My Little Secret That Night

Chapter 8

WEDDING RECEPTION
Present time (2018)
NATASHA'S POV

"E-ethan?!"

"You're joking." She nervously laughed at the pervert in front of her and looked away.

Kinuha niya ang kaniyang pagkain at lumipat sa ibang lamesa.

"Kumusta ka na? It's been 8 years since we last met." hinabol pala siya nito and biglang sumulpot sa harapan niya.

"Pwede ba? Nandito ako para magtrabaho, hindi para makipag-chismisan sayo. MOVE."

Bigla'ng bumilis ang tibok ng puso niya.

Posible nga ba talaga'ng siya si Ethan?

She shook her head.

It can't be.

NO WAY.

She was about to look again nang bigla namang nag-abot ang mga tingin nila.

Pinagmasdan niya ang hitsura nito.

Maputi. Matangkad. Matipuno ang katawan. Mabango. Matangos ang ilong. Kumikinang ang mga mata. Malalim ang boses.

In short, masyadong gwapo para maging si Ethan.

Si Ethan na nakilala niya.

At naging kaibigan niya.

The man infront of her who claims to be Ethan, began to smirk.

"Wait. Ivo-voice out ko lang yun iniisip mo. MASYADO SIYA'NG GWAPO PARA MAGING SI ETHAN. Tama ba ako?" he said.

Kinuyom niya ang mga kamay niya and restrained herself from punching this jerk in front of her.

"Nagkakamali ka. Ang kilala ko'ng Ethan ay ma-respeto, hind bastos at higit sa lahat, hindi kasing yabang ng isang katulad mo." she firmly said.

That playful smile suddenly faded away.

Bagkus, napalitan ito ng lungkot?

The man looked away.

She thought she saw some sadness in his eyes.

Pero pilit nito'ng tinatago iyon.

Kung anuman ang dahilan, yun ang di niya alam.

Humarap ito ulit at mahinhing tumawa.

"C'mon, Tasha. People change. Sorry na. Kinukulit lang naman kita." This time seryoso na ito. "I just missed you."

She doesn't know why pero parang nahihiya parin siya'ng harapin ito.

Lord, ano ba naman ito. 8 years na ang lumipas, pero di parin ako ready.

She inhaled heavily. "If totoo nga'ng ikaw si Ethan, di mo na ako papansinin ngayon... dahil... dahil..."

"Dahil sa ginawa mo nung nakaraan? My God, Tasha. It's 2018 already. Tapos na yun. Deep in my heart, napatawad na kita. So, are we good now?" This time sincere na ang ngiti nito.

Tumingin siya rito. Tumitig nang ilang segundo pa.

Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman.

Kung magiging masaya ba siya na nakita niya ulit ito at napatawad na siya, o magiging malungkot dahil nakita niya'ng nagbago na ito? Sa paraang di niya inaasahan?

She laughed. She laughed so hard she almost cried.

"Hey, are you okay?" Tinapik-tapik pa nito ang likuran niya.

"H-hahaha. Ha. Haha. Sorry, ha. Di lang ako makapaniwalang ang laki na nang pinagbago mo."

Natahimik sila'ng dalawa pagkatapos niya'ng sinabi iyon.

"Ethan, I'm so sorry. I know I shouldn't——"

"Don't be. As what I've said, matagal na yun. Nakalimutan ko na. Tsaka mga bata pa tayo nu'n." he stared at her as saying those words.

"I-i've gotta go. I need to take some pictures of the guests. Nice meeting you by the way." tinapos na niyang kainin ang pagkain at umalis sa may buffet table.

Ethan was there until the reception ended, nakikihalubilo sa mga tao and enjoying himself.

Malaki na nga talaga ang ipinagbago niya.

At siya naman, nagbusy busyhan na lamang para maiwasang magkaroon ulit ng awkward encounter sa lalaki.

While going home, she was thinking if she should still tell the truth from eight years ago?

Or forget everything like what he said, since he already moved on?

And changed?

She just really doesn't know.

Dahil kahit ano pa man ang sabihin niya, alam niya'ng di na mababalik pa ang pagkakaibigan nila.