου

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ξεκινάω τον μονόλογο μου.

Χρήστος: Μπορεί νσ μην γνωριζόμαστε πολύ καιρό, αλλά αυτό το λίγο χρονικό διάστημα ήταν αρκετό για να..

Κρίστη: Να;

Χρήστος: Σε ερωτευτώ. Μην με κοιτάς περίεργα, κάθε δευτερόλεπτο σε σκέφτομαι. Είσαι η πρώτη σκέψη μόλις σηκωθώ από το κρεβάτι και η τελευταία μόλις πάω να κοιμηθώ και η κοπέλα στην οποία αναφερόμουν τότε στην καφετέρια, ήσουν εσύ.

Κρίστη: Ε.. Εγώ..

Χρήστος: Το ξέρω πως τα συναισθήματα δεν είναι αμοιβαία, αλλά εγώ ήθελα να στο πω και να το βγάλω από μέσα μου.

Κρίστη: Και εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί σου.

Χρήστος: Λοιπόν, Κρίστη, θες να γίνεις το κορίτσι μου

Κρίστη: ΝΑΙ.

Μου απάντησε και πήδηξε στην αγκαλιά μου. Τότε βρήκα ευκαιρία να ενώσω τα χείλια μας χαρίζοντας της ένα παθιασμένο φιλί.

_______